Chapter 17: Friends?

18.2K 502 22
                                    

Friends?

"Kompleto na ba ang lahat?" Tanong ko habang nakatayo sa harap ng mini truck kung saan nakalagay ang mga bulaklak na idi-deliver namin sa isang event.

"Yup! We're ready to go!" Marco exclaimed who made his way to my car and sat in the passenger seat.

Hinintay ko munang makasakay sa truck sina Manang Delya at Manong Mario bago sumakay sa sarili kong kotse. Sila ang mag-asawang empleyado ko. Si Manong Mario ay nagsisilbing driver ko sa tuwing may deliveries at si Manang Delya naman ay isa sa mga gumagawa ng mga arrangements. Nagta-trabaho na sila sa flower shop noong buhay pa sila mama at talaga namang mapagkakatiwalaan sila.

It's only seven in the morning but we had to wake up early to prepare the flowers needed in a wedding tonight. It wasn't just a simple wedding but an elite one so I decided to come along with them to deliver. Mukhang mayaman ang ikakasal dahil mga mamahaling bulaklak ang pinili nila.

Papa-andarin ko na sana ang kotse nang biglang dumating si Cara at kinatok ang bintana ni Marco. Ibinaba ni Marco ang bintana.

"I'm coming with you." Hinihingal na sambit nito.

"Okay, hop in." I said gesturing me head at the backseat.

"Marco, alis diyan! Dapat ako diyan eh! Doon ka sa likod dali." Reklamo ni Cara na hindi parin sumasakay.

"Excuse me?! Nauna ako sayo kaya bakit mo'ko pinapaalis?" Taas kilay na sumbat ni Marco na hindi na pinansin si Cara at itinaas muli ang bintana niya.

So, Cara had no choice but sit in the backseat with a scowl. "What a gentleman."

"Who says I'm a man?" Marco laughed, batting his long lashes.

"Maghintay ka lang, bakla ka. I'll have my revenge soon." Cara smirked with a hidden agenda and texted someone in her phone.

Marco ignored her as he was busy with retouching his foundation. I don't understand why does he need to put on a make up when we will end up carrying baskets of flowers later.

"Cara, bakit ka nga pala sasama sa amin? How about Sterling?" Tanong ko na ang tinutukoy ay ang woodcraft business na dati pagmamay-ati ng pamilya ko. Sa ngayon ay sila na ang nagpapatakbo.

"I need a break from that effin' shop! Susme! Ginagawa nila akong katulong. My job is at the reception but mom made me do the inventory! Do you know how hard that is?!" She exclaimed while rolling her eyes in exaggeration.

"Of course, I know. I have a shop remember?"

"You know how bad I am with counting and numbers! And I needed to carry heavy woods!"

"Yes, you're an idiot when it comes to that matter." Marco insulted as he put on lip gloss. "Well, you're pretty stupid at almost everything. Wala nang bago."

Greeting her teeth, Cara grabbed a handful of his hair, pulling him back causing the lip gloss to smudge his cheek.

"Anong sabi mo?!" Bulyaw ni Cara.

"Ow! Let me go you monkey! Not my hair!" Marco yelled trying to free himself.

Hindi na ako naki-alam sa kanilang dalawa dahil sanay na sanay na ako. Sa tuwing magkikita sila ay wala na silang ginawa kundi magbangayan. Wala nang bago. Hindi ko alam kung bakit hindi magkasundo ang dalawang ito. Sumila't sapul ay ganyan na sila sa isat-isa.

Saka lang ako nakiki-alam kapag nagiging pisikal na ang away nila.

"Cara, let him go. Ayokong mabahiran ng dugo ang kotse ko." Sita ko kay Cara and she thankfully let him go.

The Deal ✔Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon