Η ΧΟΡΕΥΤΡΙΑ

Κεφάλαιο 44

Όταν ο γιατρός εξέτασε την Κασσάνδρα, χαμογέλασε ικανοποιημένος: "Όλα πηγαίνουν καλά. Είσαι πολύ τυχερό κορίτσι. Σύμφωνα με αυτά που έμαθα από τους τραυματιοφορείς, θα μπορούσες να έχεις χτυπήσει πολύ άσχημα. Μάλλον ο φύλακας άγγελός σου  ήταν δίπλα σου."

Το μυαλό της Κασσάνδρας πήγε στη μητέρα της. Ίσως εκείνη να την προστάτευσε. Η εικόνα του πατέρα της εμφανίστηκε μπροστά της : " Γιατρέ, ο πατέρας μου πως είναι;" Ήξερε οτι εκείνος έφταιγε για όλα, αλλά δεν έπαυε να είναι ο πατέρας της και ήταν ο άνθρωπος που αγαπούσε η μητέρα της μέχρι την τελευταία της ανάσα.

" Ο οδηγός έχει τραυματιστεί βαριά. Αυτή τη στιγμή είναι σε κώμα." ο γιατρός κούνησε το κεφάλι του : " Βλέπεις, αυτός δεν στάθηκε και τόσο τυχερός."

"Θα συνέλθει;"

"Λυπάμαι, όμως οι τελευταίες εξετάσεις του αποκλείουν μια τέτοια πιθανότητα. Η κατάστασή του είναι πολύ σοβαρή." η φωνή του άντρα τα έλεγε όλα.

Ο γιατρός βγήκε από το δωμάτιο και μετά από λίγο μπήκε ο Δημήτρης που πήγε γρήγορα κοντά της. Της έπιασε τα χέρια : " Ο γιατρός μου είπε οτι όλα πάνε καλά. Σε ενημέρωσε για τον πατέρα σου;"

Η Κασσάνδρα κούνησε σκεφτική το κεφάλι της : "Φταίω εγώ, που βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση; " ρώτησε τον Δημήτρη, περιμένοντας με αγωνία την απάντησή του.

"Γιατί σκέφτεσαι έτσι;" τα χέρια του έπιασαν τα δικά της.

"Εγώ έστριψα το τιμόνι. Εγώ ήμουν αυτή που προκάλεσα το ατύχημα." είπε αγχωμένη.

"Δεν είναι έτσι. Ο πατέρας σου είχε πιει πολύ. Σε χτύπησε και προσπάθησε να σε πάρει με το ζόρι μαζί του. Αν βγαίνατε στη λεωφόρο τι νομίζεις οτι θα συνέβαινε, με το αλκοόλ που κυκλοφορούσε στο αίμα του;

Επιπλέον, ξέρω πως το έκανες για να σώσεις εμένα, έτσι δεν είναι; Αν δεν το έκανες, δε θα σταματούσε και εκτός από εμένα, μπορεί να σκότωνε και άλλους ανθρώπους."

Η Κασσάνδρα είπε θλιμμένη: " Τελικά, ίσως τιμωρήθηκε για αυτά που έκανε στη μητέρα μου όλα αυτά τα χρόνια. Θέλω να τον δω. Μπορώ να πάω να τον δω;"

Ο Δημήτρης αφού συμβουλεύτηκε το γιατρό, τη βοήθησε να κατεβεί από το κρεβάτι και την στήριξε για να περπατήσει με αργά βήματα μέχρι το δωμάτιο που βρισκόταν ο πατέρας της. Όταν έφτασαν, η Κασσάνδρα του ζήτησε να περιμένει απ'έξω και μπήκε μόνη της μέσα.

Πήγε κοντά στο κρεβάτι που βρισκόταν ξαπλωμένος και ανήμπορος, με κλειστά τα μάτια,  ο άντρας, που κάποτε έκανε αυτή και την μητέρα της να τρέμουν από φόβο.

Τον κοίταξε : " Μπαμπά με ακούς; Στην πραγματικότητα ελπίζω να μη με ακούς, γιατί αν με ακούς σημαίνει οτι φυλακίστηκες στο ίδιο σου το σώμα.

Αυτό που θέλω να σου πω, είναι οτι η μαμά σε αγαπούσε πολύ και πάντα προσπαθούσε να σε δικαιολογήσει όσο βάναυσα και αν φερόσουν. Πολλές φορές την παρακάλεσα να φύγει από κοντά σου και να έρθει μαζί μου όμως εκείνη πάντα επικαλούνταν την αγάπη της για εσένα και δεν ήθελε να σε αφήσει μόνο, παρότι ήξερε οτι εσύ έκανες τη δική σου ζωή, χωρίς να τη λογαριάζεις. Μόνο πίκρες της έδωσες. Όμως εκείνη ακόμη και όταν έφυγε από κοντά μας έφυγε χωρίς να σε κατηγορήσει για τη ζωή που την έκανες να ζήσει. Θα ήθελα να ξέρω την αγάπησες ποτέ έστω και λίγο;

Με τη συμπεριφορά σου δηλητηρίασες ακόμη και τη δική μου ζωή. Με έκανες να πιστέψω οτι η αγάπη ήταν κάτι κακό, που οδηγούσε  σε ταπείνωση και πόνο, όμως ευτυχώς μπήκε ο Δημήτρης στη ζωή μου.

Είδες πως μπήκε μπροστά στο αυτοκίνητο, χωρίς να σκεφτεί τον εαυτό του; Αυτό είναι αγάπη πατέρα. Το να μπορείς να βάζεις τον εαυτό σου ακόμη και απέναντι στον θάνατο, για να προστατεύσεις αυτούς που αγαπάς.

Όπως η αγάπη της μαμάς ήταν που σε προστάτευε και δε σε άφηνε να εκτροχιαστείς, έτσι και εγώ ήθελα να προστατεύσω τον άνθρωπο που αγαπώ. Συγχώρεσέ με αν νομίζεις οτι ευθύνομαι εγώ για την κατάστασή σου, αλλά δεν μπορούσα να σε αφήσω να του κάνεις κακό.

Έτσι, κατάλαβα οτι δεν ήταν η αγάπη που προκαλούσε την ταπείνωση και τον πόνο αλλά ο λάθος άνθρωπος στον οποίο απευθυνόταν. Η μαμά δεν έφταιγε επειδή αγάπησε, έφταιγε επειδή αγάπησε εσένα.

Θέλω να ξεκινήσω μια καινούρια ζωή, που δεν θα την βαραίνουν σκιές του παρελθόντος. Για να το κάνω αυτό πατέρα, πρέπει να σε συγχωρήσω για τη δύσκολη ζωή που με ανάγκασες να ζήσω και εμένα και τη μαμά.

Συγχώρεσέ με και εσύ."

Η Κασσάνδρα με τα μάτια της γεμάτα δάκρυα έσκυψε και φίλησε το μέτωπο του πατέρα της. Περπατώντας αργά βγήκε από το δωμάτιο.

Δεν είδε οτι από τα κλειστά μάτια του πατέρα της έτρεξε ένα δάκρυ που κύλησε στον κρόταφό του.