Wij voor altijd ( Bankzitters fanfictie)

40

Sophie

“Ik vond het ook echt grappig toen Mat met Sophie over zijn schouder naar beneden kwam rennen.” zegt Robbie lachend. "Ja, dat vond ik minder leuk.” ik geef Matthy een zachte stoot tegen zijn arm. "Het goede nieuws is dat niemand ziek is of wat gebroken heeft.” zegt Raoul lachend. “En dit was het dan alweer voor deze podcast, heel erg bedankt voor het kijken en luisteren.” Koen zwaait naar de camera. “Leuk dat jullie meededen meiden.” Milo doet de camera uit. “Geen probleem.” lacht Carmen. 

“Hoelaat moeten we morgen hier zijn Koen?” Ik ga op de bank naast Robbie zitten. Het is zo lekker weer dat we besloten hebben lekker in de tuin te gaan zitten. Dat komt ook nog eens goed uit want Raoul zeurt echt vaak dat de jongens de tuin zo weinig gebruiken. “Het is vanaf 9, maar jullie kunnen gewoon eerder komen.” Koen neemt een slok van zijn bier. “Zijn we zo rond half acht hier denk.” Ik zet mijn zonnebril op. Matthy komt aanlopen en gaat aan de andere kant van mij zitten. Hij zet een glas drinken voor me neer. “Dankjewel lieverd.” ik geef hem een kus. “Mat ik moet nog een kadootje halen voor Koen, ga je mee zo?” fluister ik in zijn oor. “Kom dan gaan we.” Hij staat op en tilt mij overeind. "Wij zijn even naar de winkel tot zo.” ik zwaai naar de rest.

“Ik heb echt geen idee wat ik moet halen.” Ik loop hand in hand met Matthy richting het dorp. “Als je echt niks vind, is hij altijd blij met drank.” Matthy wrijft met zijn duim over mijn hand. “Denk dat we beter gelijk dat kunnen halen dan.” zeg ik lachend.

“Zal ik dan deze doen of?” ik hou 2 flessen alcohol in mijn hand. “Ik zal voor de Moët gaan.” Matthy pakt de fles uit mijn handen en zet hem terug. “Ik neem wel een doos.” ik loop naar het schap en pak een doos met een fles Moët erin. Matthy pakt hem aan en loopt naar de kassa. Ik pak mijn pinpas uit mijn tas en betaal de fles. Matthy pakt het tasje waar hij in zit aan. 

“Je moet morgen wel die zwarte cargo aan doen.” zeg ik lachend tegen Matthy. We zijn terug aan het lopen naar huis. We lopen een klein beetje om omdat het zulk lekker weer is. "Ja, doe ik, met een wit shirt toch?” vraagt hij. Ik knik. Matthy zijn telefoon gaat over. Hij pakt hem uit zijn zak en neemt op. “Eten jullie mee?” vraagt hij. Ik weet niet of hij het wel tegen mij heeft dus ik reageer er niet op. "Hallo, ik heb het tegen jou.” Hij kijkt me lachend aan. “Oh sorry, als Carmen het ook goed vind is het prima.” zeg ik. “Je moet het aan Carmen vragen Soof vind het prima.” zegt hij voordat hij de telefoon ophangt. “Wie was dat?” vraag ik. “Roel.” Hij pakt mijn hand weer beet.