Wij voor altijd ( Bankzitters fanfictie)

53

Sophie

“Soof, Soof.” Jamie schud mij heen en weer. Ik kijk op naar haar. “Ze gaan echt winnen denk.” zegt ze. Ik sta op en kijk even hoe lang de wedstrijd nog duurt. 1 minuut. De jongens staan 3-2 voor. Ik vond het heel leuk om naar Matthy te kijken, alleen vond ik het na 20 minuutjes wel een beetje saai worden. Ik hoor een fluitje. De wedstrijd is afgelopen. Matthy komt mijn kant op rennen. Ik loop zijn richting op en omhels hem. “Trots op jou.” ik geef hem een kus. Robbie komt ook aanlopen.  “Zijn die kleine beentjes toch nog ergens goed voor.” ik geef hem een korte knuffel. “Hou op hoor.” zegt Robbie lachend. “Wij gaan omkleden, zien we jullie zo in de kantine?” vraagt Matthy. “Ja hoor.” zegt Jamie van achter mij. Matthy en Robbie lopen het veld af.

Stefan komt aanlopen met een paar flesjes bier in zijn handen. Hij geeft er een aan Matthy die naast mij zit. Ik doe het even rustig aan en hou het daarom maar op een cola. Matthy zal ook niet veel drinken want hij moet nog rijden zo. Jamie zit tegenover mij en laat me de foto’s zien die we net hebben gemaakt, want wat moet je anders he. “Wat ga jij vanavond doen?” vraagt ze. “Gaan even langs Leiden, we hebben daar een feestje.” zeg ik terug. Ik kan haar wel zeggen dat het van Sven is, maar ze kent hem niet dus dat is dan echt onnodig. Ik ga even op mijn telefoon terwijl de rest nog een beetje door praat over de wedstrijd van net. 

“Ik vond het echt heel leuk dat je kwam kijken.” Zegt Matthy met een grote lach. We zitten in de auto onderweg naar mijn huis. We rijden wel nog even snel langs Casa del Huts, zodat Matthy even kan omkleden voor vanavond. “Ik kom volgende keer weer mee.” Ik staar naar buiten. Matthy schakelt en legt daarna zijn hand op mijn bovenbeen. “Wat gaan we eten dalijk?” Ik kijk hem vragend aan. “Jij mag kiezen.” hij knijpt zachtjes in mijn bovenbeen. Ik hoef niet lang na te denken. Ik weet heel goed wat ik wil eten. “Sushi!” schreeuw ik. Ik zie dat hij schrikt. “Rustig.” lacht hij. “Oeps sorry.” Ik open mijn telefoon en kijk even online wat voor sushi ik wil. Matthy stopt voor een stoplicht en kijkt even snel mee op mijn telefoon. “Die wil ik.” hij wijst iets aan. Ik maak er even een screenshot van zodat ik het zo weer terug kan vinden.

"Hey, wat doen jullie hier?” Raoul kijkt op van zijn telefoon. “Mat moet even omkleden.” ik wijs naar Matthy die al half zijn kamer inloopt. “Is die rooie er?” vraag ik lachend aan Raoul. “Als het goed is in zijn kamer, kan je die even aangeven.” hij wijst naar de afstandsbediening. Ik geef hem aan. “Ik ga wel even kijken.” ik sta op en loop naar boven.

“Hey Koentje.” ik gooi zijn deur open. Hij zet zijn koptelefoon af en draait zich om “Soofje!” roept hij. “Wat ben je aan het doen?” ik ga naast hem zitten. “Video opnemen, wil je een klein stukje mee doen?” Hij geeft mij een koptelefoon aan. “Ja hoor.” ik zet de koptelefoon op. Ik heb echt geen idee wat voor video het is maar ik doe maar gewoon leuk mee. “Je moet proberen niet te lachen.” zegt hij. Ik knik. Hij zet een video aan en we kijken ernaar. Koen lacht elk om elk filmpje. Ik hoef niet eens mijn best te doen want ik vind er niks grappigs aan. Koen zijn humor is zo dood dat het gewoon echt vreselijk is. 

Ik voel ineens een hand op mijn schouders. Ik spring op van de schrik. Ik draai me om en zie dat het Matthy is. “Daar had ik je.” zegt hij met een grote lach. Ik rol mijn ogen naar hem. “Ga je mee?” vraagt hij. Ik knik en zet de koptelefoon af. “Ik zie jullie vanavond.” Koen zet zijn camera uit. "Is goed." Matthy pakt mijn arm en we lopen de kamer uit.