Wij voor altijd ( Bankzitters fanfictie)

68

Sophie

Ik lig op Matthy zijn borst. Ik ben nog steeds uitgeput van net en hij denk ik ook, want volgens mij is hij in slaap gevallen. Ik snap het wel, het is ook al echt laat. De andere zijn nog steeds niet terug. Of we moeten ze net niet gehoord hebben, maar ik hoop dat ze er nog niet zijn. Anders hebben ze ons net misschien gehoord. Ik luister een beetje naar Matthy zijn hartslag en speel wat met mijn ringen. Ik hoop eigenlijk ook zo in slaap te vallen, maar ik heb het echt heel warm. Ik heb net een hoodie van Matthy aangetrokken, maar dat was geen slimme keuze. Ik kan hem wel uittrekken, maar ik wil hem niet wakker maken. Matthy heeft de laatste tijd echt veel stress om het nieuwe huis en alles en valt dus nu steeds echt moeilijk in slaap. Ik sluit mijn ogen en probeer in slaap te vallen.

“Schatje.” Matthy wrijft over mijn wang heen. Ik schrik wakker en kijk hem verbaasd aan. Voor mijn gevoel ben ik pas echt net in slaap gevallen. Het is ook nog steeds donker in zijn kamer, wat me al helemaal error geeft, “Huh.” ik wrijf in mijn ogen. “Ik wist het!” hoor ik iemand op de gang schreeuwen. “Het is weer zover, kom.” Matthy staat op uit bed en trekt een sportbroekje aan. Ik spring op van het geluid van kapot vallend glas. “Wat de fack.” Ik zoek in het donker even naar een pyjama broek voor mezelf. “Vang.” Roept Matthy. Hij gooit een korte pyjamabroek mijn kant op. Verbaasd van wat er allemaal aan de hand is, loop ik achter Matthy aan naar de woonkamer. “Pas op Soof!” Raoul wijst naar wat glas op de grond. Matthy heeft het al eerder gezien dan mij en tilt me op. “Wat is er aan de hand?” vraag ik terwijl Matthy mij op de bank neer zet. “Leyla heeft net gevochten in de bar met een meisje waar Milo mee aan het zoenen was.” Carmen rolt haar ogen. “Ze is rustig aan het worden.” Robbie komt de trap af gerend. “Die chick moet echt geen woord meer zeggen tegen mij.” Milo komt de keuken uitlopen met een ice pack tegen zijn wang. “Wow Miel, wat is er gebeurd?” Matthy komt naast mij op de bank zitten. "Nou, ik zoende gewoon met zo een meid en Leyla zag dat en toen viel ze haar aan.” Milo gaat op een stoel aan de tafel zitten. “En dat glas heeft ze net naar zijn gezicht gegooid.” Carmen wijst naar het glas waar ik net bijna in stond. “Ik ben hier echt zo facking klaar mee.” Ik sta op van de bank en loop stampend de trap op. “Mat hou je boze kleuter in bedwang.” Roept Koen. Het is dat het Koen is, anders was ik hem nu ook geflipt. “Soof wacht op mij.” Carmen rent achter mij aan de trap op. 

