Yuki
"What kind of joke are you saying?"nakakunot noong tanong nya kay Yumiko,tumawa lang si Yumiko dahil sa tanong nya. Iyong tawa na sarcastic at plastic na may halong galit. Ganon ang nararamdaman ko sa tawa nya.
"How dare you say that, when you're the reason why everything turned into this situation."seryoso at may diin ang pagkakasabi ni Yumiko sa kanya. Nangunot ang noo ko sa sinabi nya. Hindi ko maintindihan kung anong kinalaman nya sa nangyari sa pamilya ni Yumiko noon.
"What do you mean by that?"nagtatakang tanong ko at napatingin naman sya saken. Tumaas ang kilay nya at tila hindi inaasahan ang pagtatanong ko. Pero binaling nya ulit ang tingin nya kay Okasan at nagsalita.
"You know what have you done to my parents, to my family, and to me. Do you think I will let that slip?"seryosong nyang sabi kay Okasan. Bumalik sa isip ko ang nalaman ko kanina sa matandang babae na nagbabantay sa mansion nila. Matagal ng malalim ang inggit nya sa kuya nya at may posibilidad na patayin nya ito para lang mawalan na sya ng kakompetensya pero hindi yun sapat at valid na dahilan para humantong sa ganon ang lahat dahil nararamdaman kong may mas malalim na dahilan at sobra pa yun sa inggit.
"I don't know what you're talking about. I didn't do anything to your family, well infact your Father was the one who destroyed my life and not the other way around."depensa ni okasan sa sarili nya. Nangunot ang noo ko dahil sa mga naririnig ko. Naguguluhan na ako dahil parehas silang pinaglalaban ang sides nila.
"Oh come on, how can you forget that Day? The day you killed my parents and you burned up our house to show everyone that's its just a mere accident? And the day you got everything you wanted."galit at sarkastikong tanong nya. Agad na nanlaki ang mata ko dahil sa sinabi nya. Did she r-really did that?
"W-what are you talking about?"hindi makapaniwalang tanong ni Otosan kay Yumiko pero hindi sya nito pinansin. Napansin kong nagkatinginan sila Kuya dahil sa narinig at kahit ako ay nabigla pero hindi maalis saken ang pagdududa. Pwedeng gumagawa lang sya ng kwento para paikutin kame pero ng tingnan ko ang reaksyon ni Okasan ay hindi ko maiwasang maniwala sa sinabi ni Yumiko.
"But then I'm thankful that someone saved me and took care of me when my parents died."pagpapatuloy nya sa sinabi nya kanina. She must be very lucky then.
Natigilan si okasan at parang nawalan ng lakas magsalita dahilan para magawa kong paniwalaan ang sinasabi nya. Pano nya nalaman? At bakit naging ganun ang nangyari?
"How sure are you?"seryoso kong tanong sa kanya kaya nabaling saken ang tingin nya. Naniniwala ako sa sinabi nya pero gusto kong gumawa ng paraan para hindi maniwala. Hindi matanggap ng sistema ko ang mga sikretong nalalaman ko. Pakiramdam ko ay sasabog na ang utak ko sa dami ng mga ito.
"I have my sources."simpleng sagot nya pero umiling ako. Alam kong nagsisinungaling lang sya at kailangan kong paniwalain ang sarili ko na kasinungalingan lang ang lahat ng ito.
"How sure are you that those sources are legit since lies are prevalent nowadays."depensa ko pero sarkastiko syang tumawa dahil sa sinabi ko, at tila nangaasar dahil tiningnan nya ako habang nakataas ang isang kilay nya.
"How about you? How sure are you that you're a part of this family?"tanong nya saken at nanunuyang ngumisi, agad akong natigilan nang maalala ko kung anong lugar ko sa pamilyang to. Isa akong ampon. Isang saling-pusa. Hindi ako nagpatinag sa sinabi nya kahit na medyo natauhan ako.
"I know my place but I just want to clear things --"pinutol nya ang dapat na sasabihin ko dahil sumingit na sya at hindi ko nagustuhan ang sunod nyang sinabi.
"Well you said it yourself. You know your place. You're aware that you're not a member of this family and you will never be. So you must always remind yourself of your proper place."sabi nya na ikinatigil ko. Iniwas ko ang tingin ko sa kanya at binalingan ang paintings na nasa palibot ng study room. Napako ang tingin ko sa solo portrait ko. Alam ko kung saan ako lulugar pero kahit na ganun, hindi ko pa rin maalis sa isip at puso ko na naging parte ako ng pamilyang to kahit panandalian lang.
