When He Told Me That

35

POV Evelyne

We zijn nu in Amerika, mijn god: het is hier zo geweldig! Echt alles is geweldig, behalve de tour dan... Tussen Niall en mij gaat het op een of andere manier minder goed. En ik weet niet waardoor. Tegen mij doet hij erg afstandelijk: volgens mij begint het anderen ook op te vallen...

Ik zit een beetje door m'n foto's te scrollen en schiet opeens in de lach. Harry, die naast me zit, kijkt me raar aan. Dus laat ik hem de foto ook zien; het is een mislukte foto van ons twee. Ook hij moet lachen, net als we beiden klaar zijn met lachen, kijken we elkaar aan en beginnen we weer. "O mijn god Eef," zegt hij terwijl hij bijkomt van het lachen. Ik werp een blik op Niall. Hij kijkt terug en glimlacht.

Ik werp Niall een gekke blik toe, als ik zie dat hij naar ons kijkt. Hij merkt het en lacht. Het is een neppe lach, ik merk het meteen. Hij kan dan wel doen alsof hij vrolijk is, maar ik kijk er doorheen. Ik sta op en loop naar hem toe, ik geef hem een bezorgde blik als ik naast hem ga zitten op de bank.

"Hey babe," zeg ik bezorgd. "Hey," zegt hij kortaf. "Is er iets?" vraag ik, zijn hand vastpakkend. Hij trekt zijn hand terug en mompelt "niks" als antwoord. "Als er niks is, waarom doe je dan zo? Alsjeblieft, vertel het me, want ik zie dat je met iets zit," smeek ik bijna. Hij kijkt snel weg, als ik hem probeer aan te kijken. "Het is niets, niets om je zorgen over te maken," antwoordt hij geïrriteerd. Dan is de 'pling' van mijn telefoon te horen. Niall pakt m'n mobiel op en leest het binnengekomen bericht: "Het is je vriendje". "Huh, wat? Wie bedoel je Niall?" Hij geeft me mijn telefoon en ik lees het bericht ook: M @ Squad: hahaha, really, of course not ♥️but love you too😂😘. Als ik klaar ben kijk ik Niall verward aan, what the hell bedoelde hij? Dan begint het me te dagen... No way, no fackin' way! Ik kan niet geloven dat hij dat denkt!

"What the hell Niall!" schreeuw ik, terwijl ik opspring. "Wat, ga je nu ook nog van hem houden?" bijt hij me toe. "Wat the fack Niall, ik hou niet van hem! Er is helemaal niets tussen ons en ik kan niet geloven dat je dat nu insinueert! Bovendien is dat bericht helemaal niet naar mij gericht!" "Ja, natuurlijk niet, hoe bedenk ik dat toch.. Och, stupid me" zegt hij sarcastisch. "Je moet me geloven Niall! Jij bent degene van wie ik hou; daarom geef ik je ook echt veel aandacht, daarom ben ik ook mee op tour! Omdat ik bij jou wil zijn.." zeg ik gekwetst. "Je liegt, Evelyne, als je beweert dat het enige dat er tussen jullie is vriendschap is" zegt hij bits. Tranen vormen in mijn ogen en ik doe mijn uiterste best ze in te houden. "Maar ja, waarom in hemelsnaam zouden jullie dan zoveel appen, lange gesprekken op Twitter hebben en skypen," zegt hij gekwetst. Ik houd het niet vol; de tranen stromen nu over mijn wangen.

Net als ik mijn stem heb gevonden en tegen hem in wil gaan, doet hij er nog een schepje bovenop. "Je zegt nu wel dat je zoveel tijd voor ons hebt, maar je zit alleen maar achter je telefoon, laptop of Ipad. Met oordoppen nog wel; je bent echt nooit aanspreekbaar," zegt hij gekwetst. Nu is de maat vol; hij gaat hier het slachtoffer spelen?! Echt niet, eerst mij al deze dingen verwijten, en dan ook nog zielig lopen doen. "Dat je het even weet; ik heb ook nog werk hoor. Bovendien heb ik nog nooit met Martijn geskyped en spreken we elkaar amper. Ga me geen verwijten maken als je de feiten niet op een rijtje hebt!" zeg ik boos. "Zo, heb jij werk dan, missy?" spot hij. "Waar dan?" "Toevallig werk ik bij jullie management. Niet bij jullie, maar bij Little Mix, wel eens van gehoord?" Snauw ik. "Ugh, ik kan nog steeds niet bevatten dat je dit allemaal tegen me zegt, puur omdat je jaloers bent op Martijn. Terwijl er niks is om jaloers te zijn. Ja, hij is ook Nederlands en ja, we zijn bevriend. Maar that's it. Ongelooflijk dat je mij niet eens vertrouwt, na alles wat er gebeurd is. Je bent de eerste persoon die ik vertrouwde na Arnoud!" verzucht ik. "Nou ja, dat jij vreemd gaat en het niet eens toegeeft," zegt hij zacht, maar net hard genoeg voor mij om het te verstaan. "Wat zeg je?!" Ik ben nu ziedend op hem. "Denk je dat ik vreemd ga?! Je kletst uit je nek; je bent niet goed wijs! Ik ga niet vreemd, zeker niet als ik een geweldig vriendje als jij heb! Maar weet je wat, laat maar. Je gelooft me toch niet. Het is over. Wij zijn over." Ik pak mijn tas en been richting de uitgang.

