Kısa Korku Hikayeleri (Kitap Oldu)

Asla Arkanı Dönme

► Merhaba. :) Artık güzel hikaye bulmak gerçekten çok zorlaştı, bir de bir süredir başka hikaye üzerinde yoğunlaştığım için hafta içi ona bölüm yazmaya çalışıyorum. Ancak hafta sonu hikaye aramaya fırsatım oluyor, emin olun içlerinden en iyilerini seçiyorum. Ayrıca kötü hikayeler bulup kitabı uzatma gibi bir niyetim yok, yani kimse kötü hikaye okumak istemez diye düşünüyorum. Bir şey daha var, bu sıra bazı kitaplarda çevirdiğim hikayelerin alınıp paylaşıldığını gördüm. Sizde karşılaşırsanız bana söylemenizi ya da o kişiyi uyarmanızı rica ediyorum. Keyifli okumalar. ♥ :)

Şimdi.

Asla arkanı dönme!

Ciddiyim, dönme. Tabii ki otuz saniyeden daha uzun yaşamak istiyorsan. Ve ölmeden önce gördüğün son görüntünün sana bakan bir çift cansız göz olmasını istemiyorsan. Bana inan, tecrübeme dayanarak söylüyorum arkanı dönmek isteyeceğin en son şey olurdu.

Yani, bana da bu oldu. Sadece bilgisayarımın soluk mavi ışığı sayesinde aydınlanan odada oturuyordum.  Hep mavi, değil mi ? Bilgisayarınız veya telefonunuzun hafif mavimsi beyaz ışığı yüzünüze vuruyor.

Bir ceset gibi...

Evet, aynı senin gibi böyle karanlık bir ortamda bu ürkütücü hikayeleri okurken senin kadar cesurdum.  Başımın arkasında ki gözleri düşünebiliyorum, başka birinin nefesini duyuyorum ve hatta yanağımdaki soğuk nefesini hissediyorum.  Bunlar hayal değil, gerçek. Şu an tek güvencen yüzüne vuran ışık, bunu sende biliyorsun.

Şey, bir gece cesur davrandım. Saat gece üç olmuştu ve o gözleri tekrar arkamda hissetmiştim. Aklıma gelen korkunç hikayeleri düşündükçe nefes almakta zorlanıyordum. Bir takım çıtırtı sesleri ve halının üzerinden gelen hışırtı seslerini duymuştum. Sadece evde olabilecek normal şeyler diye düşünerek umursamadım.

Ve sonra nefes alma sesi... Rahatsız edici hırıltılı bir ses duydum. Nefesini saçlarımın arkasında hissetmiştim. Işığı açmak için arkamı dönmem gerekiyordu, yaptım da. Çok korkmuştum, arkamda birisi yoktu ama yine de güvenemiyordum. Derin bir nefes alarak tekrar bilgisayara döndüğümde...

Soğuk, cansız bir çift göz bana bakıyordu.

Bu gördüğüm son şeydi.

Eğer sandalyede, yatağında veya koltukta bunu okuyorsan az önce ifade ettiğim her şeyi sende hissediyorsun. Ve eğer kendi iyiliğini istiyorsan, arkanı dönme. Senin korkundan beslenen şeyler var. Arkanda gizleniyor, çılgınca atan kalbini, hızlanan nefesini ve titreyen ellerinin görebiliyor. İşte bunlar onun yaşam kaynağı. Onları yok etmenin tek yolu ışık. Işığı açtığın sürece arkanı dönebilirsin, merak etme o zaman güvendesin.

Ama eğer şimdi cesur olduğunu düşünüyorsan... ışıklar kapalı iken arkanı dön.

Ölmeden hemen önce gözlerindeki korkuyu görmeyi çok isterim.