Kısa Korku Hikayeleri (Kitap Oldu)

Arkanda

►Hikayeyi çevirdim.Oy ve yorumlarınızı bekliyorum. :) Keyifli okumalar...

Aşağıdaki olaylar 20 Temmuz akşamı ve 21 Temmuz sabahı California'da gerçekleşir.

►21:00

Şu anda beni uyku tutmuyor.Ben bu gece biraz şey ... farklı yani nasıl anlatılır tuhaf hissediyorum.Beni rahatsız eden bu gizemli duyguyu beynimden atmak için oturma odasına gittim ve masaya oturup babamın bilgisayarında zaman geçirmeye karar verdim.

Arkadaşlarımla konuştum, birkaç YouTube videoları izledim ve Facebook durumuma göz attım.Bu rahatsız edici düşünceleri umursamamaya çalıştım.Belki daha iyi olabilir ama hala o his orada.Tüm bu duyguları dağıtmak için bir ipucu arıyorum.

Endişelenecek bir şey yok eminim.Yani birçok kez bu anları yaşamıştım ama hemen tekrar uyuyabilmiştim.Şimdi öyle değil.

(Bir kapının gıcırtı sesi duyulur.)

Üst kattaki kapının açılma sesini duydum.Ahh, neden bu kadar gerginim ? Babam uyanmış olmalı...Ama hiçbir ayak sesi duymuyorum.Ve şimdi gözlerimi oturma odasında yatak odasına göre ayarlayınca kapının kapılı olduğunu gördüm.

Benim duyduğum kesinlikle kapı açılma sesiydi.

►22:00

Sessizlik, oda sessizliğini koruyor.Şimdi yatak odamın kapısının gıcırtısını duydum.Ama kapı tokmağının çevrilmediğine yemin edebilirim.Oldukça garip.Belki de hayal...

Şimdi hiçbir şey duymuyorum.Ama bu saatte genellikle dışarıdan sesler gelirdi.Mahallenin üzerinden geçen uçakların sesleri olurdu.Çocukların kaykay sesleri, şımarık çocukların ağlama sesi,havlayan köpekler...Her zamanki şeyler.Ama bu gece hiçbirini duymadım.Sadece sessizlik.

Bu karanlık bana gerçekten yardımcı olmuyor bu yüzden bazı ışıkları açtım.Bir saat geçti ve biraz bile uykum yok.Bu çok fazla sinirimi bozuyor.Benim biraz daha bilgisayara ihtiyacım var.Facebook oyunlarından oynamak için girdiğimde tüm arkadaşlarımın kapalı olduğunu gördüm.Onlar uyumaya gitmiş olmalı.Ne kadar şanslılar...Sonra yaklaşık 15 dakika en sevdiğim komedi skeçleri izledim.Kendimi uyumak için zorlamalıyım.Ben istiyor muyum bilmiyorum ama bu sandalyeden kalkmam gerektiğini biliyorum.

Arkamda duran birini hissediyorum.Ve o kişi babam değil biliyorum.

►11:00

Huzursuz hissediyorum.H-hayır h-hayır hissettiğim şey için yeterince doğru bir terim değil bu.Daha gizemli, kötü gibi...Telefonum şarjda, onu almak istiyorum ama tam anlamıyla korkuyorum ve bu sandalyeye yapıştırılmış gibiyim.

Tüm bunlar olurken birisi arkamda duruyor.Bunu ilk saat 10'da hissettim.Siz hiç böyle bir şeye şahit oldunuz mu ?Peki bu kadar canlı ve gerçekçi miydi ? Benim öyle.Bu kanımı donduran şey :

Bilgisayar monitörüne yansıyan beyaz elbiseli, uzun boylu ince bir kadın.Vücudu sanki yanmış gibi derisi gri ve çatlak.Onun parçalanmış yüzüne sarkan uzun, koyu kahverengi saçları var.Kolları normal ama parmakları...Onlar çok uzun ve tırnakları kan ile kaplı.Ve tavana doğru bakan gece gibi siyah gözleri...Dişleri bükülmüş ve iğrenç bir renkte.Dudaksız ağzı ise en kötüsü.

İşte o gülümsüyor.Ağzı korkunç bir şekil alıyor ve ben korkuyorum.Benimle oyun oynamak için bekliyor diye düşünüyorum.Gözleri sizi çıldırtacak gibi.Hissediyorum - o kazanacak.

►Gece yarısı

Şimdi yatak odamdayım.Onun burada olduğunu biliyorum.Göremesem de hissediyorum o burada saklanıyor.Sadece orada duruyor! İki saat önceki  gördüğüm gülümsemeyi unutamıyorum.Ne yapacağımı bilmiyorum.Artık vücudumu bile hareket ettiremiyorum.Koşmak istiyorum ama bacaklarım hareketsiz.Telefona ulaşmak istiyorum ama korkuyorum.Haykırmak istiyorum ama dilim uyuşuk...

Bu bir kabussa bir an önce uyanmak istiyorum.Eğer gerçekse ölmek istiyorum.Şimdi onu görüyorum ve gülümsemesi yine aynı. "Durdur şunu ! Bana bak ! " bu noktada gözyaşlarımı tutamıyorum.Ben-

(Uzakta bir kapı açılır.)

B-bu s-ses ! Kapı açıldı.Ama bu sefer ayak sesleri var.Şimdi hayaletin gitmiş olduğunu seziyorum.

Kalkıp merdivenlere baktığımda babamı görüyorum.Ve sonra ağlamaya başlıyorum.

►01:00

Babam beni sakinleştirdikten sonra gitti.Hala ağlıyordum.

Arkamda duran birinin varlığını hissettim.Başımı pencereye doğru çevirdim ve artık kimden yardım isteyebilirim bilmiyorum.Orada duran babamdan başkası değildi.Aynı dudaksız ağzıyla ve aynı dişlerle bana sırıtıyor...