"Hoer," zegt hij. Ik draai me om, kijk hem furieus aan en loop naar hem toe. "Wat ben ik?" Hij slikt even. "Kom op, zeg het dan in mijn gezicht!" daagde ik hem uit. "Zeg het dan! Of durf je het niet, nu ik tegenover je sta. Heel laf, echt heel laf van je." Ik draai me al om, maar dan begint hij toch te praten; "Je bent een hoer. Je flirt met iedereen en je gaat met iedereen", zegt hij. Ik kijk hem aan, recht in zijn ogen, oh, als blikken toch konden doden. "Fine, bedankt dat je mij, en iedereen hier, hebt laten weten hoe je werkelijk over me denkt. Had je ook eerder kunnen doen hoor, had al deze ellende niet gehoeven. Had jullie code niet eens geschonden hoeven worden," zeg ik met een ijzige stem. "Denk maar niet dat ik je dit ga vergeven Niall." Ik kijk even rond en zie dan dat iedereen naar ons aan het kijken is. "Go fuck yourself," zeg ik nog. Het wordt me even teveel. Ik ga naar buiten, zo snel ik kan. Ik moet hier weg. Snel droog ik m'n tranen voordat ik buiten ben, hij is het toch niet waard...

Als ik buiten ben, kijk ik om me heen. Natuurlijk hoor ik mensen mijn naam schreeuwen, maar boeit het mij? Nee. Ik veeg ruw mijn tranen weg en zet mijn zonnebril op. Niemand hoeft het te weten, het blijft nu binnen het stadion. Ik loop het terrein af en pak mijn telefoon. Snel plug ik mijn oortjes in mijn telefoon en zet mijn muziek aan. Het eerste liedje wat ik hoor: Half A Heart. Tuurlijk. Ik klik hem snel weg en loop ergens naartoe. Hoe kan hij dit denken en vooral zeggen? Ik ontken niet dat ik vaak achter mijn laptop zit en achter mijn telefoon, maar ik heb ook nog dingen die ik moet doen en moet maken. Choreograaf van Little Mix; het klinkt leuk -is het ook- en dat je alleen maar hoeft te dansen. Maar dan heb je het mooi mis; ik dans ja, maar moet ook andere dingen regelen. Het vergt inderdaad veel tijd, je moet er de tijd ook voor nemen. Ik ben mee voor Niall, niet voor Harry. Dat mijn broer ook mee is, ik heb dan dubbel geluk. Maar als ik niks met Niall had, was ik gewoon bij Gemma gebleven.

Ik sta in de McDonald's, ja. Ik heb trek en ik moet nu gewoon iets ongezonds eten. Ik sta in de rij en opeens voel ik een arm om mijn middel. Ik schrik en kijk naast mij; Martijn. "Jesus," zeg ik zacht en haal mijn oortjes uit mijn oren. Hij lacht. "Wat doe je hier zo alleen?" Vraagt hij. "Eten halen, dûh," zeg ik droog. Hij kijkt me serieus aan. "Vluchten voor Niall," mompel ik en zucht. "Niall?" Vraagt hij. Ik knik. "We hebben soort van ruzie," zeg ik en hij haalt zijn arm van mijn middel af. Hij fronst. "Waarom?" Vraagt hij. "Door een kut appje. En nu ben ik een hoer." "Serieus?" Vraagt hij. Ik knik. "En nu?" Vraagt hij. Ik haal mijn schouders op. "Heb je een slaapplek?" Vraagt hij. Ik schud mijn hoofd. "Dan kom je bij mij slapen," zegt hij vastbesloten en we zijn aan de beurt. Ik wil nu niet bij hem zijn, maar hij is mijn beste vriend. Het meisje achter de kassa kijkt ons ongelovig aan. Ik glimlach zwak.

•

Na het eten gingen we naar mijn hotel toe om mijn kleding te halen. Ik heb mijn koffer bij Harry neergezet, Niall hoeft hem echt niet meer aan te raken. Ik heb de belangrijke spullen gepakt en in mijn tas gestopt. Ik kom nog terug om te praten, maar niet nu.

Ik zet mijn zonnebril weer op, een zwarte pet en een capuchon. Martijn en ik lopen weer naar buiten -terwijl er veel mensen staan. "Hoe," gilt een meisje. "Slut," gilt weer iemand anders. Er rolt een traan over mijn wang. "I love you Evelyne," gilt weer iemand anders. "You don't deserve Niall," zegt iemand weer en er worden foto's van ons gemaakt. Kan alles nog slechter?