Wolfchick Mate

6

HAPPY PASEN!!!

Malia pov.

Ik knipper moeizaam met mijn ogen. Op zo'n manier wat je altijd ziet in dat soort films. Ik kijk om me heen en zie wit. Wit, wit en nog eens wit. Ik lig vast in het ziekenhuis. Dat is ook altijd zo wit.

'Heyy je bent weer wakker.' zegt een mannelijke stem. Ik kijk nog eens om me heen en zie een dokter staan. Best wel een schattige dokter.

'Weet je nog wat er gister is gebeurd?' vraagt hij terwijl hij op een stoel naast het ziekenhuisbed gaat zitten. Ik schud mijn hoofd en kijk hem aandachtig aan. Is er iets gebeurd?

'Nou je had redelijk veel gedronken en uiteindelijk was je flauwgevallen. We hoefden je buik niet leeg te pompen en je had geen drugs of iets anders gebruikt.' zegt hij terwijl hij terwijl hij naar een klembord kijkt die hij in zijn handen heeft.

'Weet je wel wie je bent?' vraagt hij als hij me aankijkt.

'Ja, ik ben Malia.' zeg ik verward.

'Jeffrey aangenaam.' zegt hij grijzend terwijl hij zijn hand uitsteekt. Ik schud zijn hand en kijk hem glimlachend aan.

'Er is iemand voor je gekomen. Ik zal jullie wel alleen laten. Er is voor de rest niks aan de hand. Neem alleen maar wat pijnstillers en paracetamols tegen de kater. En neem dit.' zegt hij terwijl hij een briefje in mijn hand duwt. Ik vouw het open en zie een telefoonnummer. Hij knipoogt en loopt weg. Ik bijt op mijn lip en mijn wangen worden warm van schaamte.

De deur gaat weer open en ik kijk op. Er staat een jongen in de deurpost die me aandachtig bekijkt. Ik kijk naar mezelf en zie dat ik zo'n niet-veel-bedekkend-ziekenhuisjurkje aan heb. Ik kijk snel weg en voel mijn wangen weer warm worden van schaamte.

'Hey hoe gaat het?' vraagt hij lief als hij op het uiteinde van het bed gaat zitten. Ik kijk hem raar aan en kruip een beetje weg. Wie is hij? Heeft hij me gevonden? Is hij mijn mate? Nee natuurlijk is hij mijn mate niet. Weerwolven bestaan niet Malia. Als hij zucht kijk ik op.

'Je weet echt niks meer van gister hè?' vraagt hij lichtelijk teleurgesteld. Ik schud mijn hoofd en kijk hem aan.

'Malia ik ben je mate.' zegt hij zachtjes en kijkt me aan. Mijn ogen worden groot en ik schud mijn hoofd.

'Dat is bullshit. Je zit te liegen. Ga weg.' zeg ik verward. Ik wil weg. Ik wil hier weg. Hij zucht nog een keer en loopt dan weg. 

Waar had hij het over? Weerwolven bestaan niet. Ik ben de hoop er in verloren dus waarom zegt hij dat we mates zijn. Dat klopt niet. Hij was geen vampier dus dat hoort hij een weerwolf te zijn, maar die bestaan niet. Het is vast weer een soort truc. Net zoals Kyle deed. Ik kreun gefrustreerd en ga met mijn hand over mijn gezicht en door mijn haar.

'Je mag naar huis.' hoor ik een zuster zeggen. Ik knik enkel naar haar en sta op. Ik trek mijn kleren aan en bel Martijn, mijn broer.

'Kiddo waar was je?' vraagt mijn broer bezorgt. Ik begin te huilen.
'Ik ben bij het ziekenhuis, wil je me komen halen?' komt er net uit en ik barst weer in tranen uit.

Hij hangt op en zak tegen een paal naar beneden terwijl de tranen blijven vloeien. Het mag gewoon niet. Eindelijk had ik het licht gezien, gerealiseerd dat alles wat ik zei echt bullshit was, en dan komt hij en beweerd hij dat hij mijn mate is. 

Er buigt iemand bij me neer en tilt me op. Ik besteed er weinig aandacht aan want ik merk dat het mijn broer is. Hij zet me neer op de achterbank en zelf gaat hij achter het stuur zitten.

Als we thuis zijn ga ik meteen naar boven en fris me op. Ik loop weer naar beneden met mijn knalroze met blauwe wielen pennyboard. Mijn broer kijkt mij verbaasd aan en ik steek mijn pennyboard in lucht als antwoord.

Ik loop naar buiten en stap op mijn pennyboard en skate naar een pleintje. Eenmaal op een pleintje ga ik op een bankje zitten en kijk ik om me heen. Een paar jongens zijn aan het voetballen en wat kinderen spelen rond de speeltoestellen. Ik kan makkelijk skaten.

Ik stap op mijn pennyboard en probeer wat nieuwe trucjes uit. Ik skate een stuk en kijk op me heen. Ik let dus totaal niet op en skate bijna tegen iemand aan.

'Wel voorzichtig zijn sukkel.' zegt de jongen grijnzend. Ik hang een beetje in een ongemakkelijke positie en bijt op me lip. Hoezo ongemakkelijk zou je denken. Nou ik viel dus echt en hij ving me op maar ik hang wat achterover en hij is wat over me heen gebogen, maar dat is niet het meest beschamende deel, nee dat is het deel dat hij alleen een broek aan heeft!

'Dankje dat je me opving.' stamel ik wat verlegen terwijl ik overal heen kijk behalve hem en zijn borstkas. 

'Geen probleem.' zegt hij terwijl hij me helpt opstaan. Hij wil nog wat zeggen maar iemand slaat zijn arm om me heen. Ik kijk omhoog en zie de jongen uit het ziekenhuis staan. Ohnee niet hij!

'Bedankt dat je me vriendin hielp.' zegt hij met uitdrukking op vriendin. Ik ben zijn vriendin niet!

'Geen probleem man! Je boft met haar man. Veel succes en plezier jullie twee!' zegt hij grijzend en hij loopt weer naar de groep jongens toe. Ik wurm me met moeite los en kijk hem kwaad aan.

'Vriendin? Je kan er val dromen om mijn vriendje te zijn.' sis ik kwaad. Het enige wat hij doet is mij een knipoog geven. Wat is er mis met dat kind?

'Nou ik hoop dat je nog gelukkig word met je stalkerige dromen en je weerwolf gedachte. Ik ga.' zeg ik snel en ik pak mijn pennyboard en ren weg.

Hij roep een aantal keer mijn naam maar het enige wat ik doe is mijn middelvinger opsteken. Ik ben zo volwassen.

Heyy mensen.

Ik heb een gif die ik best wel awesome vind en graag wil delen.
Dit ben ik als ik kwaad op iemand ben.

Pinkyxxxxx