Kısa Korku Hikayeleri (Kitap Oldu)

DAFFY.mp4

►Hikayeyi çevirdim.Multimedya'da Daffy'nin resmini görebilirsiniz.Videoda vaaar. :) Oy ve yorumlarınızı bekliyorum.Keyifli okumalar. :)

Merhaba.Benim adım David.Şimdi size "Daffy" ya da "Daphne" e neler olduğunu anlatacağım.

O babamın arkadaşıydı ve onu çok sık görürdüm.Şimdi 26 yaşındayım ama yinede hatırladığım kadarıyla size anlatmak istiyorum.Onu ilk gördüğümde 8 yaşındaydım, gerçekten iyi ve güzel görünümlüydü en azından normaldi.Her cuma saat 17:00'de, Daphne babamı görmeye bize gelirdi.Onlar hep bizim oturma odasında oturur ve günlük şeylerden konuşurlardı.

Her hafta bize geldiğinde ruh halinin biraz daha değiştiğini fark ettim.İlk hafta normal ve mutlu bir insan gibiydi.Ama ilerleyen zamanlarda daha üzgün ve öfkeli olmaya başladı.Neden böyle olduğunu anlayamamıştım.Babamla aptalca şeyler yüzünden tartışıyordu.

Üçüncü hafta bir gün yanımıza geldi ve güzellik ameliyatı olmak istediğini söyledi.Babam ne kadar ameliyata gerek olmadığını söylese de umursamadı.

O günden sonra, birkaç gün hiç görünmedi.Babam endişe etmeye başlamıştı.Benim gerçekten umurumda değildi çünkü onu hiç sevmiyordum.Her ziyaret edişinde bana gülümserdi  ama gözlerindeki nefreti kesinlikle görürdüm.

Neyse, babam Daphne'nin nasıl olduğunu görmek için evine gitti.O geri geldiğinde Daphne'nin öldüğünü söyledi.Bunu asla beklemiyordum, şok olmuştum.Nasıl öldüğünü sordum.

"Kırık ayna parçalarıyla boğazını kesmiş." diye cevapladı babam.

İşte şimdi gerçekten şok oldum.Niye böyle bir şey yapmış olabilir ki ?

Onun intihar sebebini öğrenmek için çalışmalara başladım.

Daha sonra o gece aniden uykumdan uyandım.Gözlerimde biraz ağrı vardı ama yorgunluktan diye düşündüm.Penceremin dışında birini fark ettim.Ne olduğunu görmek için ayağa kalktığımda bir yüz gördüm.Daphne'nin yüzü.

Ama...bu çok farklıydı.Gözleri normal değil yuvarlaktı ve kaşları düz bir çizgi gibiydi.Yanakları ise hafif şişti.

Işıkları açmak istedim, ama arkamı döndüğümde düğmenin önündeydi.Yine aynı gülümsemeyle karşımda duruyordu.Panikledim ve düştüm.Ondan kaçmak için süründüğümde sadece güldü.Ve sonra korkudan bayıldım.

Duyduğum son şey, aynamın kırılma sesiydi.

Birkaç hafta sonra babam eve geldi ve Daphne'nin fotoğraflarını bir kutu içerisinde eve getirdi.Çok korkmuş gibi görünüyordu.Kutuyu açtım ve fotoğraflara baktım.

Odamdaki görüntüsüyle aynı görünüyordu.

Resimlere daha detaylı baktım, her fotoğrafta ne zaman çekildiği basılıydı.Garip olanda fotoğrafların Daphne'nın ölümünden sonra çekilmiş olmasıydı.

Bu fotoğrafları gördüğümden beri nereye baksam onu görüyorum.Haplar olmadan uyuyamıyorum.Benim hayatımı yok etti.

Bana ister inanın ister inanmayın.

O öldü ve sonsuza dek böyle kalacak.Ama hala kurbanlarının kafasında yaşıyor.