Secretly In Love With My Bestfriend | ✓ [COMPLETED]

Chapter Fifty-six

I was about to enjoy the view infront of me dahil akala ko ay naka-alis na si Nadia pero akala ko lang pala iyon.

Nanlaki ang mata ko ng bigla na lang may yumakap sa akin mula sa likod kasunod ng pagyugyog ng katawan niya na naramdaman ko dahil nga nakayakap siya sa akin.

“T-thank you, Amethyst. I promised to take care of him well. Mamahaling ko siya sa abot ng makakaya ko. I won't let your sacrifice be in vain. A-ako ng bahala sa kaniya.” anito sa pagitan ng paghikbi na ikipinanlabi ko.

“I know you will.” mahinang sagot ko sapat lang para marinig niya.

I let her hug me and cry hanggang sa wala na siyang maiiyak pa.

“Go down first. Dito muna ako.” ani ko matapos niyang kumawala sa akin.

“Thank you ulit amethyst. Sana nakahanap ka ng lalaking para sa'yo. S-sorry that I have to steal him away. Mahal ko siya kaya ko siya ipinaglaban sayo. You have a good heart. Sigurado ako na makakatapo ka ng lalaking kayang isakripisyo ang mundo para sayo. ” mahabang pahayag niya na tahimik Kong pinakinggan.

“Hindi ko pinagsisisihan na naging kaibigan kita. You're a great friend Amethyst. Salamat sa lahat.” dagdag pa nito kasunod ng mga yabag niya papalayo.

Na'ng masiguradong wala na siya ay napatutop ako sa aking bibig upang pigilang kumawala ang paghikbi ko.

Ang tuhod kong pilit oinapatatah ay kusang bumigat kaya napakuhod ako habang namatutop ang isang kamay sa bibig t ang isang kamay naman ay nakasuporta sa pader upang hindi ako matumba.

Lahat ng pinigilan kong luha ay  malayang rumagasa sa muka ko.

My chest throb harshly, kinakapos na rin ako ng hininga dahil sa sobrang pag-iyak. Pakiramdam ko nawawalan ako ng malalay ano mang oras.

I tried to stand up pero nabigo ako. Akmang matutumba na sana ako pero isang pares ng matipunong kamay ang dumalo sa akin.

Kasabay niyon ang pagtakip ng isang palad sa mata ko.

My eyes widened when a feeling of Deja Vu hits me.

“Breath, amethyst. Breath.” malumanay na aniya pero bakas sa boses niya ah pag-aalala.

Mas lalo lang akong napahikbi ng makumpirma ang hinala ko.

I don't know how he  always manage to find me in my vulnerable state but I'm thankful to him.

“Hey! Common on. You need to breath you hear me? sundan mo ko okay? One, two, three... Breath.” pag-gabay niya sa akin na kusang sinunod ng katawan ko.

I follow his instructions at unti-unti namang umi-epekto iyon sa akin.

“You're doing good, Amethyst. Just breath okay? Sa akin ka lang makinig. ” he spoke gently habang hinahagod ang likod ko na siyang nagpakalma sa akin.

Matapos kong kumalma ay iginaya niya ako sa isang mahigpit na yakap na ikinalaki ng mga mata ko.

“Thank god. You're all right. Pinag-alala mo ako.” tila na unitan ng tinik na anito na mas ikinalaki ng mata ko at bahagya ko lang ikina-singhap.

“S-sorry...” I said instinctively.

Hindi ko plinanong sabihin iyon dahil kusa na lang iyong lumabas sa bibig ko na animo'y required kong sagutin ang tanong niya.

It was as if my body knows how to respond to him willingly.

Hinayaan ko lang na yakapin niya ako dahil magsisinungaling ako kung sasabihin kong Hindi ko nagustuhan ang yakap niya sa akin.