Wij voor altijd ( Bankzitters fanfictie)

73

Sophie

We zitten op het terras. Carmen en Sven kunnen elk moment aankomen. Voor een donderdagmiddag is het behoorlijk druk in de stad. Dus hebben we alvast een plekje uitgezocht. Ik pak mijn telefoon er even bij en plaats de foto van mij en Matthy op mijn insta. Ik scroll nog een beetje en zie dat Matthy hem ook geplaatst heeft. Ik reageer en wat leuks onder en leg dan mijn telefoon weer weg. “Ik ben trouwens zaterdag ochtend in Ameide, die kast wordt dan bezorgd." Matthy neemt een slok van zijn drinken. “Wil je dat ik er ook ben of?” vraag ik hem. “Wat jij wilt lieverd, ik wacht sowieso nog even met hem in elkaar te zetten dus het hoeft niet.” Hij zet zijn zonnebril af. Ik vind het zo leuk om te zien dat Matthy steeds meer van mijn trekjes overneemt. Hij draagt de laatste tijd veel vaker zijn bril of zijn zonnebril. “Trouwens nu we het over het huis hebben.” Matthy haalt een bosje sleutels uit zijn zak. Hij haalt er een vanaf. “Poort sleutel die had je nog niet toch?” Hij geeft me de sleutel aan. “Nu wel.” lach ik. Ik heb van de week de rest van de sleutels gekregen van ons huis. Het zijn er gelukkig niet al te veel. Ik heb er ook een gekregen van het kantoor. Als het goed is gaan de jongens volgende week beginnen met het inrichten. Nou ja daar huren ze mensen voor in, want zie je Koen al een kast in elkaar zetten. 

"Wat is jullie plan deze zomervakantie?” vraagt Carmen. Ik neem een slok van mijn wijn en kijk dan Matthy aan. “Ik denk dat het dit jaar geen vakantie wordt, we willen begin volgend jaar naar Las Vegas met de bankzitters.” Matthy legt zijn hand op mijn been. Hij had hier inderdaad al wat over gezegd. “Ik wil mee!” Schreeuwt Carmen over het terras heen. “Car sst.” zeg ik snel. Ik zie de helft van de mensen op het terras al naar ons kijken. “Tuurlijk kunnen jullie mee, denk dat dat juist gezellig is.” lacht Matthy. “Maar we hebben het er tegen die tijd wel over, ik heb eerst een huis af te maken.” hij geeft me een knipoog. “Ik verwacht wel een huis feestje dan he!” Sven neemt een slok van zijn drinken. “Dat sowieso.” zeg ik.

Ik staar een beetje naar buiten terwijl we onderweg zijn naar Casa del huts. De rest van de middag hebben we het echt gezellig gehad met Carmen en Sven. Carmen vertelde ons dat ze gisteravond Leyla gesproken heeft. Althans Leyla had haar gebeld om te vragen hoe het ging en of ze nog erg boos was, maar ze begrijpt niet dat we niet boos op haar zijn. Ze is gewoon wat te ver gegaan en dat heeft tijd nodig. “Waar denk je aan schat.” Matthy pakt mijn hand vast. “Leyla.” zeg ik kortaf. “Ik zal daar niet te veel mee zitten.” hij wrijft met zijn duim over mijn hand heen. “Ik weet het.” zucht ik. Ik vind het gewoon jammer hoe het nu weer loopt. Dit weekend hebben we zo een leuk feest en dan is ze er gewoon niet bij. We hebben haar altijd gewaarschuwd voor Milo omdat we weten hoe hij is. Ik ga haar denk ik vanavond ook maar even bellen om het een en ander bij te praten want ik mis haar wel. 

“Wij gaan koken!” Raoul en Lieke lopen naar de keuken. Matthy steekt zijn duim op. Ik leg mijn hoofd weer terug op zijn borst. De rest van de jongens zijn er niet. Dus het is een keer rustig hier. Normaal is het altijd chaos dus een keertje rust is ook wel fijn. Ik kijk een beetje mee naar de serie die Matthy aan het kijken is. We hebben vandaag niet veel gedaan, maar toch ben ik om een of andere reden best wel moe. Hij kriebelt een beetje door mijn haar en voor dat ik het door heb ben ik lichtjes in slaap.