My Mystery Girl

My Angel

ZAC'S POV

Monday morning, sinundo ko si Tin sa bahay nila like I always do.

"Hi." I greeted her as she approach me.

She only gave me a weak smile in return.

Wala kaming imikan hanggang sa makarating kami sa classroom.

Nasa classroom na din sina Eid, Alex at Dave pagdating namin. Ni hindi sila nagpapansinan.

Palingon lingon si Tin, alam kong si Stan ang hinahanap nya. Kahit napagsalitaan sya ni bugoy ng hindi maganda noong nakaraang gabi, nagaalala pa din sya dito.

"Mukhang hindi papasok ang pangit na yun. 8am na eh." sabi ko sa kanya.

Tumango na lamang sya.

Lumipas ang mga oras.... labas pasok ang mga teachers.... dumating ang lunchbreak..... balik klase..... natapos ang klase. Naiwan kaming 4 na ZSADE at si Tin sa classroom. Pumasok naman si Reesh at tumabi kay Eid.

Nagulat na lang ako nang tumayo si Tin.

"What? David, Alexander. Ganito na lang kayo? You'll just gonna let 'em go? Wala kayong gagawin?"

Nanatiling nakatingin lang kami sa kanya.

"Ano Alex? I thought you want her back. I thought you want her to remember you. I thought gagawin mo lahat bumalik lang ang alaala nya. Sa tingin mo maaalala ka nya kung uupo ka lang dyan? Subukan mo kayang pumunta sa airport at habulin sya, tutal mahilig naman sya sa teledrama di ba?"

Ikaw Dave, hanggang bestfriend ka na lang ba talaga? Akala ko ba hindi mo pinagsisisihan na nireject mo sya dati kasi alam mong dadating yung right time para sa inyong dalawa. Kelan pa yung right time na sinasabi mo? Paiiralin mo na naman ang paniniwala mo sa destiny. Tandaan mo, destiny is the building block you made to the one you love. Hindi lang yun pinaniniwalaan, sinasamahan din ng effort.

Grabe kayo, naturingan pa naman kayong mga lalaki, sobrang hina nyo."

At lumabas na si Tin ng classroom. Alam ko naman kung saan sya pupunta, kaya hindi muna ako kaagad sumunod.

Tiningnan ko sina Alex at Dave, nakatungo lang sila pareho.

"Ano mga bugoy? Sapol ba?" ako.

They both look away.

"Ako na ang bahala sa dalwang yan, sundan mo muna si Tin." Eid.

Dali dali akong umakyat sa rooftop, naabutan ko si Tin na nakaupo sa railings the way na ginawa namin nuong sya ang may problema. Naupo ako sa tabi nya.

She sighed.

"I'm sorry." Tin.

"For what?"

"Sa mga nasabi ko sa mga kagrupo mo. I can't help it"

"Tama lang yun, para magising sila. Kung ako yun, baka iniumpog ko pa sila sa pader eh."

"You know what I really hate, it's to see other people get hurt by the ones they love. It's like living in hell. Sleepless nights, endless tears. I don't want my friends to experience that because I know how it feels. I've been there."

Tumingin sya sakin, a tear fell from her eye. I wiped it off immediately.

"Don't cry, you promised me. We'll start anew, we'll forget about the past."

"But..."

"Hush..." I stopped her immediately. "Everything will be okay, don't stress yourself too much."

I pulled her closer to me and let her rest her head on my shoulder.

"You said you hate to see people get hurt right?"