When He Told Me That

50

Pov Evelyne

We lopen het restaurant uit. Het was leuk en gezellig, maar ik deed alsof ik moe was, maar dat was ik niet. De jongens trapte daar serieus in. Ik voel me daar ook best schuldig over. Ik dacht aan Antoine, aan vroeger.. die momenten toen ik een kut leven had. Vroeger was hij mijn crush en ik ben bang dat het weer gaat gebeuren. Ik ben super gelukkig met Niall, maar ik ben bang voor mijn eigen gevoelens. Stel dat het toch weer gebeurt?

We lopen naar de liften toe en ik staar voor me uit. Ik hoor Niall iets aan me vragen, maar geen idee wat. Hij zwaait met zijn hand voor mijn ogen. Ik schrik en kijk hem aan. "Is er iets? Je bent zo afwezig," zegt hij zacht. "Moe," mompel ik. Wat voelt het slecht om tegen hem te liegen. Als ik het vertel, kan ik sowieso 'doei' zeggen tegen onze relatie. Ik wil erachter komen wat er met me aan de hand is. Waarom ben ik zo van slag na het telefoontje met Antoine. "De liften doen het niet, we moeten met de trap," zegt Paul. We knikken en lopen naar de trappen toe.

Als we in het trappenhuis zijn, hoor ik de radio op de achtergrond spelen. Ze vertellen dat dit een primeur van een lied is, van Martijn. "Nee, asshole," mompelt Niall. Ik luister en merk dat het Lions In The Wild is. Ik hou serieus van dit lied, ik mocht helpen en ja. Ik begin gelijk mee te zingen en sprint de trap op. Anders krijg ik weer problemen. De radio wordt harder gezet. Bij het refrein ga ik los. Tja, het mag gewoon. Niemand die mij tegenhoudt. Ik wil mijn energie uiten, ik moet sporten om alles te vergeten.. Het is tien uur, dus het zou nog snel kunnen.

Ik loop de goede verdieping binnen en zucht. Ik wil en moet sporten, hardlopen. Ik moet alles vergeten en dat gaat nú niet met deze mensen om me heen. Niet bij Niall, niet bij Harry, misschien niet bij Josh. Met Josh kan ik eigenlijk altijd goed praten, met Harry ook. Maar het is té confronterend, we hebben het dan over een vriend van ze. Ze moeten nog op Tour met hem. Zij lopen dan met iets door mij, waardoor ze ook raar tegen hem kunnen doen. En ik trek al conclusies, maar ik ben zo bang dat het fout gaat.. Misschien doet het sporten me goed.

"Er is iets met haar," mompelt Niall. Ik slik. "Na dat telefoontje met Griezmann? Klopt," zegt Harry. "Ik hoop dat ik iets uit haar kan krijgen," zucht Niall. ... Ik weet niet wat ik moet denken. Hebben ze gelijk? Ja, dat hebben ze. Ik loop naar de deur van onze kamer toe en ga met mijn rug naar de rest staan, ik durf niemand meer aan te kijken. Ik zit in de knoop met mezelf.. Nu echt heel erg. Het liefst verzin ik nu dat ik weer terug moet omdat er fouten zijn gemaakt met de opnames. Maar dat doe ik hem niet aan voor zijn verjaardag. Hij is blij dat ik hier ben en ik ben blij dat ik hier ben, maar op dit moment..

We lopen de kamer binnen en ik ga op bed zitten. Niall komt voor me staan en probeert oogcontact te maken, maar ik ontwijk hem. "Evelyne, er is iets," zegt hij. Okay, hij is serieus. "Mag ik sporten?" Vraag ik zacht. "Evelyne," zegt hij serieus. "Mag ik sporten? Ik moet mijn energie kwijt," zucht ik. "Je doet zo raar na Griezmann," zegt hij en gaat gehurkt voor me zitten. Ik kijk hem aan en hij heeft tranen in zijn ogen. "Ik weet niet wat jullie zeiden, maar je was zo blij. Net zo blij als ik iets geef aan je, maar dat heb ik nog niet gezien. Wat is er? Zijn jullie een stel?" Vraagt hij en er rolt een eenzame traan over zijn wang. Hij veegt hem gelijk ruw weg. "Ik was zo blij omdat hij vroeger één van mijn beste vrienden was. Ik heb hem tien jaar niet gezien. Hij betekend veel voor me omdat hij één van de eerste personen was die me niet beoordeelde op mijn kleding, op mijn uiterlijk, op mijn situatie. Hij was er voor me in de tijden dat ik gepest was. We hebben niks Niall. Nooit iets gehad, het ligt alleen gevoeliger," zeg ik zacht. Ik zie in zijn ogen dat hij me niet geloofd. "Het is lang geleden. Ik moet sporten om het te vergeten Niall." Hij slikt. "Moet ik me zorgen maken?" Vraagt hij. Waarschijnlijk wel, waarschijnlijk niet.. "Nee," zeg ik zacht. Hij knikt en staat weer op. Ik pak mijn sport kleding en kleed me om. Ik trek mijn schoenen aan en loop weer naar hem toe. Hij kijkt me aan. "Can I?" Vraag ik zacht. Hij knikt. Ik druk een kus op zijn lippen en loop naar de deur. "Kijk je uit?" Vraagt hij. "Always," zeg ik en loop de kamer uit. "Kan je komen?" Hoor ik Niall dan vragen. Ik trek de deur dicht en ik hoor een andere deur opengaan. Ik doe mijn oortjes in en loop weg. Ik kom Harry tegemoet in de gang en hij klopt op de deur waar ik uitkwam. De deur gaat open en hij stapt naar binnen. De deur gaat weer dicht en ik loop weer naar de deur.