Yuki
"Shin anong nangyari? Bakit may nagpaputok saten? A-at ikaw ba-bakit, bakit may hawak kang baril? Shin sagutin mo ko san galing yun? Shin!"kanina pa ako naghyhysterical sa tabi nya pero diresto lang syang nakatingin sa daan. Hindi talaga ako makapaniwala sa nangyari kanina. Nagulat ako eh. Buti na lang di ako natamaan. Sa tingin ko sinadya nyang patamaan yung kotse. Ewan ko kung bakit pero sa tingin ko its some sort of a warning or what. Pero bakit para saan yung warning?
"Your time is running."
Bigla kong naalala yung palaging may nagsasabi saken non. Hindi kaya sya yun? Pero bakit nta naman gagawin yon eh sino ba sya?
"Yuki."agad akong nabalik sa huwisyo ng marinig kong tinawag ako ni Shin kaya napatingin ako sa kanya at nakita kong nakatingin din sya saken. Napansin kong nakatigil na ang kotse sa harap ng bahay namen pero hindi muna ako lumabas ng kotse. Gusto kong malaman ang lahat.
"Shin ano ba talagang nangyayari?"naguguluhang tanong ko at nagbuntong hininga na muna sya bago magsalita.
"Will your feelings still be the same if I tell you the truth?"nagaalalang tanong nya kaya medyo naguluhan ako. Anong kinalaman ng nararamdaman ko para sa kanya sa nangyayari? Pero pumikit na lang sya at nahahalata kong naiistress na sya.
"Alam mo kung hindi mo pa kayang sabihin saken okay lang naiintindihan ko na baka nahihirapan kang sabihin."sabi ko pero umiling sya.
"I don't want to hide these things to you any longer. You need to know this and I hope that you'll stay the same as you are to me."sabi nya kaya nakinig akong mabuti.
"Here I'm the adopted son of the Takeda's but in Japan I'm the heir of the Shochubai Clan. Shochubai Shinichi. Thats my true name. Thats the real me. An heir to a Yakuza Organization.
At first hindi ako makapaniwala why? Simply because I was the former son of a Policeman and now here I am breaking the rules. Killing people that's getting in my way. Nung una diring diri ako sa mga taong tulad nila. But then when I learned that you are one of them. I learned to understand their situation.
Because I know that they have a valid reason for that. But I never f*ck*ng imagine that I was a part of them, and is still a part of them. But what's worst? I'm the f*ck*n heir. An heir to a group of f*ck*ng people killing the innocent ones. At first I was thinking of why should I accept that thing.
But then I thought about you. I said to myself then, if I joined them, I could protect you the way you protected me since we were in our highschool years
Or maybe more than that. That day was the worst day of my life.
I thought
Its gonna be easy for me but I was wrong, I underestimate them. They are a f*ck*ng yakuza organization so why would they go easy on me? Even if I'm the Heir, their next Leader. They didn't think twice in giving me hard trainings, practice and even the missions. But then I will always end up thinking about you. "Sabi nya at hindi ako makapaniwala sa mga sinasabi nya.
Nakaramdam ako ng guilt dahil sa mga sinabi at inakusa ko sa kanya na hindi nya ako mahal. Yun pala. Yun pala yung pinagdaanan nya at wala man lang ako dun para tulungan at damayan sya.
Ang selfish ko. Napatingin ako sa kanya samantalang sya nakatingin sa harap at nagpatuloy sa pagkukwento.
"Everyday I would balance my time studying, going to school, training,studying our business. There wouldn't be a day that I didn't do any of those. Less rest. More work.
But then in the end of the day. I would always think of you. I would always think that I should do this and that since I want to protect you. You became the source of my strength. You became my motivation in life and I thank you for that. Without you I don't think I could handle or even overcome those sh*ts.
If you want to know why I didn't talk to you or even message you. Its because I don't want them to know you because I know that they would f*ck*ng use you against me and I don't want you to be in danger again. So I'm sorry if I didn't."sabi nya at nagpakawala ng malalim na buntong hininga.
Napatingin ako sa labas ng kotse. Madilim na at gabing gabi na at kailangan ko ng pumasok sa loob ng bahay kasi baka hinahanap na ako pero sa tuwing naalala ko ang pinagdaanan nya parang ayokong iwan sya dito ng magisa.
