Wolfchick Mate

41

Malia pov.

Gespannen kijk ik in de spiegel. Het is zover. Ik ga trouwen, met Drake. Het is beter dan ik me had kunnen voorstellen. Eigenlijk, het lijkt er op. Ik stelde me een weerwolven bruiloft voor met speciale rituelen en dat soort dingen. Ik ga nu trouwen met een weerwolf, de pack komt kijken want na de bruiloft wordt ik officieel geaccepteerd als luna. dus het lijkt er op maar het maakt de dag niet minder hectisch.

'Heyy hoe gaat het?' vraagt Fenna voorzichtig. Ik kijk haar glimlachend aan. Het is een paar dagen na mijn ouders begrafenis. Het was een zware tijd voor mijn broer en mij maar het is ons gelukt. Ik kijk gespannen naar mijn nagels. De irritante gewoonte om aan ze te pulken is enorm maar het mag niet. Ik word dan hoogstwaarschijnlijk geslagen door Fenna.

'Niet aan je nagels zitten. We hebben gisteren weet ik veel hoelang bij nagelsalon gezeten voor je en dat gaat niet voor niks zijn. Ik weet dat Drake je neemt voor wie je bent, maar alsnog moet er perfect uitzien. Ik ook, want ik zoek echt een leuke jongen. Misschien een van de bruidsjonker.' zegt ze glimlachend. Ik kijk haar hoofdschuddend aan. Ja, ze is weer single. Het was geen groot drama maar ze was wel gebroken, maar ze zet zich daar overheen en gaat opzoek naar haar droomman.

'Please, kan je daar even mee wachten. Er komt na mijn bruiloft een groot ritueel en-' begin ik maar Fenna kapt me af.

'En de dag draait om jou, ik weet het. Het is niet dat ik het om mij wil laten draaien maar ik wil gewoon bewijzen dat ik meer dan het meisje dat ontelbaar vriendjes heeft. Ik zal trouwens je ritueel bijwonen. Ik hoef niet thuis te komen.' zegt ze somber op het eind. Ik kijk haar verbaasd aan.

'Hoezo?' vraag ik nieuwsgierig en bezorgd. Fenna heeft de laatste tijd veel problemen met haar ouders. Ze zouden haar toch niet het huis hebben uitgezet?

'Ze hebben me het huis uitgezet.' zegt ze treurig, mijn gedachte bevestigend.

'Nou... je bent welkom om hier te verblijven. Misschien vind je je mate.' zeg ik met een wiebel wenkbrauw. Ze krijgt een lachje op haar gezicht en geeft me een speelse duw.

'Nou, niet meer treuzelen. Je mag een drankje want dan heb je geen droge keel maar moet je ook niet plassen of dat je dronken bent. Dus wat wil je?' vraagt ze terwijl ze mijn jurk en sleep fixeert. Ik kijk bedenkelijk maar zeg uiteindelijk toch roze limonade. Mijn moeders en mijn lievelingsdrankje. Ik mis haar.

'Idioot? De ceremonie gaat bijna beginnen.' zegt Martijn terwijl hij kinderlijk zijn hand voor zijn ogen houd. En dat zou eigenlijk voor me moeten zorgen.

'Martijn, ik heb je dikwijls gevraagd om me niet meer zo te noemen. Je mag dan ouder zijn maar ik ga alsnog eerder trouwen.' zeg ik wijselijk. Hij haalt zijn hand we gen kijkt me hoofdschuddend aan.

'Ongelooflijk dat mijn kleine zus gaat trouwen. Ze is gewoon weggegaan van haar fantasie om met iemand van Teen Wolf te trouwen.' zegt hij quasi-trots.

'Om met een echt weerwolf te trouwen.' fluistert Fenna giechelend in mijn oor. Ja, ze weet het, maar Martijn niet. Ik wil hem gewoon niet met dit soort problemen opzadelen maar Fenna... ja ik zag geen rede waarom niet. Ze zou er toch zelf achter komen, ze komt hier heel vaak. Het zal een kwestie van tijd zijn voor ze het zelf had ontdekt.

-

'En neemt gij, Malia, Drake als wettig echtgenote?' vraagt de pastoor.

'Ja ik wil.' zeg ik gelukkig. Drake kijkt me met een geweldige blik aan in zijn ogen. De blik die ik mijn hele leven zien.

'Dan verklaar ik u nu man en vrouw. U mag de bruid kussen.' kennelijk doet Drake dat met liefde. Hij grijpt me bij mijn middel, trekt me dichterbij en plant zijn lippen op de mijne. Ik sluit gelukkig mijn ogen.

-

'Schenk uw bloed om onze roedel te verzegelen met uw liefde. Het bloed zal stromen door de roedel generatie na generatie.' zegt dezelfde pastoor plechtig. Ik snij mezelf in mijn hand en hou hem boven de bol. Drake doet precies hetzelfde en vervolgens houden we elkaars bebloede handen vast.

'Hierbij, jullie alfa en luna.' er klinkt onwijs veel gejuich en adrenaline stroomt door mijn aderen. Mijn droom is uitgekomen. En ik ben onwijs gelukkig. Ik kijk de zaal rond en zie Diego met een rare blik naar Fenna kijken. Ik rol met mijn ogen. Hoe cliché. Maar mijn leven is opzich nog best cliché, but I don't care. Ik ben gelukkig.

Dit was het laatste hoofdstuk. Snik, snik. Ik ga het schrijven onwijs missen. Ik zet vandaag nog een nog de epiloog en dankwoord erop.

XX
Pinky

VRAGEN VOOR Q&A MOGEN GESTELD WORDEN!