Wolfchick Mate

4

#bewerkt

Malia pov.

Ik zucht zodra ik weer op mijn telefoon kijk. Het is tijd op terug te gaan. Ik klop het zand van mijn kleding af, terwijl ik het prachtige zicht nog een keer tot me neem. Mijn ogen blijven haken bij een jongen in de verte, het lijkt alsof hij naar me staart. Zou hij mijn mate zijn? Waarschijnlijk niet. Ik moet gaan stoppen met die belachelijke gedachtes. Weerwolven zijn echt, dat wel, maar geen zal mijn mate zijn. Ik moet een lieve, leuke jongen vinden die mij redelijk kan handelen. En voilà, ik leef nog redelijk lang en gelukkig.

Met een zucht begin ik weer aan de klim naar boven. Even serieus, waarom maken ze die duinen zo ongelooflijk hoog. Ik draai me nog eens om en die jongen staart nog steeds. Weird. Ik loop op een jog tempo naar huis en zodra ik de deur open word ik verwelkomt door argumenterende stemmen.

'Jezus ik wist niet dat ze het zo slecht ging opvatten,' zegt mijn broer geïrriteerd. Ik weet wat er is. Ik ben te laat thuis en mijn ouders zijn kwaad. Ik stoor liever niet... Ik sluip als een echte ninja naar boven en plof neer op bed.

'Mal?' vraagt mijn broer terwijl hij zijn hoofd om het hoekje van mijn deurpost steekt. Blijkbaar was ik niet zo ninja.

'Hmm,' is mijn geweldige antwoord terwijl ik me omhoog duw en leun op mijn ellebogen.

'Ben je kwaad?'
'Ja.'
'Op mij?'
'Nee, Kyle.'
'Owh, veel logischer.'

Mijn broer en ik hebben echt gesprekken van het hogere niveau. Met een zucht val ik weer neer. Ik het nergens zin in.

'Je snapt dat ik het niet zo bedoelde?' vraagt hij lichtelijk onzeker. Ik weet niet wat mijn ouders hebben verteld, maar het was vast heftig. Ik geef hem een kort knikje.

Juud☆: Heyy ik hoorde dat het vreselijk ging... uitgaan?

En daar gaat mijn avondje niks doen. Ik stuur een simpele "ja" terug en gooi mijn telefoon op het bed.

Kleding.
Is.

Kut.
Om.
Te.
Kiezen.

Na het zoveelste afgekeurde setje doet mijn broer de deur weer open.

'Ga je uit?' vraagt hij terwijl hij op mijn bed gaat zitten. Nou ja,op het klein stuk van mijn bed, omdat er overal kledingstukken liggen.

'Trek gewoon wat aan.' mompelt hij. Ik geef hem mijn dodelijke blik. Alsof het zo simpel is.

'Wat moet ik dan aan?' zeg ik gefrustreerd.

'Dit!' en met die woorden gooit hij een setje kleren naar mij. Bordeaux skaterskirt en een grijs shirt met Moonday♡ er op. Perfect!

'Wauw, je hebt ook nog smaak,' mompel ik terwijl ik me omkleed. Ik pak mijn Vans en doe ze aan. Met hakken ben ik bang dat ik ga vallen en hard.

'Thanks schatje,' zegt hij grijnzend en geeft me een luchtkus. Ik gok dat hij gay is.

'Nu moeten we de regels even bespreken. Je moet om elf uur thuis zijn en je mag geen jongens, alcohol, tatoeages, wiet of drugs,' zegt hij streng. Ik rol met mijn ogen.

'Natuurlijk mam! Ik zal om vier uur thuis komen met een gast onder de tatoeages, stoned, dronken en met zelf ook nog een piercing,' zeg ik sarcastisch. Hij schud zijn hoofd en tikt bestraffend op mijn neus.

'Nou ik ga naar Juud. Bye babe,' gil ik en loop weg. Zodra Judith en ik in de club zijn, voert ze me

'Jezus Juud, ik heb geen liefdesverdriet,' mompel ik als ik mijn derde shotje krijg.

'Waneer je dronken of licht aangeschoten bent, ben je veel vrolijker en losser,' legt ze uit. Dankjewel Judith.

'Schoonheid? Kom je dansen?' ik draai om en zie een jongen staan. Hij heeft blond haar, blauwe ogen en een grijns op zijn gezicht. Ik knik en loop achter hem aan. Ik zweer je, dit is de interessantste avond van mijn leven. Niet. Na met drie jongens gedanst te hebben en vijf drankjes kan ik amper staan..

'Judith, hoe wist je het eigenlijk?' vraag ik met een dubbele tong.

'Wat?' vraagt ze op dezelfde toon. Yep, we zijn beide dronken.

'Van Kyle en ik.'
'Stond online.'
'Echt? Wat gaaf!'

Even niet realiserend hoe vreselijk het was dat het online stond, lopen we naar de buiten.

'Juud, ik ben zo moe,' zeur ik tegen Judith terwijl ik ga zitten.

'Ik ook, maar dan we moeten wel scheiden,' zegt ze dramatisch. Ik geef haar een trieste blik, maar geef haar toch een knuffel en loop weg. Ik neem een binnendoor weggetje om sneller thuis te zijn.

Creepy steegje.

Nog steeds dronken en onder de indruk van het steegje, wankel ik verder. Ik let nog geen eens op de voetstappen achter mij. Het valt me pas op al zijn ze gestopt. Spontaan nuchter draai ik me om.

'Hallo?' vraag ik angstig. Ik bedoel, ik wil liever niet ontvoerd of verkracht worden. Het enige antwoord dat ik krijg is gegrom en het klinkt niet als lief gegrom. Geweldig, een of andere hond gaat me nu aanvallen. Ik probeer weg te rennen, maar mijn plannen worden verstoort door een bepaald persoon die me tegen de muur duwt. Ik kijk angstig voor me uit, maar ik zie enkel een borst. Stomme lengte. Ik kijk nu omhoog, recht in zijn ogen.

'Mate!' gromt de gast. Ik kijk hem aan met grote blije ogen.

'Ik wist het!' gil ik blij. Hij kijkt me vragend aan.

'Wat, hoe bedoel je?' vraagt hij verward.

'Dat je echt bent,' alleen door die zin kijkt hij me nog bevreemder aan.

Heyyy,

Vanavond en morgen is er nog toneel! Duim voor me.

XX
Nienke