Wij voor altijd ( Bankzitters fanfictie)

21

Sophie

“Wat is gebeurt?” Matthy ligt op bed wat te doen op zijn laptop, hij heeft zijn bril op. Dat heeft hij niet vaak. Maar het staat hem leuk, hij moet dat echt vaker doen. “Ik schrok van Rob en liet me water over mee heen vallen.” Ik trek mijn natte pyama broek uit terwijl ik zoek in de kast naar een andere. Ik vind een andere pyjamabroek maar wel een korte. “Oh oh dat is niet zo handig.” Matthy klapt zijn laptop dicht en gaat recht op zitten. “Nee zeg dat wel ja.” Ik neem plaats op de lege plek naast hem en verwikkel me helemaal in de deken. 

Ik sla mijn boek dicht en leg hem op het nachtkastje. Ik pak mijn telefoon van de lader “Wat ben je aan het doen?” Ik draai me om richting Matthy. “Nog even snel iets editten.” Hij schuift zijn laptop een beetje opzij zodat ik mee kan kijken. Ik ga tegen hem aan liggen en leg mijn hoofd op zijn borst. Hij kriebelt een beetje door mijn haar. “Wekker staat om 8 uur ga maar slapen.” hij geeft een kusje op mijn kruin. “Dat is een goed plan.” gaap ik uit. Ik sluit mijn ogen en luister naar zijn hartslag. Nog voor dat ik het door heb ben ik al in slaap gevallen. 

Ik word wakker van Matthy die zijn laptop weg probeert te leggen. “Hoelaat is het?” ik wrijf in mijn ogen. “ 1 uur ik ben net klaar met editten sorry als ik je wakker gemaakt heb.” hij zet zijn bril af en trekt zijn trui uit. “Maakt niet uit.” ik voel mijn ogen al weer half dicht vallen. “Slaaplekker.” hij geeft me een kus. Ik draai me om en probeer verder te slapen. Hij komt tegen me aan liggen en legt zijn arm over mijn middel heen. Hij geeft een kusje op mijn wang. Ik voel mijn wangen alweer gloeien. Gelukkig is het donker dus kan hij het niet zien. Ik had nooit gedacht dat ik hier met hem zal liggen. Althans de dag dat ik hem ontmoete niet. dan. 

3 jaar geleden:

“En dit is Matthy.” Koen wijst naar de blonde jongen die aan tafel zit. Zijn haar zit een beetje warrig naar de zeikant en hij heeft een lieve lach op zijn gezicht. Ik kijk hem aan in zijn ogen en ik verzink even in mijn eigen gedachten. Koen geeft mij een duwtje zodra hij door heeft dat ik aan het staren ben. 

“Uh sorry,  Sophie!” Ik geef hem een ongemakelijke knuffel. “Matthy, leuk je te ontmoeten.” Lacht hij. hij wrijft over mijn rug. Ik vebreek de knuffel en geef hem nog een kleine lach als  Koen me alweer naar nog een andere vriend van hem mee neemt. Vorige week hebben we ons laatste examen gehad. Binnen nu en een uur worden we gebeld en krijgen we te horen of we geslaagd zijn. Koen nodigde ons uit bij hem thuis omdat we anders allemaal alleen in spanning zouden zitten. Hij zij wel dat er inderdaan ook andere vrienden van hem waren.

“Soof je telefoon gaat!” Carmen komt naar me toe gerend. Ik zit naast Matthy aan tafel we hebben een beetje gepraat . Het is een leuke jongen, hij is lief. We hebben het niet over hele speciale dingen gehad alleen hoe hij Koen en Milo kende. Blijkbaar maken ze youtube video’s ofzo. Klinkt wel leuk moet mischien maar een keer gaan kijken. Ik pak mijn telefoon aan van Carmen die inmiddels de kamer door aan het springen is. Koen en Milo zijn er inmiddels ook al bij komen staan en nog een andere jongen Raoul heette hij volgens mij. Milo en Carmen zijn net al gebeld, ze zijn allebij geslaagd en staan al 2 flessen champagne open en Koen staat voor het geval dat wij ook slagen al met nog 2 in zijn handen. “Neem nou op.”  Carmen wijst naar mijn telefoon. Ik neem de telefoon op en zet hem op luidspreker. “Hey Sophie, Ik zal je maar niet langer ophouden je hebt je examens prima gemaakt en daarom mag ik je feliciteren, je bent geslaagd!” Ik spring op van blijdschap en spring nu samen met Carmen de kamer rond. “Dankuwel mevrouw.” Ik hang op en vervolg daarna het vreugdendansje van mij en Carmen. Zonder dat we het door hadden is Koen ook gebeld en ook hij is gelukkig geslaagd. Hij maakt de flessen champagne open en schenkt deze in de nog overige glazen. Milo zet hard muziek op en giet zijn glas in een keer naar binnen. “We hebben wat te vieren vanavond 10 uur mijn huis!” Hij schenkt nog een glas voor zich zelf in en we prootsen met zijn allen. 

“Gefeliciteerd!” Matthy geeft me een knuffel. “Dankjewel.” Ik verbreek de knuffel en lach lief naar hem. “Ik hoorde dat er hier geslaagde waren!” Er komt een kleine jongen met bruin haar naar binnen gellopen met een doos. Hij legt de doos op tafel en maakt hem open. Er zit een taart in met daarop een foto van Mij, Koen, Milo en Carmen op het schoolgala van vorig jaar. “Koen vroeg me dit ik ben geen enge stalker ofzo.” Hij gooit zijn handen in de lucht. “Ik ben Robbie trouwens.” Hij lacht naar mij en Carmen. “Hoi Sophie en dat is Carmen.” Ik wijs naar Carmen die al naar de keuken is gerend om borden te halen.