Wolfchick Mate

40

Malia pov.

Als ik de deur eenmaal heb geopend en gesloten heb, zak ik er tegenaan naar beneden. Tranen stromen over mijn wangen. Ik ben een wees, ik heb geen ouders meer. Ik heb er voor gezorgd dat ze overleden zijn en dat Martijn ze ook kwijt zijn. Het is mijn schuld. Ik zucht diep en rek mijzelf uit om de telefoon te pakken die naast me ligt. Vast omgevallen toen ze tegenstribbelde. Mijn vingers gaan snel over de toetsen heen en al snel bel ik degene die ik nu het meest nodig heb.

'Kom je me halen?' komt er schamper uit mijn keel. Ik hoor wat bevestigingen en dat hij er aankomt. Ik hang op en maak mezelf tot een balletje.

'Malia?' vraagt hij lieflijk. Ik kijk op en daar staat hij. Degene die er voor gezorgd heeft dat mijn droom en nachtmerrie uitkwam. Zonder hem had ik een normaal leven. Ik zou een normale baan krijgen, een normale baan en we zouden een normale familie vormen. Ik zou op een normale manier oud worden en uiteindelijk doodgaan, maar door hem is dat niet gebeurd. Door hem is mijn leven alles behalve normaal, en ik ben hem dankbaar daar voor. Normaal is toch saai.

'Drake' zeg ik emotioneel. Hij knielt bij me neer een tilt me voorzichtig op, alsof ik van porselein ben. Ik kruip tegen hem aan en de tranen blijven stromen. Alleen heb ik er geen baat bij, het enige wat ik wil is naar huis, naar Martijn.

Drake pov.

Ik kijk voor de zoveelste keer naar Malia en het doet elke keer pijn. Het doet pijn omdat ik dit veroorzaakt heeft. Ik heb er voor gezorgd dat ze nu geen ouders heeft. Ik haat mezelf ervoor. Zo snel als ik kan rij ik naar huis en leg haar neer op mijn bed.

'Alfa? De jongen is bijgekomen.' zegt Diego respectvol. Ik kijk hem dankbaar aan.

'Diego, noem me maar Drake, tenslotte ben jij mijn nieuwe bèta.' zijn ogen schitteren helemaal en hij knikt dankbaar. Ik druk nog snel een kus op Malia haar voorhoofd voor ik de kamer uitloop.

-

'Martijn hoe voel je je?' vraag ik als ik bij hem in het ziekenhuis ben. Hij knikt een beetje maar zijn gezicht vertrekt van de pijn.

'Ik kom je vertellen dat je gelijk had, Malia belde me inderdaad. Ze ligt nu bij mij thuis te rusten. Als ze bijgekomen is laat ik haar bij je komen. Maar nu moet jij ook gaan rusten.' zeg ik. Alweer knikt hij en sluit hij zijn ogen. Ik zucht en loop de kamer uit. Nooit gedacht dat dit zou gebeuren, en dan moet ik Malia nog steeds ten huwelijk vragen. Als dit alles haar maar niet van gedachte laat veranderen.

Malia pov.

Ik kijk vermoeid uit het raam. Ze hadden de slechtste timing ooit. Voor hun een goede maar voor mij een slechte. Ik wil niks liever dan trouwen met Drake en zij hebben het van me ontnomen. Maar dat laat ik me niet nog een keer gebeuren. Ik ga er voor zorgen dat ik trouw met Drake. Al moet ik hem zelf vragen, wat eigenlijk geen slecht idee is...

Ik bijt op mijn lip en kijk de kamer rond. Het moet hier ergens liggen. Ik zie de kleren hangen die hij die avond had en loop een voorzichtig naar toe. Ik steek mijn hand in zijn jaszak en daarna in de andere, maar daar zit hij niet. Ik voel in zijn broekzakken maar daar zit hij ook niet. Waar heeft hij dat ding in godsnaam gelaten?

'Zocht je deze?' vraagt Drake uitdagend. Ik kijk op en zie dat hij het doosje in de lucht houd. Ik knik glimlachend.

'Het is gepast dat de jongen het meisje vraagt weetje?' vraagt hij terwijl hij langzaam dichterbij komt. Ik haal onverschillig mijn schouders op.

'Ach, dat maakt mij niet zoveel uit. Ik ben toch niet cliché.' zeg ik met een glimlach. Vlinders fladderen door mijn buik en even voel ik me heel gelukkig, even is het niet dat ik geen ouders heb en dat mijn broer waarschijnlijk zwaar gewond is. Even is het alsof wij de enige zijn.

'Dan hebben we een klein probleem, want Malia. Ik wil het wel op die manier doen dus, wil je met mij trouwen.' hij gaat op zijn knieën en laat me de mooiste ring ooit zien. Tranen ontstaan in mijn ogen en ik doe geen poging om ze weg te knipperen.

'Ik ga je het zelfde antwoord geven als eerder Drake.' zeg ik emotioneel. Zijn ogen lichten al op en mijn hart smelt een beetje.

'Natuurlijk wil ik met je trouwen.'

Dus mensen. Hierbij komt het einde nader. Dan bedoel ik niet het einde van de wereld maar het einde van dit boek. Ik doe denk nog 1 hoofdstuk van de bruiloft en dan de epiloog. Ofcourse komt er een Q&A dus vragen mogen gesteld worden.

XX

Pinky