Kısa Korku Hikayeleri (Kitap Oldu)

Kanlı Mary

►Bu hikayeyi daha doğrusu bu efsaneyi çoğunuzun bildiğini tahmin ediyorum.Buda farklı bir versiyonu diyelim.Bu bölüm "DDurkaya" senin için ithaf ettim. :) İthaf isteyen çok fazla bende ilk kim isterse ona veriyorum.Ve Okunma sayısı neredeyse 500.000 olacak.Harikasınız.Gelen yorumlarda moralimin kat kat artmasını sağlıyor Lys öncesi :) Bir de kim bu Bloody Mary derseniz Multimediadan bakabilirsiniz.Keyifli okumalar...

Ben çok küçükken korkuyu pek sevmezdim.Yani korkunç bir film izlediğimde her zaman kabusla görürdüm.Benim hikayem okulda başladı.Beşinci sınıftayken banyoda bazı kızların konuşmalarına kulak misafiri olmuştum.

O "Bir banyoya girip ışıkları kapatın.Hafif bir mum yakın ve üç kere 'Bloody Mary' derseniz o sizin arkanızda gözükecek." dedi.

Şüphelenmiştim ama bunu kanıtlamanın yanlış olduğunu düşündüm.Dediğim gibi ben korkak bir kediden farklı değildim.

Ben bir gün okuldan geldikten sonra odama değil de banyoya gittim.Bütün ışıkları kapadım ve annem uyuklarken çaldığım çakmak ile mumu yaktım.Makyaj aynasına baktım ve üç kez 'Bloody Mary' söyledim.

Gözlerimi bu süre boyunca kapadım.Açtığımda aynada orada arkamda duruyordu.Gözleri çökük,saçma görünümlü,siyah saçlı,kırmızı boyalı dudakları,kanlı beyaz bir elbisesi ile öylece duruyordu.Derisini üzerinde kan izleri vardı.

Panik olmaya başladım.Arkama döndüm ve hiçbir şey oktu.Ama aynaya geri döndüğümde o hala orada duruyordu.Sonra konuşmaya başladı.Korktuğum için ne söylediğini duyamadım.Dizlerimin üzerine düştüm.Tekrar baktığımda aynada kanlı el izleri vardı.Ben hemen aynayı temizledim ve bir örtüyle üzerini örttüm.

O gece izlendiğimi hissettim ama gözlerimi açmayı reddettim.Bir aynaya baktığımda her zaman Bloody Mary'nin beni izlediğini hissediyordum.Aynaya uzun süre bakamadım.Bir ay sonra artık güvenli olduğunu düşündüğüm aynanın üzerinden örtüyü aldım.Aynaya baktım ve sadece kendimi gördüm.Rahatlayarak iç çektim ve günüme devam ettim.

O gece uyurken bir çan sesi duydum.Daha önce hiç duymadığım bir çan sesiydi.Sonra onun tekrar konuştuğunu duydum.Onun sözleri beynimin içini bir alev gibi yakıyordu.

"Gece uyuyan küçük çocuklar,

Korkunç bir kadere sahip,

Kan lekesi onların kemiklerini kırıyor,

Bu çan çınlıyor ama sonra unutulacak."

Derinden korktum.Gözlerimi açmaya korkuyordum.Ama tekrar uyuyamazdım.Ertesi gece aynı şey oldu.Bu korkunç zili tekrar çaldı ve bana seslendi.

"Küçük kız yatağın üzerinde uyur,

Senin sonunda diğerleri gibi olacak,

Tatlı kabuslar,tatlı kız yakında ölmüş olacak."

Şimdi gerçekten korkuyordum.Dayanamayıp gözlerimi açtım.Odam boştu.Aynaya baktım ve kan lekeleri üzerinde duruyordu.Pencere tarafına döndüm ve uyumaya çalıştım.Ama boşuna...Ertesi gün babaannemin evine gittim.Onların bilgisayarından Bloody Mary'i araştırdım.Birden fazla site vardı ve çok fazla hikayeler okudum.Hepsi korkunç ve farklı.Ben böyle ölmek istemiyordum.Sadece 11 yaşındayım.Babaannemin bilgisayarı ben araştırırken kısa sürede çöktü.Ama çökmeden hemen önce Bloody Mary'nin kanlı yüzü ekranı kapladı.Bilgisayardan uzaklaştım ve düzeltmesi için dedeme söyledikten sonra oradan gittim.

Berbat hissediyordum.Çok berbat...Kimden yardım isteyebilirdim? Onlar benim deli ve aptal bir çocuk olduğumu düşünürler.Hiçbir fikrim yoktu.Bana yardım edecek tek şey aynanın üzerine örttüğüm örtüydü.Şimdiye kadar hiç kimseye tecrübelerimi söylemedim.Bu olay üzerinden 5 yıl geçmesine rağmen hala aynaya bakamıyorum.Bir aynaya baktığında asla arkana bakma!