Wij voor altijd ( Bankzitters fanfictie)

13

Sophie

Ik word wakker door het geluid van mijn wekker. Ik snooze hem even voor 5 minuten want ik heb niet goed geslapen vannacht. Ik had mijzelf voorgenomen om vroeg te gaan slapen maar ik heb de hele avond zowat serie gekeken. Na 5 minuten gaat de wekker weer af, ik kijk hoe laat het is en zie dat het 5 over 3 's nachts is. Ik rol mijn bed uit en spring snel onder de douche. Ik trek een simpele, comfortabele outfit aan en doe een beetje make-up op. Ik gooi mijn haar in een messy bun en maak even een bakje koffie voor mezelf. Ik app even om te kijken wie er al wakker zijn en iedereen op Koen na is al wakker.

Ik rol mijn koffer naar buiten en doe mijn deur op slot. Ik pak de lift naar de garage en gooi mijn koffer in mijn auto. Ik maak mij klaar om te gaan rijden richting CDH. Ik app Matthy even dat ik eraan kom en ga dan rijden. Het is rustig op de weg dus ik kan zo door rijden. Het is 5 voor half 5 als ik de straat van de jongens in rij. Robbie staat al bij het hek. “Parkeer je auto maar op de oprit dan staat die gewoon veilig.” en hij duwt het hek open voor mij. Ik parkeer mijn auto en stap dan uit. Ik zeg Robbie even gedag en loop dan naar binnen.

“Mannen!” ik plof mijzelf neer op de bank. “Goeiemorgen Soof.” Raoul neemt de laatste slok van zijn koffie. Uit Milo en Koen is er niet veel te krijgen die hebben last van een aardig ochtendhumeur. “Waar is Mat?” “Die slome had zijn koffer nog niet ingepakt.” Koen zucht even en loopt daarna naar de keuken. “K ga hem wel even helpen.” Ik sta op en loop naar Matthy’s kamer. “Hulp nodig?” "Ja, alsjeblieft, het past allemaal niet.” Matthy wijst naar zijn overvolle koffer "Ga jij maar de rest regelen met de jongens, ik doe dit wel.” “Dankje dankje dankje.” Matthy geeft me snel een kusje en loopt dan de kamer uit.

Binnen 5 minuten heb ik alles in zijn koffer zitten. Hij had niets opgevouwen, daarom paste het niet. Ik rol zijn koffer naar de woonkamer en ik zie dat de andere meiden er ook al zijn. “Hey.” Carmen komt naar me toe lopen en geeft me een knuffel. “Leyla heeft een slechte bui ik zal d'r maar even laten.” Fluistert ze in mijn oor, ik knik en zwaai naar Leyla die in elkaar gezakt op de bank ligt. Raoul pakt de koffer aan en loopt naar de bus. “Roel mijn spullen moeten er ook nog bij die zitten nog..” “Ik heb ze er al uitgehaald en in de bus gezet.” onderbreekt Matthy mij. Ik schenk hem een kleine lach en ga iets dichter bij hem staan. “Heb je er zin in?" Ik wil antwoorden, maar het enige wat uit mijn mond komt is een lange gaap. “Je kan door slapen in de auto he.” Ik knik en ga even op Matthy zijn schouder hangen. 

Matthy en Raoul laden nog even de laatste spullen in. De rest zit allemaal al in de auto's. Ik koppel alvast mijn telefoon aan Matthy zijn auto. Na ongeveer 5 minuten  stapt hij ook in. Het is nu 5 uur als we eindelijk klaar zijn om te vertrekken. We hebben afgesproken dat ik en Matthy voorop rijden. We zijn de straat nog niet uit of we krijgen de eerste foto's van een slapende Milo al binnen. Ik leun tegen het raam en staar een beetje naar buiten. “Moe?” Matthy legt zijn hand op mijn bovenbeen en knijpt er even zachtjes in. "Ja, best wel moe eigenlijk.” Ik geef hem voor zover het kan en kleine glimlach. “Doe anders even je ogen dicht, ik maak je wel wakker als er iets is.” Ik knik even en doe dan mijn ogen dicht.