Gevonden door mijn broer (the kingdom)

Hoofdstuk 38

POV Dyla

Stilletjes zit ik schuin achter Cemal op mijn paard, achter ons staan een stuk of honderd man. Allemaal klaar om te vechten.
Het harnas drukt zwaar op mijn schouders, en mijn zwaard drukt tegen mijn been.
Als ik naar links kijk zie ik Jurgen staan, zijn gezicht is puntig en hij staat op het punt om in een wolf te veranderen. Achter hem staan 25 man van Fenrin.
Als ik naar rechts kijk zie ik RagThanatos, met een bloed lustige grijns op zijn gezicht en zijn empire wand en zwaard klaar.
Ook achter hem staan 25 man, soldaten van Empire.
En achter Cemal en mij staan nog 50 man van Jenava, plus Meindert, die naast mij zit, ook op een paard.
In de verte zien we het leger van David aankomen, met ongeveer evenveel man.
Op ruim 200 meter afstand blijven ze staan. Een afstand die de bogen niet kunnen overbruggen.
Cemal spoort zijn paard aan, net zoals Meindert en ik.
Langzaam stappen we naar het midden, net zoals David, die verassend genoeg in zijn eentje komt.
In het midden houden we halt, en David doet hetzelfde op een stuk of 10 meter afstand.
'Dit is de laatste kans om je over te geven!' Roept Cemal. 'Als je je nu overgeeft zullen de meeste sterven, zo niet dan sterven ze allemaal!'
'Ik sterf nog liever dan dat ik kniel voor iemand als jij!' Roept hij terug.
'Zoals je wenst!'
Met een ruk aan de teugels draait Cemal om en David doet hetzelfde, ik sta op het punt om te volgen als ik een benauwd gevoel in mijn borst krijg, en ik voel een tinteling over mijn rug lopen.
Opeens focust mijn blik op één persoon uit Davids leger, en meteen weet ik wie het is.
Eleios.
Ik bevries.
'Dyla!' Hoor ik Cemal geïrriteerd roepen, maar ik schud mijn hoofd.
Dit kan ik niet. Dit mag ik niet.
Ik draai mijn paard om naar Cemal, die mij geïrriteerd aankijkt.
'Ik kan niet meevechten' zeg ik haast fluisterend.
'Wat, wat bedoel je?' Zegt hij verward.
'Mijn meester, Eleios...ik kan niet tegen hem vechten...'
Meteen vertrekt Cemal's gezicht van woede.
'Waag het om weg te gaan Dyla! Dat betekent Jenava veraden!'
De woede in zijn stem is duidelijk hoorbaar. Achter hem zie ik Meindert teleurstellend zijn hoofd schudden.
'Het spijt me...' zeg ik, en zelfs ik hoor de spijt in mijn stem.
Zonder iets te zeggen draait Cemal zich weer om en stapt weg, en ik weet dat hij verwacht dat ik hem volg. Zoals ik zo vaak doe.
Maar zo zou het deze keer niet gaan.
Meindert kijkt me nog een keer aan voordat hij achter Cemal aangaat.
Langzaam draai ik me om naar David, die het schouwspel van een afstandje heeft bekeken, en langzaam stap ik naar hem toe.
Als ik langs hem kom kijk ik hem niet aan, en samen stappen we richting zijn leger.
Als we daar staan zie ik in de verte Cemal weer op zijn plaats staan.
Voor ik het weet hoor ik de stem van Cemal over het lege veld heen schallen.
Zo hard dat het overal te horen is.
'Onze "Dyla" heeft zich schuldig gemaakt aan hoogverraad! Wat vinden we daarvan?!'
Het hele leger van Jenava geeft een gezamenlijke schreeuw, terwijl ze hun zwaarden in de lucht steken.
'En we weten allemaal welke straf daar op staat?'
Weer een schreeuw van het leger.
Nee, dit kan hij niet doen.
Dit mag niet.
'Dus vanaf vandaag...' Cemal neemt een moment om zijn stem te versterken, zodat het nog harder klinkt. '...is Dyla verbannen uit ons land!! Soldaten van Jenava, val aan!'

Pam pam paaaaam
Weer een kort hoofdstukje, maar ik hoop dat het wel leuk was. Ik zou verder kunnen schrijven, maar dit is wel een goed einde. En omdat het zo snel na het vorige hoofdstuk is, mag het wel kort zijn. (Ja dat heb ik zojuist besloten)