Gevonden door mijn broer (the kingdom)

Hoofdstuk 36

Pov Dyla

Galopperend rij ik over de grote grasvlakte. Dit moet Eos al zijn. Met moeite om te blijven zitten spoor ik mijn paard nog wat aan, ondanks dat hij al op zijn aller snelst gaat.
Ik moet Cemal inhalen voordat hij domme dingen gaat doen!
Ook al is er maar een kleine kans dat ik hem kan ompraten...
Als ik een beekje zie vol doorzichtig water laat ik mijn paard stoppen, waardoor ik er bijna over de hals vanaf vlieg.
Goed gedaan Dyla, heel professioneel.
Snel stap ik af en lijd het hijgend paard aan de teugel naar het water, waarvan hij snel begint te drinken.
Zelf open ik snel het zakje dat ik in de keuken gekregen heb, en erin zit een groot stuk brood, een appel en wat koekjes.
Hey, beter dan niks.
En terwijl het paard in het gras staat te grazen eet ik snel het brood en de koekjes op. De koekjes zijn, zoals altijd, verrukkelijk. Daarna geef ik de appel aan het paard, doe ik laat uitkauwen en waar ik vervolgens weer opstap en hem aanspoor om weer verder te galopperen.
Ik ben de volgende heuvel nog niet over of ik zie in de verte al een tenten kamp staan, de oranje zwarte vlag is duidelijk te zien.
Ik draaf de berg af, zo snel als ik kan, zonder dat mijn paard uitglijd over de losse aarde.
En als ik dichterbij kom zie ik ook de rood goude vlag van Nieuw-Fenrin.
Zodra ik weer op vlakke grond ven galoppeer ik in de richting van wat alleen maar de koninklijke tent kan zijn.
Tussen de tenten hou ik mijn draf in, ik kan er lastig doorheen galopperen.
Een paar soldaten kijken me vreemd aan als ik langs draaf, maar niemand slaat alarm.
Best wel logisch, het is niet alsof er nog een ander volk is dan Jenava dat getransformeerd is.
Een stuk voor de grote tent hou ik halt en spring ik van het paard, dat ik aan de teugels snel om een paal heen bind. Ik loop naar de koninklijke tent en zie keizer Jurgen ervoor staan.
'Gegroet keizer Jurgen' zeg ik met een snelle buiging.
'Gegroet Dyla' zegt hij terug, maar ik ben al omgedraaid om de grote tent binnen te stappen.
Een wachter die naast de tent staat wil me nog tegen houden.
'Je mag hier niet naar bi...'
Maar ik ben al onder de flap doorgelopen en sta binnen.
Meteen valt het geluid van het kamp weg en het voelt alsof een ijskoude hand zich om mijn veel te warme hart sluit.
Voor mij staat Cemal, die mij verstoort aankijkt, en RagThanatos staat naast hem.
'RagThanatos' zeg ik ijzig terwijl ik een kleine hoofdbuiging maak.
'Dyla.....' zegt hij terwijl hij met een grijns naar mijn gezicht kijkt.
Het pikzwarte gezicht.
Ik voel de woede in me opborrelen en ik moet me best doen om hem niet naar de keel te vliegen.
'Ik dacht dat jij in Elementos zat?' Vraagt Cemal, en meteen slaat de voldoening op Thanatos zijn gezicht om in afkeuring.
'Ja dat klopt, tot ik hoorde dat er opeens een oorlog zou zijn met Entropia, heb je een verklaring hiervoor?'
'Entropia heeft samen met Kanta-Tribo Nieuw-Falmar over genomen!'
De woede is duidelijk hoorbaar in Cemal zijn stem.
'Moeten we dan niet Kanta-Tribo aanvallen?'
'Oh dat doen we ook! Entropia heeft Kanta opgeroepen voor hulp, en aangezien we hier veel beter kunnen vechten dan in een oerwoud....'
Ik knik.
'En nieuw-Falmar?'
'Dat hebben we al terug'
Waarom dan vechten? Dat is de eerste vraag die in me opkomt, maar dat is een domme vraag om aan iemand te stellen zoals Cemal, iemand die het niet erg vind om levens van andere te geven in ruil voor iets.
'We hebben ergens nog wel een extra harnas liggen'
Ik knik.
Ik zal mee vechten, Entropia of niet, en Cemal weet dat.
'Waneer vallen we aan?'
'Morgen ochtend'
Ik knik weer.
'Dan zal ik morgen ochtend klaar staan'
Cemal grijnst als ik een kleine buiging voor hem maak.
Thanatos kijk ik een paar seconden aan, twijfelend, voordat ik de tent uit loop.
Zodra ik buiten ben en de zon op mijn gezicht voel is de hand om mijn hart weg, zelfs mijn gezicht voelt anders.
Ik knik nog even naar Jurgen, die nog steeds voor de tent staat, voordat ik mijn paard weer los maak en opstijg.
En ik draaf weer weg, in de richting van Entropia.

Ja weer een nieuwe hoofdstuk...