The Dragon Princess (Under Revision)

Chapter 34

"I'm sorry. I need to finish what I have started." I heared someone said.  Kaagad kong binuksan ang aking mga mata.

"I'm sorry!" Tanging boses lang niya ang naririnig ko. I roam my gaze to see nothing but the familar darkness.

In the right corner, there I saw him standing. I narrowed my eyes to see him clearly. He's kinda familiar to me.

Hindi ko masyadong makita ang mukha niya. I took a step forward. Pero kahit anong gawin kong hakbang ang layo niya parin.

"I'm sorry if I can't fulfill my promise."

The way he say those words. Parang kutsilyo na sinasaksak sa'kin. Why do I feel this way?

His voice is kinda familar to me. Pinipilit kung alalahanin kong sino ang nag mamay-ari ng boses na 'yon.

Kahit  hindi ko klarong makita ang mukha niya nararamdaman ko ang lungkot sa mata niya.

His tears start to fall while his holding a dagger. His hands are shaking when he held out the dagger.

"Huwag!" I agape.

My eyes went wide. I can feel the time stop, all of the sudden everything stop in moving.

Tinignan ko ang dagger na nakasaksak sa kanyang tiyan. Dumaloy ang dugo nito na para bang tubig. Kumalat ito sa buong paligid.

Nanginginig ang paa ko habang  papalayo sa dugo.

My hands are shaking and my breathing went heavy. Napatingin ako sa aking dalawang kamay. Nababalot ito ng dugo.

"A-anong nangyayari?" I stuttered. Bakit may dugo ang kamay ko?

Napabalikwas ako nang bangon. I can feel my heart race inside my ribcage. I was heavily breathing. Naliligo ako sa pawis.

Napatingin ako sa nanginginig kong kamay.

"Panaginip." I mummble to myself. Isang panaginip na parang totoo. Bawat detalye ay napakalinaw.

Sino 'yung lalakeng 'yon? Kilala ko siya. I just can't point it out.

I shift my gaze to the window when I saw how the leaves rattle. Tumayo ako sa aking kama at tumingin sa labas.

Lightning flashes through the dark sky. I can also hear the roaring thunders.

"Ang sama naman ng panahon."

Sa bawat pagkidlat naalala kung 'yung panaginip ko. When lightning flash my dream flashbacks too.

Why do I feel it's more than a dream? Iba talaga ang nararamdaman ko.

I feel worried about something. I'm scared that something bad might happened.

Hindi kaya isang vision 'yung napanaginipan ko? Nababaliw na ko. Siguro dahil lang ito sa dami ng iniiisip ko. Bumalik nalang ako sa pagkakatulog.

****

Kina umagahan wala pa ring nagbago sa panahon. Ang sama pa rin. Nandito lang ako sa terrace habang pinagmamasdan ang pagbagsak ng ulan.

Pimagmasdan ko lang yung makulimlim na langit at yung bilog na buwan. Kagabi napakaliwanag ng buwan kahit may bagyo, ngayon naglalaho na ang liwanag nito.

Buong gabi hindi ako pinatulog nung panaginip ko.

"Marami parin bang gumugulo sa isip mo, Violet?" I glanced at the person who said that- Haring Arkon.