Wij voor altijd ( Bankzitters fanfictie)

54

Sophie

“Ik hou echt zoveel van sushi ohmygod.” Ik schuif een stukje sushi mijn mond in. “Niet met je mond vol praten.” Matthy wijst met zijn stokjes naar mij. “Sorry.” ik hou mijn handen omhoog.

Hij pakt zijn telefoon uit zijn zak “lachen.” Ik poseer even leuk met mijn stokjes. Ik krijg een melding en zie dat hij de foto op zijn verhaal heeft geplaatst. 

“Heb je nou al wat uitgezocht.” Matthy staat zuchtend op van mijn bed. Ik ben al een half uur aan het kijken naar wat ik aan wil doen en ik heb gewoon werkelijk geen idee. Ik heb wel 2 opties. Een cargobroek met een top of een oversized trui met een bikershort. “Mat kies snel.” ik hou de broek en trui voor zijn gezicht. “Links.” hij wijst de cargobroek aan. Ik trek de broek en het topje aan en werk dan nog even snel mijn make-up bij. Natuurlijk kies ik ook even een zonnebril die op mijn hoofd gaat. Ook al is het feestje volgens mij binnen. Ik pak mijn telefoon en app Carmen even dat we er zo aankomen.

“Leuke straat wel.” Matthy rijdt langzaam door de straat heen. We zijn echt totaal niet bekend in Leiden dus het was wel even zoeken naar het adres. Ik kijk naar buiten. Het zijn gewoon simpele huizen maar toch heeft het iets. “Hier is het.” Ik wijs naar een huis waar al aardig wat fietsen in de tuin staan. Eigenlijk iedereen die er is komt hier wel uit de buurt. Dus is het best logisch dat de meeste dan op de fiets zijn. Al staat de straat ook wel best volgeparkeerd. Matthy rijdt langzaam door op zoek naar een parkeerplek. 

Na een klein rondje hebben we eindelijk een plek gevonden. Het is alleen niet meer in de straat van Sven, maar die erachter. We moeten dus een klein stukje lopen. Matthy parkeert de auto. Ik haal mijn lipgloss uit mijn tasje en maak zijn dashboardkastje open. Ik was laatst een spiegeltje vergeten en Matthy zei dat hij hem daar in had gelegd. Ik pak het spiegeltje en werk mijn lipgloss nog even snel bij. Matthy zet zijn auto uit en stapt uit. Ik berg het spiegeltje en mijn lipgloss weer op. “Klaar om te gaan?” Hij maakt mijn deur open en houd zijn hand uit. “Helemaal klaar.” ik lach en pak zijn hand vast. Dit is een kant van Matthy die ik eerst niet kende. Althans toen we nog ‘gewoon’ vrienden waren. Voor hoever je het gewoon kon noemen dan. “Ik heb voor de zekerheid een paar gympen in de kofferbak gelegd.” Hij helpt mij uit de auto. Mijn hart smelt. Ik heb de hakken die ik van hem gekregen heb aan en hij weet dat mijn voeten aan het eind van de avond dan echt pijn doen. Maar ik had nooit verwacht dat hij er zo aan zou denken. “Dankjewel lieverd.” ik geef hem een kus op zijn wang. We lopen hand in hand naar Sven zijn huis. 

Ik bel aan. Al snel gaat de deur open. “Leuk dat je er bent, Soof!" Sven staat in de deuropening met een fles champagne in zijn hand. “Maatje.” Roept Sven zodra hij Matthy ziet. Ze geven elkaar een knuffel. Ik groet Sven ook even en loop dan naar binnen. “Car is in de woonkamer!” roept hij me achterna. Ik steek mijn duim op en ga dan op zoek naar Carmen. Ik hoef niet lang te zoeken want ik hoor haar al boven iedereen uit gillen. Een ding wat Carmen nooit door heeft als ze alcohol op heeft is dat ze dan altijd zo hard praat. Meestal is het wel grappig maar soms wordt het een beetje te veel. Ik loop naar haar toe. Ze staat met haar rug naar mij toe. Ik ga achter haar staan en sla mijn armen om haar nek heen. “Soofje!” Ze draait zich om en geeft me een knuffel en een kus op m'n wang. “Dit is Soof, mijn beste vriendin!” roept ze tegen het groepje mensen waar ze mee aan het praten was. Ik zwaai even naar iedereen en trek Carmen dan weg. “Hoeveel heb jij al op?” Vraag ik lachend aan haar. “Iets van 3 glazen wijn.” Antwoord ze. Ze slaat haar hand voor haar mond al ze door heeft dat ze al aardig aangeschoten is. “We moeten ook wat drinken voor jou pakken!” ze trekt me mee aan mijn arm naar de keuken. Ze schenkt een glas wijn voor mij in en duwt hem in mijn handen. Ik neem een slok van de wijn en proef gelijk al de bittere smaak. Ach ja, alcohol is alcohol toch? Ik loop met haar mee terug naar de woonkamer. Sven zijn huis is best wel groot. Zijn woonkamer staat al aardig vol met mensen en in de tuin begint ook al aardig vol te raken. Ik kijk snel om mij heen om Matthy te spotten, maar ik kan hem nergens vinden. Ik krijg gelijk een beetje een nerveus gevoel. Het is niks ergs. Ik merk dat ik dit vaker heb als ik op een feestje ben en Matthy niet in mijn buurt is. Misschien vind ik het idee dat hij op mij let toch best wel fijn. Ik trek Carmen mee aan haar arm naar buiten in de hoop dat Matthy daar is. Gelukkig zie ik zijn blonde lokken al uitsteken. Ik loop naar hem toe en ga naast hem staan. “Hey schat.” hij slaat een arm om mijn middel heen. Rick komt aanlopen met 2 flesjes bier. Hij bekijkt ze even. “Deze is 0.0 volgens mij." Hij geeft het flesje aan Matthy. “Oh hey Soof, Had je helemaal niet gezien, sorry!" Rick omhelst me. “Ik sta er pas net dus kan gebeuren.” lach ik.