Bir-İki-Bir-İki

188K 3.9K 1K
                                    

Bugün her zamanki gibi erken saatte okula gelmiştim.Bu sefer hiçbir şey umduğum gibi gitmiyordu.Ben şuan yerde yatıyorum ve az aralıklarla nefes alıyorum.Neden mi? Çünkü ölmüş numarası yapmak zorundayım.Ya kıpırdayıp ölecektim ya da ölü numarası yapıp yaşayacaktım.Nefes bile almamam gerek.Burda canavara benzeyen kocaman bedenli uzun parmaklara sahip bir şey var.Herkesi sırayla öldürüyor.Ve ben kıpırdarsam ölmediğimi görüp beni de öldürecek.

Koridordan çığlık sesleri yükseliyor.O şey şimdi burada değil ama her an gelebilir.Gözlerim  benim yaşadığımı fark etmemesi için mücadele veriyor.Çok fazla ses var.Ayak sesleri,çığlık sesleri,ağlama sesleri...

Yanımda,arkamda,önümde onlarca cansız ölü beden yatıyor.Düşünmek istemesemde sadece iki adım yanımdalar.Ayak sesleri duyuyorum.Daha da yaklaşıyor sesler ve nefesimi tutuyorum.1..2..3..24..46.. ve dayanamayıp bırakıyorum nefesimi.O şey şimdi burada.Sesini duyuyorum."Bir-İki-Bir-İki"korkunç bir şekilde bunlar çıkıyor ağzından.Ve ardından tanımlandıramadığım bir ses duyuyorum.Garip bir ses.Ne yaptığını deli gibi merak ediyorum.Sadece birkaç adım atıp duruyor ve birkaç saniye sonra yine aynı kelimeleri söylüyordu.

Her yerime kramplar giriyordu artık.Uzun zamandır yatıyorum ve o hala gitmedi.Daha ne kadar kıpırdamadan dayanabilirim bilmiyordum."Bir-İki-Bir-İki-Bir..." Sesler sinirimi bozmaya yetecek cinstendi.Sürekli bunları tekrar etmesi katlanılamazdı.

Bacaklarıma bir ayak çarpıyor ve irkiliyorum.O sırada gözlerimi açıyorum ve gördüğüm şey ile okuldaki herkes gibi koca bir çığlık atıyorum.İşaret parmağı sol gözümün,orta parmağı ise sağ gözümün üzerinde duruyor.Şimdi anlıyorum bir-iki demesinin sebebini.Sıra benim gözlerimdeydi.Sol parmağını gözüme iyice yaklaştırdığı sırada son olarak tek kelime duyuyorum. "BİR..."

Kısa Korku Hikayeleri (Kitap Oldu)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin