Wolfchick Mate

24

Malia pov.

Zuchtend sta ik voor de spiegel. Ik heb me wel iets van vier keer omgekleed, waarschijnlijk wel meer. Ik wil er gewoon perfect uitzien voor Drake. Mijn blik valt voor de zoveelste keer op mijn make-up doosje. Ik had het meegenomen voor de zekerheid toen ik mijn spullen aan het pakken was. Alleen toen had ik niet aan gedacht maar nu, nu wel.

Ik adem diep in en uit. Het klinkt nu als iets moeilijks, maar dat is het ook. Het is moeilijk voor mij. Ik heb bijna nog nooit vrijwillig make-up opgedaan. En nu doe ik het voor wat? Drake te versieren? Mezelf te laten showen?

Ik pak mijn oogschaduw en breng langzaam wat op. Als ik het genoeg vind ga ik verder. Eyeliner, mascara, concealer, blush en lipgloss volgen. Ik bekijk mezelf in de spiegel. Ik moet zeggen dat ik trots op mezelf ben.

'Je kan dit.' spreek ik mezelf bemoedigend toe. Ik knik nog naar mezelf in de spiegel, spuit nog wat parfum op en loop naar Drake zijn kantoor.

Ik klop liefelijk op de deur en ik krijg een grom te horen als teken dat ik binnen mag komen. Een grom? Normaal opent hij de deur gewoon.

'He-' begin ik maar ik wordt afgekapt door een grom.

'Ik heb al een mate en luna, flikker op.' gromt hij zonder op te kijken. Tranen springen in mijn ogen en ik ren snel weg. Weg van iedereen. Nee, niet weg van iedereen, weg van Drake. Ik ren al huilend het packhuis uit richting mijn huis. Ik ren door en blijf rennen tot ik val. Natuurlijk val ik. Ik rol me op tot een bolletje en blijf al huilend liggen.

-

Ik schrik wakker van een uil. Ik kijk het beest woest aan realiseer dat ik nog steeds in het bos ben. Ik voel aan mijn wangen en voel dat ze helemaal nat en kleverig zijn. Vol afschuw kijk ik naar mijn handen en zie dat ze onder de make-up resten zit.

Ik sta op en vervolg mijn weg naar huis. Alleen is navigeren in het donker een heel stuk moeilijker dan ik dacht. Ik volg mijn intuïtie en uiteindelijk zie ik allemaal lichtjes. Opgelucht loop ik in de richting. Mijn opluchting is al snel verdwenen als ik merk dat het de pack is. Ik draai me snel om maar ik bots tegen iemand op.

'Ach ach lunatje, gaan we nu al weg.' zegt de persoon bestraffend. Ik knik met mijn blik op de grond gericht.

'Dat kan ik niet toestaan. Als je weggaat stort onze geliefde alfa in.' in zijn toon merk ik gewoon dat hij het heerlijk vindt.

'Althans, weetje dat gaan we doen. Kom mee, ik breng je wel naar huis.' zegt de persoon met een grijns. Ik schud mijn hoofd en zet snel een stap naar achter. Ik draai me om en ren in de richting van de pack.

'Deze keer kom je er van af lunatje, maar de volgende keer ontsnap je niet!' roept hij me na. Rillingen moedigen mij aan om verder te rennen. Al hijgend ren ik het pack-huis in. Ik kijk de woonkamer in waar ik Drake met zijn handen in zijn haar en een fles drank. Ik schud mijn hoofd en ren naar boven.

'Malia?' vraagt zijn stem hoopvol. Wat is het slimste om nu te doen? Antwoorden of negeren? Nee, hij dacht dat ik een slet was, wacht, er komen nog sletten bij hem! Jaloezie borrelt er bij mij op en ik hou me zo stil mogelijk. Dit is je karma!

'Malia ben je daar?' zegt zijn stem weer, alleen nu niet zo hoopvol. Ik sluip naar boven en pak mijn spullen en loop rustig naar beneden.

'Ik wil naar huis.' zeg ik kil. Hij kijkt me verbaasd aan en komt al struikelend op me afgelopen. Normaal zou ik lachen of iets anders liefs, maar nu laat het me koud.

'Malia, waar was je? Oh god ik was zo bezorgd om je!' roept hij blij uit. Hij wil me omhelzen maar ik zet een stap achteruit.

'Blijkbaar niet bezorgd genoeg om me te komen zoeken. Want ik was gewoon in het bos, in tranen.' zeg ik. Mijn stem galt door het huis en gelijk is het hier tien graden kouder.

'Wie heeft dat gedaan?' gromt hij kwaad. Ik laat een sarcastisch lachje horen waarna ik hem weer aankijk.

'Ben je serieus zo dom. Jij, jij was het, jij bent het. Jij hebt mij laten huilen. Maar ik wil naar huis.' hij kijkt me verward aan en ik rol met mijn ogen. Ik zucht en loop naar de deur maar ik word tegengehouden door Drake.

'Laat me los.' sis ik kwaad. Hij schud zijn hoofd en ik ruk me los.

'Ik breng je naar huis.' zegt hij bedroefd. Hij is bedroefd?! Serieus?! Ik heb mezelf verdomme inslaap gehuild! Dat is maar in mijn hele leven 2 keer gebeurd! Met tegenzin stap ik in de auto en ik vermijd elk contact.

-

Eenmaal thuis loop ik zo de auto uit naar mijn huis. Het geroep van Drake negeer ik. Ik open de deur til mijn tassen naar binnen en draai me om naar Drake. Hij staat hulpeloos naast de auto. Ik kijk hem nog een keer aan en gooi de deur dicht.

Eikel.

PFEYWW,

Owh guys dit was even mijn woede naar jongens. 

XX

Pinkyx