Gevonden door mijn broer (the kingdom)

Hoofdstuk 53

POV Dyla

Ik kreun als ik de stemmen hoor.
Ik open mijn ogen, en in het vage licht zie ik twee figuren staan.
Mijn beeld is wazig en een kloppende pijn schiet door mijn hoofd en arm.
'Wakker worden!' Maar de stem klinkt onecht, alsof het niet tot me door dringt wat er gezegd word.
Ik hoor nog een stem, iets beweegt en voor ik het weet voel ik een zwaar gewicht op mijn arm en ik schreeuw het uit.
Een brandende pijn begint zich razend snel te verspreiden als het gewicht weer weg is, ik voel mijn aders kloppen en witte vlekken verschijnen voor mijn ogen.
Iemand trekt me omhoog en bijna meteen zak ik weer door mijn benen.
Mijn adem gaat sneller en langzaam begint het tot me door te dringen.
Wat er gebeurt is...waar ik nu waarschijnlijk ben...
Ik knipper een paar keer met mijn ogen en langzaam word alles scherp. Ik staar in een vaag bekent gezicht van wat lijkt op een bewaker of iets, achter hem staat een grote stenen muur met daarnaast tralies.
'Ze is wakker' grijns hij, en meteen word ik vanachter door iemand geduwd.
'Blijf van me af..' sis ik terwijl ik de kracht in mijn benen weer probeer te vinden.
'Nog steeds praatjes he? Ik zou maar oppassen als ik jou was, anders gaan wij...' begint de bewaker weer, maar hij word onderbroken door een andere stem.
'Jullie doen helemaal niks met haar tot jullie een bevel krijgen!'
Meteen schiet mijn hoofd naar de stem, en achter de tralies zie ik een bekend gezicht.
Twee groene ogen met een serieuze blik staren mij aan. De lichtbruine krullen lopen door tot een dun baardje.
Het is Tom, hertog van Ljord. Ik heb hem een keer eerder ontmoet, lang geleden toen Entropia en Ljord bondgenoten waren.
Niet dat ik Ljord toen wel mocht, maar Tom was best Oke.
De bewaker kijkt hem met een kwaad gezicht aan, maar Tom gaat ongestoord verder.
'Neem haar mee, Joris wil haar erbij hebben'
Meteen grijpt de man die achter me stond mijn linker arm en de bewaker die voor me staat wil mijn rechter pakken maar ik duik naar achter.
'Als je die aanraakt maak ik je af!' Sis ik weer, en ik zie hem woedend zijn tanden ontbloten, op het punt om iets te zeggen, of eerder iets te schreeuwen als Tom een klein kuchje laat horen, en nu kijkt de man woedend naar hem.
'Breng jij haar maar Chris, ik en Mees moeten hoog nodig eens spreken.' Zegt Tom langzaam, en meteen word ik door de man achter me, die blijkbaar Chris heet, vooruit geduwd.
Als we de cel uitlopen werpt Tom nog een blik op mij voordat hij naar Mees toestapt. Mees...ik wist dat het bekend klonk, een van de bewakers die Joris aansprak toen ik hier aankwam.
'Doorlopen!' Bromt Chris, terwijl ik een zetje krijg, en met moeite blijf ik in evenwicht.
Terwijl we door de koude gangen lopen, verlicht door hier en daar een fakkel aan de muur, kijk ik naar mijn arm die ik stevig tegen me aangedrukt houd.
Er zit wittig verband om, nieuw, maar in het midden begint het al donker rood te worden.
Ik weet zeker dat het weer begon te bloeden omdat een van de bewakers er op stond.
Ik voel de druk van het verband en ik probeer het te negeren terwijl ik vooruit word geduwd door Chris.
Ik probeer mijn hoofd leeg te maken, maar de beelden en stemmen komen steeds terug.
De lava die op me af komt, de donkerte, de harde val, Helldark....bloedmagie.
Ik zie de trap haast te laat en struikel over de eerste treden.
Chris bromt iets terwijl hij me omhoog trekt, en meteen schiet er weer een pijnscheut door mijn arm.
Ik vloek zachtjes terwijl ik de trap op loop, terwijl Chris nog steeds mijn arm vasthoud.
Ik wil net naar hem snauwen om me los te laten als we de troonzaal inlopen.
We staan vlak voor de troon, en wat ik zie maakt dat er een koude hand om mijn hart slaat.
Op de troon zit Joris, die mij met een grijns aankijkt, rechts van hem staat Myrthe, vast gehouden door een bewaker en links zit Cemal, op zijn knieën, een smal streepje bloed stroomt uit zijn neus en zijn gezicht staat woedend.
Twee bewakers houden hem vast, en nog twee staan daar weer achter.
'Ah, fijn dat je er ook bij bent Dyla..' Zegt Joris terwijl zijn grijns groter word '..nu kunnen we eindelijk beginnen!'