Gevonden door mijn broer (the kingdom)

Hoofdstuk 45

POV Dyla

'Ze zit in Hellios!'
Één seconde zie ik dat ik Joris zijn aandacht heb, maar vervolgens laat hij ene sarcastische lach horen voordat hij zich tot een van de bewakers went.
'Breng haar naar de kerker!' Beveeld hij.
Ik voel de paniek in me opkomen als twee bewakers me mee trekken.
'Nee...wacht, Joris ik.... Joris je moet luisteren!' Roep ik in paniek.
Joris staat langzaam op van zijn troon.
Met grote passen komt hij op me af, totdat er nog maar een halve meter tussen ons zit.
Langzaam buigt hij zich naar me toe en even langzaam spreekt hij de woorden uit.
'Geef me één goede reden waarom ik naar jou zou moeten luisteren.'
Snel ga ik af wat er gebeurt is, hopeloos zoekend voor iets wat ik zou kunnen gebruiken. Maar er komt niks.
'Dat dacht ik al!' Snauwt Joris, en hij draait zich om.
'Ik vertel het ze'
De woorden zijn eruit voordat ik het doorheb.
Meteen schieten mijn gedachtes terug naar de nacht dat ik beloofd heb dat ik dat nooit zou doen.
Ik zie Joris verstijven.
'Ik vertel het ze allemaal!'
Joris draait zich weer om, zijn ogen boren zich in de mijne.
'Dat durf je niet' zegt hij, met een driegende ondertoon.
'Oh nee?' Vraag ik, met dezelfde toon.
Joris kijkt mij minachtend aan, maar ik zie dat hij me probeert in te schatten.
Ik staar standvastig terug.
'Bind haar voeten vast!' Beveelt hij, en meteen worden mijn voeten onder me uit getrokken waardoor ik hard op mijn gezicht val.
Zo blijf ik op het dikke rode tapijt liggen terwijl een bewaker mijn voeten aan elkaar bindt.
'Jullie kunnen gaan' zucht Joris terwijl hij weer op zijn troon gaat zitten.
'Koning, dat li....' begint een van de bewakers, maar Joris onderbreekt hem.
'Dat is een bevel Mees!'
Terwijl de bewakers de zaal uitlopen ga ik onhandig op mijn knieën zitten, met mijn armen nog steeds achter mijn rug.
'Ik lijk wel gek' mompelt Joris als de deur dichtvalt 'vertel!'
Langzaam begin ik met het verhaal, over de oorlog, wat er gebeurt is, hoe ik bij Zera terecht kwam, natuurlijk laat ik Othello weg, over wat Leon verteld had en mijn conclusie dat het geen Empire was, ondanks het vuur.
'En toen dacht ik aan de draken' maak ik af.
Joris kijk even in verdachte gezonken naar de grond, voordat hij mij weer aankijkt.
'En waarom zou ze in Hellios zitten?'
Meteen besef ik dt ik een grote fout heb gemaakt, ik heb Eleios belooft niemand over Myrthe te vertellen.
Maar het is wel mijn enige kans.
En het is beter dan hier in de gevangenis te blijven zitten.
Toch?
'Myrthe.....Joris, wie was haar moeder?'
Vraag ik voorzichtig.
Meteen verstard Joris en hij kijkt me wantrouwend aan.
'Ik heb al gezegd dat dat geheim blijft!' snauwt hij.
Ik bijt op mijn tong om niet meteen iets te terug te snauwen. Ik haal diep adem, waardoor de koude lucht mijn hoofd weer helder maakt.
'Dit is iets groters dan alleen Jenava en Ljord, dit gaat over heel Midisti! Je snapt niet hoe belangrijk dit is e....' begin ik, maar Joris onderbreekt me.
'Leg het dan uit! Als het zo belangrijk is, leg het dan uit! Dan zal ik het begrijpen!'
Om zijn priemende blik te ontwijken kijk ik naar de grond, terwijl ik van binnen de twee strijd probeer uit te vechten.
Ik heb gezworen dat ik het niet zou vertellen, maar als ik hier niet wegkom dan gebeurt er iets veel ergers.
'Je kent Elementos toch?' Vraag ik met een zachte stem.
'Ja' antwoord Joris geïrriteerd 'wat hebben die hier mee te maken?'
'Ehm...het ligt ingewikkeld, maar...waarschijnlijk, met de nadruk op waarschijnlijk, is... Myrthe een god.'
Joris gezicht staat verbaast, voordat het omslaat naar iets tussen woede en onbegrip.
'Een halfgod!' Ga ik snel door 'Waarschijnlijk een halfgod...'
'Wat bedoel je?' Vraagt Joris met een donkere ondertoon.
'Wat ik bedoel is...waarschijnlijk...ze is half-goddelijk dus dat zou moeten betekenen dat één van haar ouders goddelijk was en aangezien jij dat niet bent...'
Hij begint hard zijn hoofd te schudden en te ijsberen.
'Nee, dat kan niet' zegt hij standvastig.
'Weet je het zeker?' Begin ik voorzichtig 'want het kan zi....'
'Nee' kapt hij me weer af, terwijl hij op me neerkijkt 'Rosanna was geen god'
Ik trek mijn wenkbrauwen op, Rosanna?
'Ik neem aan dat Rosanna haar naam was?'
Joris knikt vermoeid.
'Laat het rusten! Ze is dood en we verspillen tijd! Weet jij hoe je bij Myrthe kan komen?' Zegt hij met een harde stem, duidelijk makend dat hij het onderwerp wil veranderen.
Even twijfel ik, dit is de kans om meer te weten te komen over Myrthes moeder, maar daar heb ik niets aan als Myrthe dood is.
Ik slik, schud het van me af en antwoord.
'Ja, ik denk het wel'
'Goed, dan ga ik een leger bijeen roepen en dan kunnen we gaa...' besluit hij, maar ik onderbreek hem.
'Nee!' Zeg ik, misschien iets paniekerig dan bedoeld.
'Nee?' Vraagt Joris met opgetrokken wenkbrauwen.
'Nee, dat is niet hoe dit werkt. Ik kan er wel komen, maar jullie niet! De "normale" ingang is dichtgegooid door David, een lange tijd geleden. Het zou voor mij onmogelijk zijn om een heel leger naar binnen te krijgen. En afgezien van dat, je leger zou binnen een paar minuten uitgemoord worden door een paar demonen.' Ratel ik achter elkaar door.
Joris lacht kort.
'Mijn leger is sterker dan je denkt'
Ik haal diep adem om niet te gaan schreeuwen, sommige mensen weten niet waar ze het over hebben.
'Een klein leger van Empire is vermoord door één demoon, zelfs RagOreon werd bijna gedood. En jij, jij denkt dat jij op een plek vol van die wezens kunt overleven?!' Ik glimlach sarcastisch.
Joris gaat met een zucht op zijn troon zitten en kijkt me pijnzend aan.
'Wat stel jij voor dat we doen?' Vraagt hij, nog steeds pijnzend kijken.
'Breng mij naar Hellios, ik zal zorgen dat Myrthe terug komt.'

Hey mensen, het heeft lang geduurd (veel te lang) maar ik heb een writersblock, ik weet precies wat er moet gebeuren maar ik krijg het niet op papier. Het spijt me, daarom is dit hoofdstuk iets langer en helaas iets slechter. Ik hoop dat de volgende sneller kan komen.