Bad Things

32ο κεφαλαιο

Αγγελινα

Τα εχω καλα με εναν απο τους τρεις.
Μπορω να πω πως εχω κανει μεγαλη προοδο.
Καθομαι ακομα,στις δωδεκα μιση σε αυτο το παλιο παγκακι γελωντας με τα αποτυχημενα αστεια του Δημητρη. Αν και προσπαθει να κανει τα παντα για να με κανει να γελασω,ή εστω να χαμογελασω,εκεινος ειναι που χρριαζεται την πραγματικη βοηθεια. Μπορω να το διακρινω απο το βλεμμα του. Προσπαθει να αφοσιωθει σε εμενα,αλλα φαινεται πως ταξιδευει αλλου.
Δεν ξερω,καποιες φορες προβληματιζομαι για αυτο που κρυβει. Μηπως στεναχωριεται για κατι σοβαρο; Μα,αν ηταν κατι τετοιο για πιο λογο να μην μου το ελεγε; Τελως παντων,θα το αφησω αυτο το θεμα στο πισω μερος του μυαλου μου για να το αναλυσω μετα.
"Θελεις να παμε να φαμε κατι για μεσημεριανο και επειτα να παμε σπιτι μου;"Με ρωταει και σκεφτομαι τις ωρες εργασιας των γονιων μου. Και οι δυο θα αργησουν να γυρισουν,δηλαδη γυρω στις εντεκα ισως και πιο αργα οποτε δεν θα μπουνε στον κοπο να με παρουν τηλεφωνο. Ωραια.

"Ενταξει,μπορουμε να παμε σε ενα μαγαζι που ειναι εδω κοντα με πιτσα." Του προτεινω και ανασηκωνει τους ωμους του. Τελεια. Σηκωνομαστε και οι δυο και μιας και το μαγαζι ειναι στον ιδιο δρομο οπου βρισκεται και η πλατεια και ετσι φτανουμε πολυ γρηγορα. Καθομαστε σε ενα τραπεζι και εγω παιζω με το τραπεζομαντηλο μιας και παντα μου αρεσε να το κανω. Παραγγελνουμε και ο Δημητρης πινει ησυχα το νερο του.
"Πως και δεν μου ξαναειπες ή και γενικως στα παιδια για να παμε σπιτι σου;"Τον ρωταω και πινω επειτα και εγω λιγο νερο.

"Εμ,ξερεις στην αρχη δεν μπορουσα να σας πω τιποτα,διοτι μου ειχε απαγορευσει και η Αριαδνη και επειτα απλα δεν ετυχε. Και ευτυχως δεν θα ειναι αυτος εκει περα." Μου απανταει και στην λεξη αυτος διεκρινα μια ψυχροτητα.

"Και οταν εννοεις αυτος,εννοεις τον πατερα σου;"Τον ρωταω ελαφρως νευρικα,επειδη δεν ξερω αμα θελει οντως να μου απαντησει.

"Ναι,αμα μπορει να ονομαστει και ετσι." Συνεχιζει να μιλαει με τον ιδιο ψυχρο τονο.

"Αμα συμβαινει κατι,να ξερεις ειμαι διπλα σου και μπορεις να μου πεις τα παντα." Του υπενθυμιζω,αλλα εκεινος δεν με κοιταζει στα ματια.

"Οχι,δεν εχει γινει κατι. Αν γινεται να αλλαξουμε και θεμα μιας και μου χαλαει την διαθεση." Μου λεει ξερα και εγω κοιταζω το τραπεζομαντηλο για να αποφυγω το ψυχρο του βλεμμα.

Η πιτσα και η σαλατα ερχεται οποτε βυθιζομαστε στην ησυχια. Δεν μιλαω μιας και δεν εφαγα κατι το μεσημερι και πειναω παρα πολυ.
"Ουαου,ηρεμησε θα φας και εμενα." Γελαει ο Δημητρης,και εγω μολις καταπινω την μπουκια μου γελαω. Εκεινος φαινεται να μην εχει ιδιαιτερη ορεξη,αν και εχει φαει δυο κομματια.
Συζηταμε λιγο ακομα για διαφορα θεματα και καπως ετσι η ωρα αρχιζει και περναει γρηγορα και φτανει σχεδον τρεις. Πληρωνω εγω,αν και ο Δημητρης με αναγκαζε με τους χειροτερους τροπους να τον αφησω να πληρωσει αυτος,αλλα εγω επεμενα και οταν πηγε στην τουαλετα πληρωσα. Εχουμε βγει πια απο το μαγαζι και εκεινος με καθοδηγει.