Bad Things

57ο κεφαλαιο

Αγγελινα

Τηλεφωνω στον Τολη και του λεω τα "καλα" νεα. Επειτα μενω αμιλητη και περπαταμε με τον Δημητρη μεχρι το σπιτι του Κωνσταντινου.
"Σιγουρα δεν σε πειραξε;"Τον ξαναρωταω για να σιγουρευτω,επειδη δεν τον βλεπω και πολυ καλα.

"Ομπο Αγγελινα καλα ειπαμε ειμαι! Με επριξες!" Μου φωναζει και εγω το βουλωνω μιας και καταλαβα πως ειναι οχι μονο θυμωμενος,αλλα και εξοργισμενος. Φτανουμε στον Κωνσταντινο και χτυπαω το κουδουνι. Ο Δημητρης φαινεται να ειναι στον κοσμο του. Εκεινος ανοιγει και μας χαιρεταει.
"Δεν ειναι ουτε η αδερφη σου ε;"Τον ρωταω καθως καθομαστε στον καναπε του σαλονιου.

"Οχι,καθιστε ελευθερα. Ο Δημητρης τι εχει; Σαν να μην ειναι και πολυ στα καλα του φαινεται." Μουρμουριζει ο Κωνσταντινος και ο Δημητρης τον κοιταζει εντονα.

"Ειμαι καλα." Απανταει ηρεμα. Δεν καταλαβα! Εμενα επρεπε σχεδον να με βρισει και σε αυτον απαντα ηρεμα και ωραια; Αυτο ειναι αδικο! Εγω εξηγω στον Κωνσταντινο τι εχει γινει και αυτος εχει μεινει με ανοιχτο το στομα.

"Πολυ πολυ πολυ κακο Αγγελινα. Αμα ηταν να μου το κανει αυτο η κοπελα μου θα την χωρισα." Μου λεει ο Κωνσταντινος και εγω στραβομουτσουνιαζω.

"Μα τοτε θα ειμαστε ελευθεροι απο τα παντα! Οι γονεις μου δεν θα νομιζουν πια πως τα εχω μαζι του,επειδη θα τα εχω και καλα με τον Τολη." Του λεω υπερασπιζοντας τον εαυτο μου.

"Καλα καλα. Απλα εχω ενα προαισθημα πως ολο αυτο δεν θα καταληξει καλα." Μου εκμυστηρευεται και εγω αγνοω την προταση του. Μα,τι μπορει να παει στραβα; Ενα μηνυμα μολις σταλθηκε στο κινητο μου.

Απο:Τολης

Ε,θα συναντηθουμε αυριο. Πες στον Δημητρη να πει αυτα που λεγαμε μωρο ;)

Κοιταζω το μηνυμα και κλεινω το κινητο μου. Θα του το πω στην επιστροφη,μην τον ταραξω κι αλλο τοσο συντομα. Καθομαστε και βλεπουμε καμια ταινια και ετσι αναγκαζομαι να ακουσω τα σαχλα σχολια του Κωνσταντινου. Ο Δημητρης εχει το ενα χερι του γυρω μου,αλλα μενει σιωπηλος. Εγω του κλεβω ενα φιλι γελωντας,αλλα εκεινος απλα φαινεται να σκεφτεται,ετσι στρεφω ολη μου την προσοχη στον Κωνσταντινο.
"Καλη ταινια." Σχολιαζω μολις πεφτουν οι τιτλοι του τελους. Ο Κωστας κλεινει την τηλεοραση και συνεχιζουμε να μιλαμε.

"Το οτι αρχιζουν τα σχολεια ξανα μου σπαει τα νευρα. Το καλο ειναι οτι θα εισαι στο σχολειο μου του χρονου." Μου λεει ο Κωνσταντινος. Κατα μερη ειναι αληθεια. Δεν εχω καταφερει ακομα τους γονεις μου να τους αλλαξω γνωμη,για αυτο δεν ξερω τι θα γινει τελικα. Ο Δημητρης με κοιταζει και αρχιζει να μιλαει με την βαρια φωνη του.