Η ΧΟΡΕΥΤΡΙΑ

Κεφάλαιο 22

Η Κασσάνδρα και η Κατερίνα αφού έφυγε η Δήμητρα  με το Νίκο,μάζεψαν το τραπέζι με τη βοήθεια του Δημήτρη και του Λευτέρη .

"Ας πάμε και εμείς." είπε η Κασσάνδρα στην Κατερίνα, αφού έβαλαν τα πιάτα στο πλυντήριο.

"Μην βιάζεσαι. Ακόμη είναι νωρίς. " διαμαρτυρήθηκε ο Λευτέρης, ελπίζοντας να καταφέρει επιτέλους την Κατερίνα να του δώσει κάποια σημασία.

" Κάθισε λίγο ακόμη και φεύγουμε σε λίγο. " της είπε η φίλη της, απολαμβάνοντας την προσοχή που της έδινε ο Λευτέρης.

Ο Δημήτρης πήγε δίπλα στην Κασσάνδρα και της έπιασε το χέρι: "Έλα μαζί μου." την τράβηξε απαλά μαζί του προς τις σκάλες."Θέλω να σου δείξω κάτι."

Κατέβηκαν στο υπόγειο του σπιτιού, που βρισκόταν το στούντιο.

Ο Δημήτρης άνοιξε μια πόρτα και μπήκαν σε ένα δωμάτιο, που στο κέντρο του δέσποζε ένα πιάνο και λίγο πιο πέρα υπήρχαν κιθάρες, στερεωμένες σε ειδικές θήκες και ντραμς.  Το πάτωμα ήταν ξύλινο και αναλόγια με παρτιτούρες, υπήρχαν μπροστά από κάθε όργανο. Εκείνος έκλεισε την πόρτα πίσω του και την τράβηξε να καθίσει δίπλα του, στο σκαμπό του πιάνου.

"Θέλω να ακούσεις κάτι." είπε αινιγματικά.

Άνοιξε το καπάκι του πιάνου και έβαλε τα δάχτυλά του πάνω στα πλήκτρα. Όταν ξεκίνησε να παίζει, μια μελαγχολική μελωδία πλημμύρισε το χώρο, δημιουργώντας συναισθήματα που πριν δεν υπήρχαν. Τα δάχτυλα του Δημήτρη χόρευαν πάνω στα πλήκτρα. Η Κασσάνδρα για πρώτη φορά από όταν τον γνώρισε γύρισε και τον παρατήρησε με προσοχή. Ήταν απόλυτα  συγκεντρωμένος σε αυτό που έκανε και έμοιαζε να ζει τη μουσική του. Φαινόταν όπως εκείνη όταν χόρευε. Η καρδιά της άρχισε να χτυπάει πιο δυνατά. Πώς μπορούσε ο χαρακτήρας ενός ανθρώπου, σαν τον Δημήτρη, να έχει οποιαδήποτε σχέση με τον χαρακτήρα του πατέρα της; Εκείνος την είχε βοηθήσει ήδη δυο φορές, χωρίς να του το ζητήσει και χωρίς να περιμένει κάτι από εκείνη.

Η μελωδία σταμάτησε και η Κασσάνδρα τράβηξε το βλέμμα της από το πρόσωπό του.

Ο Δημήτρης γύρισε και την κοίταξε : " Αυτή τη μουσική την συνέθεσα, έχοντας στο μυαλό μου εσένα. Σου άρεσε;"

Εκείνη τον κοίταξε. Τα μάτια του έδειχναν ειλικρίνια : "Ναι;"

Εκείνος χωρίς να πάρει τα μάτια του από τα δικά της είπε: "Ναι. Στο μυαλό μου είχα την εικόνα σου όταν χορεύεις. Τότε που μοιάζεις με νύμφη, που σαγηνεύει, όποιον έχει την ευκαιρία να την δει μπροστά του. "