Bad Things

64ο κεφαλαιο

Αγγελινα

Το κινητο μου χτυπαει και χωρις να προλαβω καλα καλα να ξυπνησω απανταω το τηλεφωνο.
"Παρακαλω;"Λεω καθως κοιταζω την ωρα. Πηγε δωδεκα το μεσημερι. Ο Δημητρης διπλα μου κοιμαται ακομα.

"Ελα γλυκια μου που εισαι;"Με ρωταει και ετσι καταλαβαινω πως ειναι η μητερα μου. Πως και πηρε τηλεφωνο; Προτωτυπο πραγμα.

"Καλημερα μητερα. Στον Τολη,με φιλοξενησαν εκει σημερα." Της απανταω και ελπιζω μονο να μην γινει οπως την αλλη φορα που ηταν πολυ τραγικη.

"Ωραια γλυκια μου. Τα λεμε αργοτερα. Εχεις και δασκαλο στις μια μην αργησεις." Μου λεει "γλυκα" και το κλεινει. Ευτυχως δεν ρωτησε παραπανω πραγματα. Ο Δημητρης εχει μολις ξυπνησει και ανοιγοκλεινει διστακτικα τα ματια του.

"Δεν μπορουμε να κοιμηθουμε λιγο ακομα;"Μου προτεινει και με αγκαλιαζει και με κοιταζει με το γλυκο του προσωπακι για να με πεισει. Εγω απο την αλλη του αφηνω ενα φιλι και σηκωνομαι ορθια.

"Πρεπει να φυγω. Εχω ιδιαιτερα σε λιγο. Εσυ θα κανεις;"Τον ρωταω καθως ντυνομαι. Εκεινος ξυνει νευρικα τον αυχενα του.

"Δεν νομιζω. Για αυτο ισως να παω σε καμια σχολη θα δουμε. Επισης,στο εχω ξαναπει αλλα ελπιζω συντομα να το μαθει και η μητερα σου πως ειμαστε μαζι. Δεν θελω να κρυβομαι." Μου λεει και εγω τον κοιταζω και πηγαινω κοντα του. Βγαζω εκατο ευρω απο την τσεπη μου.

"Να,παρτα. Θα σου φερω και αλλα για να κανεις μαθηματα. Πρεπει να περασεις μια καλυτερη ζωη. Σε ξερω,δεν θα προσπαθησεις καν." Του λεω και εκεινος δεν τα παιρνει. Με κοιταζει δυσανασχετισμενος.

"Οχι,στο εχω ξαναπει. Δεν θα παρω χρηματα απο εσενα. Ενταξει;!"Μου φωναζει και εγω τον χαιρεταω και φευγω γρηγορα για να μην προλαβει να μου το δωσει. Εχουμε αφθονα,γιατι να μην τα μοιραστω μαζι του; Τρεχω προς το σπιτι μου για να φτασω οσο πιο γρηγορα μπορω. Ανοιγω το κινητο μου και εκεινη την στιγμη παθαινω ενα μικρο σοκ.

Απο: Μαναρακι :)

Ναι,ευχαριστω που με αφησατε μονο μου για να κανετε τις αηδιες σας. Ευχαριστω και για το μαυρισμενο ματι.

Βλεπω το μηνυμα και ανοιγω το στομα μου. Χωρις να προλαβω να σκεφτω απλα τον παιρνω τηλεφωνο καθως φτανω εξω απο την εξωπορτα του σπιτιου μου. Μου το κλεινει. Τελεις. Αυτο χρειαζομουν ο Κωνσταντινος να μου θυμωσει για μια ακομα φορα.
Μπαινω στο σπιτι μου και τρεχω απανω στο δωματιο μου για να κανω κατι τελευταιες διορθωσεις στα μαθηματα που μου ειχε αναθεσει.