When He Told Me That

83

Pov Evelyne

Die dag hebben we nog goed gepraat. Het hielp echt ontzettend erg. Antoine en ik zitten in de auto, Jade past vandaag op de kinderen want ze wilde dat wij samen iets leuks gingen doen. Nou, we gaan naar het Alexandrium! Ook kijken voor spullen voor in ons nieuwe huis. En ik ben er zelf al meer dam zes jaar niet geweest.

Ik voel Antoine's hand op mijn been en ik bijt zachtjes op mijn onderlip. Hij geeft een zacht kneepje en ik voel zijn blik op m'n gezicht branden. Oh shit, hier kan ik niet tegen. Ik concentreer me op het autorijden en kijk ondertussen een beetje rond, het is echt lang geleden. "Wil je eerst naar de woonwinkels of kledingwinkels?" Vraag ik zacht. "Wat jij wilt, ik ken het hier niet," zegt hij. "Jij mag kiezen," zeg ik en glimlach voordat ik een auto inhaal. Ik zie mensen naar ons kijken, ja we rijden in een Ferarri en ja, wij zijn het. "We gaan wel eerst naar de woonwinkels, anders lopen we met veel tassen daar," grinnikt hij, "als we wat gaan kopen." Ik grinnik ook. "Gaat het nog met je knie?" Vraagt hij. "Het gaat wel, ik voel het wel," zucht ik, hallo knieblessure! Alweer, maar nu mijn andere knie. Ik loop ook niet echt meer makkelijk, maar ja. "Als er iets is, zeg het gewoon. Ik wil niet weer dat je er een dag mee gaat lopen," zegt hij zacht. Ik knik. Hij drukt een kus op mijn wang en knijpt weer in mijn bovenbeen.

•

Na drie uurtjes lopen we de woonmall uit, zo veel bijzondere dingen waren er niet. Eigenlijk gewoon de normale dingen en alles.

"Is het hier altijd rustig of?" Vraagt hij. Jesus het is hier fris, ja ik ben zo handig geweest om geen jas mee te nemen. Ik heb een thermotrui aan met daarboven een bordeauxrode sweater van Teen Wolf van Stiles Stilinski. "Het is een normale schooldag, dus nu is het nog rustig," zeg ik. "Owh ja, tuurlijk," zegt hij en lacht even. Ik grinnik. "Media markt?" Vraag ik. "Is goed," zegt hij en we lopen de media markt binnen.

Als we op de tweede verdieping zijn, loop ik gelijk naar de Apple producten, het is altijd leuk om het te bekijken. Ik trek hem mee en ga voor de telefoons staan. Hij slaat zijn armen om me heen van achteren en drukt een kus op mijn wang. "Het is echt grappig hoe blij jij kan zijn als we hier staan, voor die telefoons. Terwijl wij alles gewoon kunnen kopen," lacht hij zachtjes. "Hebben we het nodig? Nee. Het is gewoon leuk om even een normaal persoon te zijn die niet bekend is en niet veel geld heeft. Anders is het ook niet meer leuk," zeg ik. Hij knikt. "Heb je gelijk in," zegt hij zacht, "heb je het niet koud?" Ik haal mijn schouders op. "Het is hier warm," mompel ik, "en als ik bij jou ben." Zijn greep verstevigt iets. Ik glimlach en ga naar de camera op de telefoon. Iets wat ik altijd doe als ik in een telefoonwinkel ben. Ik maak een selfie van ons en stel hem in als achtergrond. "Next," zeg ik en we lopen naar de volgende telefoon. "Wat ga je doen?" Vraagt hij. "Selfies maken, dûh," grinnik ik en we maken weer een selfie. Ik stel hem weer in als achtergrond en zo gaan we alle telefoons langs.

"Je bent echt geniaal," lacht hij en bekijkt alle telefoons met ons op de achtergrond. Ik grinnik en geef hem een kus. We lopen weer naar beneden en ik voel weer een steek in mijn knie, what's wrong with you? Ik ga tegen Antoine aanstaan en strek mijn knie wat ik beter niet had kunnen doen, het wordt erger. Kreunend zet ik mijn voorhoofd tegen zijn schouder. "Wat is er liefje?" Vraagt hij zacht. "M'n knie doet facking veel pijn," zucht ik geïrriteerd. "Moeten we naar huis?" Vraagt hij en wrijft over mijn rug. Ik schud mijn hoofd. "Kom," zegt hij en komt voor me staan met z'n rug naar me toe. Hij gaat een stukje door zijn knieën, wacht? Moet ik op z'n rug? Naja. Ik spring op zijn rug en sla mijn armen rond zijn nek. Hij pakt mijn benen vast en zo loopt hij de winkel uit. Ik grinnik en druk een paar kusjes op zijn wang. Hij glimlacht. "Welke kant?" Vraagt hij. "Rechts, naar de roltrappen," zeg ik zacht. Hij knikt en loopt naar de roltrappen toe.

"Het is hier echt heel raar, nou anders," zegt hij. "Het is hier veel veranderd," zeg ik. Hij knikt. "Als ik in Nederland zou zijn, zou ik alleen Amsterdam zien. Maar nu zie ik ook andere dingen in Nederland waar buitenlanders niet zo vaak komen," zegt hij en we gaan via de roltrap naar boven. Ik knik. "Zou ik ook doen," zeg ik en leg mijn hoofd op zijn schouder. "Je ruikt lekker," mompel ik. "Dank je," zegt hij zacht. Glimlachend druk ik weer een kusje op zijn wang en kijk om me heen. Telefoon weg please, ik weet het. Maar nee. Ik wil vandaag gewoon een 'normaal' meisje zijn die met haar verloofde opstap is. Ik zucht zachtjes. "Wat is er?" Vraagt hij zacht. "Die mensen die foto's van ons maken. Ik wil nu gewoon een normaal iemand zijn," mompel ik. "Ik snap het, gewoon negeren nu," zegt hij. Ik knik.