Ik gooi de deur van Robbie zijn kamer open en zie Leyla op zijn bed zitten. Zijn spullen liggen overal door de kamer heen. “Wat de fuck Leyla.” Ik raap een paar dierbare spullen van hem op. "Leyla, jij hebt serieus hulp nodig.” Carmen bukt naar de grond en helpt met opruimen. Ik pak een fotolijstje op waar een foto van onze groep in zit. De enige die niet op de foto staat is Leyla. Het glas van het lijstje is gebroken. “Ik heb niks gedaan.” Leyla staat op van het bed. “Je hebt gevochten in de bar, hoe bedoel je niks gedaan.” Carmen staat nu ook op. Ik weet dat het tussen Carmen en Leyla de laatste tijd niet zo lekker loopt, dus dit kan nog echt wel eens escaleren. “Ik vind dit echt niet oké Leyla” Ik leg Robbie zijn spullen op zijn bed. “Moet ik dan kijken hoe hij met een andere meid zoent?” Leyla gooit haar armen over elkaar. “We zitten niet in fucking ex on the beach ofzo he.” zegt Carmen fel. Normaal zal ik nu zeggen dat ze rustig moet doen, maar dit keer ga ik het niet meer voor Leyla opnemen. “Dus jullie staan niet eens aan mijn kant?” vraagt Leyla. Ik zeg niks en ga op Robbie zijn bed zitten. “Jullie hebben het lekker makkelijk, allebei een perfect vriendje en wat heb ik. Ik heb niks!” schreeuwt Leyla. “Wil je niet schreeuwen alsjeblieft?” vraag ik rustig aan haar. Ik kan er echt niet tegen als mensen tegen mij schreeuwen en dat weet Leyla heel goed. “Nee Soof ik schreeuw wel, want jullie begrijpen mij niet!” Ze verheft haar stem nog meer. “Waarom doe je zo tegen ons, alsof het onze schuld is dat Milo jou niet wilt.” Carmen gooit haar armen omhoog. “Jullie staan nooit aan mijn kant, jullie nemen het altijd alleen maar op voor de jongens.” Leyla schud met haar hoofd “Je zoekt het maar lekker uit.” Ik pak het kapotte fotolijstje van het bed af en ren naar beneden. “Je spoort niet Leyla.” Hoor ik Carmen nog schreeuwen en een paar seconden daarna het geluid van een deur die dicht wordt gegooid. Ik wacht onderaan de trap op Carmen zodat we samen de woonkamer in kunnen lopen. 

“Ik ben haar zat, de volgende keer dat zij hier is, zie je mij niet.” Carmen gaat op Sven zijn schoot zitten. Ik ga tussen Matthy en Robbie in op de bank zitten. “Sorry Rob.” Ik geef hem het kapotte lijstje aan. “Dat heeft Soof niet gedaan.” Zegt Carmen er snel achteraan. Robbie legt zijn arm om mij heen en trekt me in een knuffel. “Het is niet jullie fout.” fluistert hij in mijn oor. “Maar wat nu?” Koen komt ook op de bank zitten. Ik laat Robbie los en kijk even snel naar Matthy. Hij pakt mijn hand en knijpt er zachtjes in om te laten weten dat hij er ook is voor ons. “Waarom moet ze om alles ruzie maken, alles wordt verpest door haar.” Robbie kijkt verdrietig naar de foto. “Hoe moeilijk het ook is, ik denk dat we beter het contact met haar kunnen verbreken.” Raoul staart naar de grond. “Roel heeft gelijk, of zij gaat weg of ik.” zegt Milo. "Milo, jij blijft.” Matthy mengt zich nu ook in het gesprek. “Ik ga haar die kamer uit halen voordat ze nog meer sloopt.” Carmen staat op en loopt naar de trap. “Het is half 3 en we zijn hier een domme ruzie aan het oplossen, leuke nacht zeg.” Matthy rekt zich uit. 

“Guys, het spijt me oke.” Leyla staat in de deuropening van de woonkamer. Carmen staat achter haar en rolt met haar ogen. "Leyla, ik denk dat het voor nu beter is als je gaat, dan praten we het wel een andere keer uit.” zegt Raoul. “Er valt niks uit te praten.” roept Milo. “Sorry.” zeg ik zachtjes. Leyla draait zich om en loopt de gang in. 

“Ze is weg.” Carmen komt de woonkamer inlopen. “De maat is nu echt vol, ik ga naar bed, slaap lekker allemaal.” Koen loopt weg. “Wij gaan ook.” Matthy trekt me van de bank af. “Slaap lekker!” roep ik naar de rest. 
Ik plof mezelf neer op Matthy zijn bed. Mijn slaap is eigenlijk al helemaal weg. Matthy komt naast me liggen. “Wat een gezeur joh.” Ik leg mijn hoofd op zijn borst. “Ik weet het schat.” Hij kriebelt een beetje door mijn haar en zo val ik uiteindelijk in slaap.