Wij voor altijd ( Bankzitters fanfictie)

62

Sophie

"Mat, ik kan het niet vinden.” zeg ik door de telefoon heen. “Je moet daar naar links.” zegt hij. Ik ben onderweg naar Matthy zijn nieuwe huis, alleen weet ik de weg nog niet zo goed. Ik had mijn live locatie voor de zekerheid even naar hem gestuurd. En die blijkt toch wel even te helpen. Ik sla af en zie Matthy al voor zijn huis staan. Ik parkeer mijn auto en stap uit.

“Hi lieverd.” ik loop naar hem toe. “Hoi schat.” Hij omhelst me en geeft me een kus. Ik loop achter hem aan zijn huis in. Zijn huis is nu nog zo kaal dus een beetje verf kan zeker geen kwaad. “Wil je wat drinken?” Matthy loopt naar een klein tafeltje waar wat plastic bekers en flessen drinken staan. “Nee hoef niet.” ik schud mijn hoofd. Matthy schenkt wat drinken voor zichzelf in. Ik loop naar de blikken met verf om naar de kleuren te kijken. “He deze heb ik uitgekozen!” Ik til een blik verf op met een beetje een blauw, groenige kleur. “Ja leuk he.” zegt hij lachend. Dat lachje van hem. Ik kan daar echt nooit genoeg van krijgen. Ik leg het verfblik weer neer en loop naar hem toe. Ik pak zijn beker uit zijn handen en neem een slokje van zijn drinken. "Hallo, jij wou niks.” Hij pakt zijn beker terug en houdt hem in de lucht. “Niet eerlijk.” ik geef hem een por in zijn zei. Zijn arm gaat wat naar beneden en ik ga op mijn tenen staan om bij de beker te kunnen. Hij zet hem snel op de tafel en pakt mij bij mijn heupen beet. Doordat ik al op mijn tenen stond, kan hij me nu makkelijk optillen. Ik sla mijn armen om zijn nek en klem mijn benen om hem heen. Ik kijk hem even aan en voor dat ik het vind vinden onze lippen elkaar alweer. Het is een simpele maar passievolle zoen. Ik ga met een van mijn handen een beetje door zijn haar heen. Hij verbreekt de zoen en zet me voorzichtig weer neer op de grond. “Kom we gaan beginnen.” hij geeft me nog een snelle kus.

“Deze muur?” Ik wijs een muur in zijn woonkamer aan. “Nee die andere daar.” hij wijst naar een muur ernaast. Ik til mijn verfblik op en loop naar de andere muur. “Zeker?” vraag ik hem. Ik zit er niet op te wachten dat ik dadelijk de verkeerde muur verf. “Heel zeker lieverd.” zegt hij. Ik domp mijn kwast in de verf en begin met het verven van de muur. Ik kom alleen niet helemaal bij de bovenhoeken en Matthy heeft nu zelf het trappetje nodig. “Mat heb je nog iets van een krukje ofzo?” vraag ik hem. “Uhm ik ben bang van niet.” Hij kijkt om zich heen. Ik zucht en probeer zo veel mogelijk van de muur te verven waar ik bij kom. “Kom.” Matthy stapt van het krukje af. Ik kijk hem vragend aan en loop naar hem toe. “Kom op mijn nek zitten.” hij gaat door zijn knieën. Ik ga voorzichtig op zijn nek zitten. Hij gaat omhoog en loopt naar de muur die ik aan het verven was. Ik verf de hoekjes waar ik niet bij kwam. Zonder dat Matthy het door heeft pak ik met mijn vinger een beetje verf van de kwast. Ik zet een streep op zijn voorhoofd. "Hee Joh." roept hij. Hij gaat weer door zijn knieën en ik spring van zijn nek af. “Die ga je terug krijgen!” roept hij. Hij pakt een beetje verf en komt naar mij toe. Ik ren zo snel als ik kan weg. Naar de tuin rennen heeft geen zin dus ik ren maar een beetje zijn hele woonkamer door. Het zal er vast dom uit zien. Hij is me een stapje voor en staat ineens voor me. “Hebbes.” hij smeert de verf op mijn gezicht. “Wacht maar!” Ik ren naar de verf en pak een klodder. Ik loop naar hem toe en smeer nog wat op zijn gezicht. Met de overgebleven verf schrijf ik mijn naam op zijn arm. Hij wrijft de verf een beetje van zijn gezicht. Inmiddels zit alles hier alweer onder de verf. Ik pak mijn telefoon van de tafel en maak een foto van ons. Hij geeft een kus op mijn wang. Waardoor zijn lippen nu ook onder de verf zitten. “Ah gatver." zeg ik lachend. Hij pakt mijn hand en trekt me mee naar de gootsteen. Hij wast zijn handen en maakt zijn gezicht een beetje schoon. Hij tilt me op en zet me op het aanrecht neer. “Ogen dicht.” zegt hij. Ik doe mijn ogen dicht en voel hoe hij met een doekje al het verf van mijn gezicht probeert te halen.