Wij voor altijd ( Bankzitters fanfictie)

83

1 week later

Sophie

“Waarom ben je zo moeilijk.” Matthy legt zijn hoofd in zijn handen. Ik sta nu al een half uur te kijken wat ik aan wil. Het was vorige week zo gezellig bij Carmen dat we dalijk weer met zijn allen naar haar toe gaan. “Ik wil gewoon wat leuks aan.” ik draai me om en zoek wat door de kast heen. “Doe dat zwarte jurkje gewoon aan.” hij gooit een zwart jurkje  naar me toe. “Prima.” zucht ik. Ik trek het jurkje aan en kijk even in de spiegel. "Kijk, zie je hartstikke leuk.” Matthy staat op en draait me een rondje. Hij vangt me op in zijn armen en geeft me een kus. “Slijmbal.” ik rol mijn ogen en geef hem nog een snelle kus. Ik pak mijn hakken en ga op het bed zitten. Gelukkig begrijpt Matthy de hint en helpt me mijn hakken aan te trekken. “Dankjewel lieverd.” 

“Zijn jullie eindelijk klaar, we zouden om 6 uur daar zijn.” Milo staat op van de bank. “Ze wist weer eens niet wat ze aan moest doen.” zucht Matthy. “Vrouwen he.” Koen haalt zijn schouders op. Normaal zal ik nu echt stuk voor stuk ruzie met ze maken, maar ik heb honger dus wil eigenlijk best wel naar Carmen toe. “Wie rijdt mee met mij?” vraagt Raoul. “Wij allemaal, Mat en Soof rijden samen.” zegt Robbie. “Dan zien we jullie zo josti’s” Matthy trekt me mee naar de gang waar we onze jassen aantrekken en dan naar zijn auto lopen. 

“Welk nummer was het ook alweer?" Matthy gaat wat zachter rijden. “14.” zeg ik. Hij parkeert zijn auto voor de deur en stapt uit. Ik pak mijn tasje van de achterbank en stap dan ook uit. We wachten nog even buiten op de rest. “Het duurt lang.” hij kijkt naar zijn horloge. “Daar zijn ze al.” zeg ik als de rest van de jongens de straat in komen rijden. “Kan je trouwens volgend weekend vrij houden?” vraagt Matthy. “Ja hoor.” zeg ik terug. Ik zal ook echt niet moeten weten wat ik anders gedaan zou hebben. “Hoezo eigenlijk dan?” vraag ik hem. "Verrassing." lacht hij. Hij weet dat ik niet van verrassingen hou, maar toch doet hij dit elke keer weer. “Bel maar alvast aan.” zegt Raoul die aan komt lopen. Ik loop naar de deur en bel aan. Nog geen paar seconden later wordt de deur opengedaan. Het is geen Carmen die in de deuropening staat, maar Sven. Ik groet hem en loop naar binnen. “Jullie zijn ook lekker op tijd, de pizza’s kunnen er elk moment zijn.” zegt Carmen die een stapel borden op haar salontafel neer legt. “Sorry, mijn schuld.” ik loop naar haar toe en geef haar een knuffel en een kus op de wang. “Dan maakt het niet uit.” lacht ze. “Ik heb alles- Hey, zijn jullie er eindelijk!” Rick komt de woonkamer inlopen en zet wat flessen drank neer. Ik loop naar hem toe en geef hem ook een snelle knuffel. Op dat moment komen de andere jongens ook eindelijk binnenlopen. 

Ik zit vol verbazing te kijken hoe Milo ook mijn laatste pizza stukje op eet. Ik denk dat hij uitgehongerd was, want hij heeft zijn eigen pizza zo weg gekanteld. De laatste stukjes van Robbie en nu ook nog die van mij. “Sorry ik was uitgehongerd.” zegt hij terwijl hij een asociale boer laat. “Gadverdamme!” roept Carmen. “Dus tijd voor pils?” vraagt Robbie. “Jullie weten waar het ligt, voel je vrij te pakken.” Carmen houdt haar handen omhoog. Robbie staat op van de bank en verdwijnt in de keuken. 
Nog geen minuutje later komt hij teruglopen met zijn handen vol met flesjes bier. Hij geeft de flesjes aan en rent dan weer snel naar de keuken. Dit keer komt hij terug met een fles Malibu en Fanta. “Ik vergeet jou niet hoor, Soof." knipoogt hij. Van iedereen hier lust ik als enige geen bier. Niet dat ik daar problemen mee heb want ik vind het gewoon echt niet lekker en ik spreek mijn mening daar met alle liefde over uit tegen de jongens. Al kunnen ze dat niet altijd waarderen. 

“Doen we nog een ronde shotjes?” Sven pakt de fles vodka van de grond. “Ik pas, moet nog terug rijden dalijk.” zegt Matthy. “Ik ook.” Raoul zet zijn shotglaasje op tafel. En niet zomaar een. De jongens hebben laatst weer allemaal nieuwe merch uitgebracht. Waaronder ook shotglazen. Ze waren er zo trots op dat we allemaal een paar setjes hebben gekregen. “Car, Soof kunnen jullie maandagochtend mee naar kantoor, we moeten wat dingen in elkaar zetten en wat schoonmaken." zegt Koen. Ik ben vorige week ook al een keer mee naar het kantoor geweest en het is nu echt nog een ravage, het is er kaal en er mag inderdaad wel wat schoongemaakt worden hier en daar. “Tuurlijk.” Carmen geeft haar shotglaasje aan Sven. Die hem vervolgens in schenkt. “Ik vind het goed.” zeg ik. Ik laat Sven ook mijn shot glaasje inschenken en giet hem dan zonder aarzeling naar binnen. 

 Het is inmiddels al bijna 1 uur en hoewel dat nog niet heel laat is, begin ik best wel moe te worden. Ik ben gelukkig niet de enige want Rick ligt op een stoel in de hoek van de woonkamer en het ziet ernaar uit dat hij binnen nu en een kleine 5 minuten in dromenland is. Ik leg mijn hoofd op Matthy zijn schouder en leun een beetje tegen hem aan. “Ben je moe?” Hij geeft een kus op mijn hoofd. “Ja.” mompel ik. Hij legt zijn arm om me heen en duwt me wat meer tegen hem aan. “We gaan zo ja?” vraagt hij zachtjes. “Is goed.” gaap ik.

 Ik luister nog een beetje naar de gesprekken die de rest aan het voeren is als Matthy op mijn rug klopt. “Wij gaan er alvast van door.” Hij staat op en loopt naar de gang. “Sliep je nou?” vraagt Koen lachend. “Bijna.” ik wrijf in mijn ogen. Matthy komt terug lopen met onze jassen. Hij trekt zijn jas aan en helpt mij daarna met de mijne. Ik zeg Carmen en Sven nog even gedag. Rick slaapt al dus die ga ik niet wakker maken en de jongens zie ik morgenochtend weer. Ik loop achter Matthy aan het huis uit. 

Matthy zet me neer op bed en pakt een doekje om mijn make-up eraf te halen. Ondertussen schop ik mijn hakken uit en probeer ik mijn jurkje los te maken. “Laat mij maar.” hij gooit het doekje weg en ritst mijn jurkje open. Hij pakt mijn pyjama shirt en trekt die over mijn hoofd heen. “Kom lekker slapen jij.” Hij gooit de deken over mij heen en loopt naar zijn kant van het bed. Hij trekt zijn shirt en broek uit en komt naast me liggen. “Slaaplekker.” Hij geeft een kusje in mijn haar en doet dan het kleine lampje naast ons bed uit.