Secretly In Love With My Bestfriend | ✓ [COMPLETED]

Chapter Fourty-eight

"Amethyst!"

NAPAIGTAD ako at napatigil sa pagtawa dahil sa paglagabog ng pinto ng hospital room kung nasaan ako ngayon.

Maging si Doc Khairon ay napahinto rin sa pagtawa at napatingin sa taong may gawa ng oagkalabog ng pinto.

Napalaki naman ang mga mata ko ng makita kung sino ang may gawa non.

"M-mama.." mahinang tawag ko sa kaniya at nagsimula ng humapdi ng mata ko matapos makita ang nanunubig niyang mata at ang nag-aalala niyang muka.

"Well, it's nice chatting with you Amethyst. Sa susunod ulit. Maiwan ko muna kayo ng mama mo rito." paalam ni Doc Khairon na ikinatango ko lang dahil nakay mama pa rin ang atensiyon ko.

"D'yos kong bata ka. Nawala lang ako ng ilang buwan ganito na ang nangyari sayo?" mangiyak-ngiyak na ani mama bago ako marahan na yakapin matapos niya akong lapitan pagkalabas ni Doc. khairon.

"M-mama..." nangungulilang tawag ko sa kaniya bago siya yakapin pabalik kahit na kaagad pumrotesta ang katawan ko matapos kong gawin iyon.

"Amethyst, anak. Ano bang nangyari sayo?" umiiyak na tanong ni mama habang yakap-yakap ang ulo ko.

Hindi ko na napigilan ang sarili na napahagulgol na parang bata. All my pent up emotion suddenly give burst.

Para iyong lobo na pinutok kaya sumabog ito lahat kaagad.

"Ang anak ko... Sino ba ang may gawa sa iyo nito?" humihikbing tanong ni mama sa akin na inilingan ko lang bago isubsob sa dibdib niya ang muka ko at doon umiyak.

"Nasaan si Seven? Bakit hinayaan niyang mangyari sa iyo ito, ha? " pagalit na ani mama na mas lalo namang ikina-iyak ko.

Hearing his name makes my pain doubled. Mas lalo akong nasasaktan dahil sa kaniya.

"H-huwag niyo na po siyang tanungin. Wala po siyang kinalaman sa nangyari." humihikbing anas ko bago higpitan ang yakap sa baywang niya.

"Amethyst..." Puno ng lungkot ang boses na tawag sa akin ni mama bagoa ko yakapin ng mahigpit.

"A-ayos lang po ako 'ma." ani ko. "Magiging a-ayos na po ako k-kasi nandito na kayo sa tabi ko." dagdag ko pa sa pagitan ng paghikbi kasunod ng sunog-sunod Kong paghikbi ng iyak.

Napahigpit naman lalo ang yakap sa akin ni mama. Niyakap niya ang ulo ko at paulit-ulit na hinalikan ang gilid niyon na siyang nagpakalma sa akin ng kaunti.

Hindi na siya nagsalita o magtanong pa pagkatapos niyon. Niyakap niya lang ako habang hinahalik-halikan ang gilid ng ulo. Hinayaan niya lang akong umiiyak sa dibdib niya hanggang sa maubos ang mga luha ko.

And because of crying unti-unting sumasara ang talukap ng mata ko dahil sa pagod.

The last thing I remember before falling asleep is my mother's sweet voice saying that I'm going to be okay.

Kahit papaano ay napanatag ako aksi natabi ko siya. I miss her warmth.

Mother's embrace is really comforting, ha?

***

Seven's Pov

HABOL ang hininga ko habang malalaki ang hakbang na naglalakad papunta sa room 318 kung saan naroon si Amethyst sa ospital na ito.

Hindi ko alintana ang tinginan ng mga tao at nurses sa akin habang aligaga ako sa paglalakad kanina pa. I have a busted lips dahil kay Hiro kaya siguro sila nakatingin sa akin lahat.

If it weren't for him, I wouldn't even know that amethyst is here. Kung hindi dahil sa kaniya ay hindi ko malalaman na dinala pala dito si Ami.

Na siya pala ang kasama ni Nadia na nabugbog at mas napuruhan. I want to punch myself for worrying about Nadia's safety first before worrying about my Ami... Napakag*go ko para iwanan ang bestfriend ko roon upang maagapan kaagad ang mga galos ni Nadia. Hindi rin naman nabanggit ni Nadia sa akin na si Ami pala ang kasama niya at ang naigtas sa kaniya. I didn't have any clue. Para akong tangang walang alam sa kung anong nangyari sa pinakamatalik kong kaibigan.