MAATTEESSÜF

33 -Evcilik-

mavikokarca'nın hikaye için yazdığı manilere mutlaka bakın. Profilimde (:

*Küçük bir ricam var, bölümün ilk mesajı için sahiplenmekgerek'i beklerseniz çok sevinirim. Uzun bir süredir bunu istiyor.

*
Playlist: Mustafa Ceceli -İlle de Aşk (Baştan sona)

Multimedya gif: Seyhun'un gülüşü.
__________

'Otururken bak ki, kalkarken utanmayasın' Annemin bu sözünü çok yanlış yaşamıştım.

Göz kapaklarımdan önce ayılan bilincim, bulanık bir görüntüde mantık kurmaya çabaladı. Netlik kazanmaya başlayan parçaları birleştirdiğimde aniden gözlerimi açtım.

Yattığım yerde gözlerim odayı taradı. Perdeden içeri süzen ışık çoktan doğan güneşin açık göstergesiydi. Dün gece uyumadan önceyi anımsadığımda, ellerimi göğsüme kapattım ve kendime baktım. Yatağın içinde yatıyordum, havlu yoktu. Üstüme örtülmüş koyu renk çarşaf bedenimi saklıyordu. Telaşla çarşafa daha sıkı sarındım ve etrafa göz gezdirdim. Seyhun odada yoktu.

Beni buraya o yatırmış olmalıydı. Havlum da yoktu, belki o çıkarmıştı. Bana bir şey yapmış olabilir miydi? Derin nefesler verirken sıkışan kalbimi ovaladım. Saçmalama dedi Sema. Böyle bir durumda uyuyamazdın. Öyleydi değil mi? Of, beni böyle görmüştü. Utançtan ölecektim. Ona seslenmek yerine, çarşafa sarınarak hızla odanın kapısını kapatıp kilitledim. Odadaki holü hatırlayınca çekinerek oraya da göz attım. Dar kısa koridorda karşılıklı duvarların biri cam, diğeri de sürdü dolap kaplıydı. Tam karşıda küçük bir ebeveyn banyosu vardı ama şükür boştu.

Odaya geri dönerek dolaptan kıyafetlerimi bulmaya çalıştım. Dün, Seyhun'un kıyafetlerinin olduğu bölmeyi açmıştım. Dolabın sağ kısmı benim kıayfetlerimle doluydu. Günlük bir şeyler arıyordum ama yok gibiydi. Sonunda askıya asılan bir kot pantolon ve üstüne mecburi kolsuz gömleklerimden birini giydim. Ev için fazla şıktı. Sürekli yüzüme düşen saçlarım içinse henüz toka bulamamıştım.

Yatak odasının kapısına geldiğimde, sıkıntıyla ofladım. Birazdan onu görecektim, dün gece beni iki kez neredeyse çıplak görmüştü. Belki de o halde yatağa taşımıştı. Kendi içimde savaş vererek odadan çıkmama kararı alsam da, guruldayan karnımla bu fikri değiştirdim. Herşey normalmiş gibi davran.

Derin bir nefes vererek kapıyı açtım. Antreden salona geçtiğimde yoktu, çalışma odasında da yoktu.

"Seyhun"

Ses vermedi. Seslenerek odaları tekrar dolaştım. İşe gitmiş olabilir mi diye düşündüm ama babası, '1 hafta şirkette görünme demişti' alayla. Hatta bize balayı için 4 günlük tatil ayarlamışlardı. Bu Cumartesi başlıyordu ama Seyhun götürür müydü bilmiyordum. Kapının açılma sesiyle odadan çıktım. Seyhun elinde poşetlerle içeri girdi. Salona girdiğinde, elindekileri mutfak tezgahına koydu.

"Ekmek almaya mı gitmiştin?" Hızla yanına gittiğimde kağıda sarılı taze ekmeğe elimi uzattım.

Daha dokunmadan elimi uzaklaştırdı "Önce kahvaltı hazırla"

"Sana da günaydın bay suratsız" dedim yüzümü düşürüp.

"Bana kötü lakaplar takmaktan vazgeç. Yoksa canını yakarım" Tek kaşını kaldırmış ama tepkisizce söylemişti.