[a/n: 2nd UD for this weekend. I tried my best pero feeling ko parang walang emotions yung chara ko. patawad po. begginer lang. sana you could take time mabasa pa din 'to. hehe. comment po kayo, vote din sana. and syempre, pahelp magpromote. kamsahamnida chingu.]
ZAC’S POV
“If only I could turn back time, promise hindi na ako magsusungit, I will always give you my best smile. I will always be at your side. Kahit everyday ako ang gumawa ng luchbox mo gagawin ko.” Tin.
Those were the words I heard from Tin nang lumabas ako sa ER.
Naabutan ko pang nakaupo sya sa sahig at umiiyak katabi nang inilabas na stretcher mula sa ER.
“Please Zac, mabuhay ka lang. Please. Wake up. Don’t leave us. Don’t leave me.” Tin.
Mabuhay lang daw ako? Bakit? Namatay na ba ako?
Napatigin ako kina Reesh, Eid at Stan na nakatayo malapit lang kay Tin.
Reesh was also crying pero parang natatawa yung dalawang bugoy.
Ano na namang trip ng mga ‘to?
“Hoy Yang, sino bang iniiyakan mo dyan at may pag-upo ka pa dyan sa sahig?” tanong ko.
Tumingala sya sa taong nakahiga sa stretcher. What the?! Akala nya ba ako yun? Tinawag ko sya ulit.
“Tin, tumayo ka nga dyan.”
Hinanap nya ang pinanggalingan ng boses hanggang sa mapatingin sya sakin.
Palapit ako sa kanya nang lumingon sya kina Eid, susugudin nya sana yung dalawa pero pinigilan sya ni Reesh.
The last thing I saw was hila hila na ni Reesh sa tenga yung dalawang bugoy palayo sa amin.
Tumayo ako sa likod ni Tin. I heard her chuckle dahil sa pagpingot ni Reesh sa dalawa.
“So ayaw mo palang iwanan kita?” ako.
YOU ARE READING
My Mystery Girl
Teen FictionAn optimistic guy meets a pessimistic girl. She's the quiet type while he's the outgoing one. He holds no secret about himself, but she's someone who hides so much. She's secretive so he finds her mysterious. If they were exact opposites, will it...