Ayokong maramadaman nya ulit yun. Hindi ko magawang magalit kahit ma sinabi nyang kabilang sya sa Yakuza. Kasi naalala ko na nung nalaman nyang part rin ako ng organization na yun hindi sya nagalit o ano. Tinanggap nya ako kasi mahal nya ko. Kaya tanggap ko sya kung ano mang organization ang sinalihan nya kasi mahal ko sya. At wala na akong pakialam kung ano man yan o ano.
Hindi ko rin maiwasang hindi matuwa kasi kahit na ganon na yung pinagdaanan nya, hindi nya pa rin ako kinalimutan, naging motivation nya pa ako kaya bakit naman ako magagalit.
Ako nga dapat ang mahiya sa kanya kasi ni hindi ko alam kung gano kagrabe ang pinagdaanan nya tapos ako pinagdudahan ko pa yung pagmamahal nya saken. Kaya sa totoo lang nagsisi ako sa mga nasabi ko.
"I'm sorry I will accept whatever your decision is. If you want to leave me I won't stop you but I just want to tell you that whatever it is my feelings for you will never change."sabi nya habang nakatingin saken at may lungkot sa mata nya.
"Bakit ba palagi ka na lang naghahanap ng paraan magaway tayo?"sabi ko kaya nangunot ang noo nya dahil sa pagtataka sa sinabi ko
"What?"naguguluhan nyang tanong.
"Gusto mo ba talagang umalis ako at iwan ka?"seryosong tanong ko sa kanya kaya umiwas sya ng tingin pero nanatili akong nakatingin sa kanya.
"I-if that's what you want I won't stop you. But if you were to ask me. I don't want you to go. But if you want to."mahinang sabi nya kaya napairap ako. Talagang gusto nyang umalis ako.
"Yon naman pala eh. Ayaw mo naman pala eh bakit mo ako pinagtutulakan palayo sayo?"sabi ko sa kanya kaya nawala ang kunot sa noo nya na para bang nagets nya ang sinabi ko.
"Does it mean you're not angry at me? And hindi ka na aalis?"hindi makapaniwala nyang tanong saken kaya umirap ako.
"Shin, gusto mo ba talagang umalis ako?"tanong ko at umiling naman sya. "Gusto mong magalit ako dahil sa sinabi mo?"tanong ko at umiling naman sya.
"Then anong gusto mong gawin ko?"tanong ko at agad naman syang sumagot."I want you to stay."sagot nya kaya seryoso ko syang tiningnan. "Yun naman pala eh gusto mo kong magstay eh bakit parang tinulak mo ko palayo?"malungkot na tanong ko. Kata napaiwas sya ng tingin.
"I just want you to decide freely of what you wanted to do. But then I wanted you to stay. But if---"sabi nya kaya napangiti ako. Pano ko ba magagawang iwan ang lalaking to?
Naputol ang dapat na sasabihin nya kasi mabilis ko syang hinalikan sa lips. Nakita kong hindi sya makapaniwala sa ginawa ko. "Why did you do that? I-I thought you're gonna slap me--"
"Shin, sabihin mo nga bakit ko gagawin yun? Hindi mo ba naalala yung araw nung nalaman mong anak ako ng isang Yakuza at part ako nun? Diba tinanggap mo ko? Kasi sabi mo mahal mo ko kahit na ano pa ako. So bigyan mo ako ng rason kung bakit hindi din kita pwedeng tanggapin?"sabi ko at ngumiti sya.
"Thank you."sabi nya at kiniss nya ako sa noo at niyakap. Ang hirap pakawalan ng lalaking to sa totoo lang.
"Welcome."sabi ko at nagtawanan kameng dalawa. "Pero Shin gusto kong ipangako mo na simula ngayon. No Secrets Allowed na tayo."sabi ko at bumitaw sya sa pagkakayakap at tumango saken. "We should also add, No lying. Since we should not lie at each other right?"nakangiting tanong nya kaya tumango ako. Parang nabunutan ako ng tinik dahil ngayong okay na kame ni Shin at sana wala ng problemang dumagdag. Pero mukhang mali yata ako.
Napabitaw ako sa kanya kasi narinig kong tumunog ang cellphone ko kaya tiningnan ko kung sino ang nagtext. Pero napatigil ako ng mabasa kung ano yon.
From: 09************
Poor you Miyuki, do you think na yan lang ang nagiisang sikreto sa paligid mo? Oh come on. How about your life. Sa tingin mo walang sikreto tungkol dun? Well don't worry tutulungan kita.
Sino ba sya? At kailan ba sya titigil sa kakatext ng ganito saken?
