Bad Things

48o κεφαλαιο

Σας ευχαριστω τοσοο πολυ που ξεπερασαμε τα πενηντα σχολια. Φτανουμε εκατο;😏

Οριστε και μια σεξυ φωτο του Δημητρη στην πισινα. Ειναι θεος σωστα;

Δημητρης

Εχει περασει μια εβδομαδα απο τοτε που εχω να την δω και εχω τρελαθει. Της εχω στειλει πανω απο εκατο μηνυματα,εχω στειλει και στον Κωνσταντινο για να της στειλει αλλα ουτε εκεινος μου απανταει. Θα εχει θυμωσει και εχει και δικιο. Ισως να παω να την δω το βραδυ,αμα μου ανοιξει βεβαια το παραθυρο. Τωρα καθομαι στο κρεβατι μου με το παπλωμα σκεπασμενος ακομα και αν ειναι καλοκαιρι. Δεν εχω φαει τιποτα ολη την μερα και αν σας πω την αληθεια δεν πειναω κιολας. Ισως να αρχιζω να εχω και καταθλιψη. Ξαναδοκιμαζω να την παρω τηλεφωνο. Τιποτα παλι. Ισως πρεπει να σταματησω τις προσπαθειες. Αλλα εκεινη την στιγμη μου στελνει ενα μηνυμα. Η καρδια μου χτυπαει.

Απο:Αγγελινα

Μην με ενοχλεις. Σταματα να μου στελνεις μηνυματα και να με παιρνεις τηλεφωνο.

Τσαμπα χαρηκα. Δεν θα με συγχωρεσει ποτε της. Κοιταζω την ωρα απο το κινητο μου. Ειναι δωδεκα το βραδυ. Θα παω τωρα να την δω. Της στελνω μηνυμα να με περιμενει. Αν και δεν νομιζω να το απαντησει ουτε καν να το διαβασει. Ετσι οπως ειμαι με το κατω μερος της πιτζαμας μονο βγαινω απο το σπιτι μου. Περπαταω στους ερημους δρομους της πολης σκεφτομενος. Δεν ξερω τι θα γινει αμα την ξανα πληγωσω. Τοτε ειναι που δεν θα συγχωρησω τον εαυτο μου. Το ξερω πως ειμαι ασυγχωρητος,αλλα απλα ηθελα γαμωτο να ξεφυγω λιγακι απο το κανονικο. Δεν ηθελα καν την ηλιθια αυτην την Νατασα. Για ολα εφταιγε το αλκοολ. Αυτο ειναι που δεν μπορει να καταλαβει η Αγγελινα. Για δωδεκα η ωρα,περιμενα να κυκλοφορει εστω και κανενα αυτοκινητο.

Η πολη μοιαζει εγκαταλελειμενη. Οπως και η καρδια μου,η οποια ειναι μια πολη φαντασματων αυτην την στιγμη.

(Και να φανταστω οσοι ξερετε το τραγουδι το τραγουδατε αυτην την στιγμη😏)

Ειναι μπερδεμενα τα πραγματα μεσα μου.. Πως μου ηρθε να ξεφυγω απο την κανονικη ζωη μου και να μεθυσω; Ελπιζω να μην το ξανακανω,γιατι φαινεται πως πληγωνω ανθρωπους. Αναβω ενα τσιγαρο και το βαζω αναμεσα απο τα χειλη μου. Μου εχει γινει συνηθεια πλεον για να προσπαθω να ξεχναω πραγματα και με κανει να ηρεμω. Φτανω στο μερος οπου εχω την σκαλα,την ξεθαβω και την παιρνω. Προχωραω στο σπιτι της την στηνω και παω να ανεβω. Αλλα για μια στιγμη δισταζω. Μηπως πρεπει καλυτερα να της δωσω χωρο; Περασε μια εβδομαδα και την εχω βομβαρδισει σε μηνυνατα και κλησεις,ισως να ειναι υπερβολικο και αυτο.