Wij voor altijd ( Bankzitters fanfictie)

79

2 maanden later

Sophie
Vandaag is dan eindelijk de dag. Ik ga mijn huis uit. Ik tape de laatste doos dicht en breng die dan naar de woonkamer. Als het goed is, is met een klein uurtje het verhuisbedrijf hier. De afgelopen weken waren best wel hectisch. Ik en Matthy moesten nog veel regelen voor ons huis. Gelukkig zijn we daar ook allemaal bijna klaar mee. We gaan natuurlijk pas over 2 maanden ons eigen huis in, maar dat weerhield ons niet om alvast een beetje in te richten. Mijn meubels zijn gister al opgehaald en staan als het goed is al in ons nieuwe huis. Althans dat zou Matthy regelen dan, maar ik ga er wel vanuit dat het goed is gegaan. De afgelopen 2 maanden zijn ik en Matthy ook echt op een ander punt in onze relatie gekomen. We geven elkaar gewoon net iets meer vrijheid. Met mijn gestress en alles gaat het gelukkig ook goed. Van Rowena hebben we ook amper meer gehoord, maar ik ga niet te vroeg juichen want ik weet dat ze nog een aantal keer in Casa del Huts is voor een feestje. Ik heb vorige week een uur lang Koen proberen over te halen om die naam trouwens te veranderen. Want als iemand mij vraagt waar ik woon, ga ik dus precies niet Casa del Huts zeggen. Ik loop nog even naar mijn balkon en staar naar buiten. Ondertussen denk ik nog even aan alle leuke herinneringen die ik hier mee heb mogen maken. Koen die vanaf mijn balkon altijd meiden probeerde te fixen. Milo die meerdere malen mijn huis onder gekotst heeft en natuurlijk alle sleepovers met Carmen en Leyla. Leyla en ik beginnen ons contact steeds weer een beetje op te pakken. Ze belt me nu meestal aan het einde van de week om dan over de week te praten. Carmen heeft het ook bijgelegd met haar. Dus ik hoop echt dat binnenkort ons groepje misschien weer bij elkaar komt. Al zal het nooit meer zo zijn als eerst omdat Milo haar absoluut niet meer wil spreken, wat ik ook wel kan begrijpen.

“Dit is de laatste.” ik geef de doos aan de man van het verhuisbedrijf. Mijn spullen worden wel gewoon naar de jongens hun huis gebracht. Matthy zijn kamer is gelukkig groot genoeg om de dozen in kwijt te kunnen. Zoveel is het namelijk ook niet, ik heb best wel wat spullen weggedaan of naar mijn moeder gebracht. Ik pak mijn laatste tassen en sluit mijn deur. Dit was het dan. Ik neem de lift naar de garage waar mijn huisbaas al te wachten staat. Ik overhandig hem de sleutels van mijn huis. Ik gooi mijn tassen in de kofferbak en stap dan mijn auto in. Ik rij voor de allerlaatste keer de garage uit en ga dan op weg naar Casa del Huts.

“Ik heb nu al zo veel medelijden met je.” Lacht Jamie vanaf de bank. Om eerlijk te zijn heb ik ook nu al medelijden met mezelf. 2 maanden lang met 4 mannen in een huis wonen is ook niet echt ideaal, maar ik ben blij dat ik er tenminste terecht kan. Want ik zat er ook niet op te wachten om 2 maanden bij mijn moeder te gaan wonen. “Dankje meid.” zeg ik lachend terug. “Schatje kan je komen helpen?” vraagt Matthy vanuit de gang. Ik loop de gang in en zie dat het verhuisbedrijf is aangekomen en ze al mijn dozen aan het uitladen zijn. “Tuurlijk.” ik pak een van de dozen op en breng die naar Matthy zijn kamer. Ik loop terug om nog een doos te pakken en zie dat Raoul en Robbie nu ook aan het helpen zijn. “Dankje.” zeg ik tegen ze.

“Op Soof die nu officieel in Casa del Huts woont.” Koene houdt zijn glas omhoog. “Die naam moet er echt snel uit.” Ik hou mijn glas omhoog en proosts met de rest. Het is woensdagavond, maar dat maakt de jongens niet uit om een wijntje open te trekken. Morgen ga ik de meeste van mijn spullen uitpakken. Ik wou het eerst eigenlijk niet doen want die 2 maanden zijn echt zo voorbij, maar Matthy stond erop dat ik mijn spullen uit zal pakken. "Soof, wij gaan vrijdag ochtend langs kantoor, ga je mee?” vraagt Robbie. “Ja hoor.” zeg ik terug. Ik heb het kantoor nog nooit gezien, maar ik ben er echt wel benieuwd naar aangezien ik er ook ga werken. “Ik eis wel dat je me elke dag gaat helpen met koken hoor.” zegt Raoul lachend. “Gezellig zal ik doen, Roel!" zeg ik.

Ik praat nog wat met Jamie. De jongens zijn inmiddels al allemaal naar hun kamers verdwenen. Koen is een een video opnemen met Matthy en wat Raoul en Robbie aan het doen zijn heb ik geen idee van. “Ik denk echt dat je hun persoonlijke schoonmaakster gaat worden.” Ze neemt een slok van haar wijn. “Ik ben er wel bang voor ja.” lach ik. Ik kan wel zeggen dat ik niet ga schoonmaken, maar ik weet zelf ook wel dat ik dat toch wel ga doen. “Hoelaat is het eigenlijk?” vraag ik haar. “Half 11 volgens mij." zegt ze. “Ik ga maar is naar bed toe denk ik.” gaap ik. Hoewel het nog niet zo laat is, ben ik best moe. Een keertje op tijd slapen kan ook geen kwaad. “Ik ga ook zo slaap lekker alvast.” Jamie geeft me een knuffel. “Slaaplekker.” Ik sta op en loop naar Matthy nou ja nu onze kamer toe.