Behind Her Bitchy Looks

C19

Calista's POV

Kasabay ng pagbaba ko ng kotse ay ang malakas na pagtibok ng puso ko. Nakaabang si mommy at daddy sa labas ng bahay. Mom crossing her arms against her chest and dad giving me his dagger look. *gulp* God! Nagalit talaga sila!

"M-Mom---"

"Anong pumasok sa kokote mo at naisipan mong gawin to Calista?!" Mom said in greeted teeth cutting me off. She used my full name. That means shes's really mad. *gulp*

"Mom, please just hear me---"

"You should have called or texted us! Bakit kailangan mong maglakwatsa at this late hour!" Muling saad niya. Medyo tumaas na ang boses niya kaya hindi ko na napigilan pa ang pagyuko ko. My mom can be sweet and caring pero wag na wag mong hihilingin na magalit siya. She can be fiercer than a tiger. Lalo na't may tension pa sa pagitan nila ni dad.

"Tita," nabasag ng isang boses ang katahimikan na dumaan. I felt his presence behind me pero hindi ko man lang nagawa pang lumingon. Lumingon si mommy at daddy sa likuran ko at napansin ko kaagad ang pagtiim ng bagang ni daddy, habang si mommy ay bahagyang nagulat lang.

"Tamaki?" Nagtatakang saad ni mommy.

"I can explain everything tita, tito." Saad niya when he stopped beside me. Napakagat labi na lang ako at nanatiling tahimik. Kinakabahan ako ng sobra. God! Ngayon na lang ulit ako napagalitan ng parents ko ><

"It's nor her fault. It was mine. Nagpasama lang po ako sakanya because I need to buy something from the mall and---"

"Enough,"

Automatic na napatingala ako at agad na sinalubong ang napakalamig na titig ni dad. Napalunok ako habang tinitingnan siya.

"Hindi mo na kailangang magpaliwanag pa. The important thing is your both safe." Dugtong neto sa isang napakababang boses. He sighed before turning his back. Nakatingin lang kaming tatlo sakanya. Ako na nagtataka, si Tamaki na kalmado lang at si mommy na nasasaktan. "Umuwi ka na Tamaki. I'm sure your mother's worried sick. Pumasok ka na rin Calista. Let's not make this long. It's almost midnight." Saad pa neto bago tuluyang maglakad papasok ng gate. Naiwan akong gulat sa mga sinabi at pinakita ni dad. That was not my dad!! Shucks! Anong nagyayari?! What's with the sudden shifting of personalities?! First Tamaki, and now my dad?! What the hell?!

Napabuntong hininga si mommy kaya napatingin ako sakanya. She's now looking at me-- at us with a fake smile on her face. Nawala ang galit na nakita ko sa mukha niya kanina. Napalitan ito ng labis na lungkot at sakit. Ano na ba ang nangyayari?

"Y-You should go now Tamaki. Maraming salamat sa paghatid sa anak ko. And I hope this will never happen again." Saad ni mommy than plastered a fake smile again. Bahagyang yumuko naman si Tamaki bilang respeto, "Makakaasa ka po tita." Saad neto kaya bahagyang napamaang ang labi ko. Marahan na lang na napatango si mommy habang may pilit pa ring ngiti sa labi niya.

Nagpaalam na si Tamaki kaya pareho namin ni Mommyng pinagmasdan ang kotse niya hanggang sa mawala na ito sa paningin namin. I heard mom sighed bago siya tumalikod para maglakad papasok.

I want to call her pero tanging pagkagat na lang ng labi ang nagawa ko. I felt my heart ache habang pinagmamasdan siyang naglalakad papasok ng gate. Anong nangyayari saamin? Bakit nagkakaganito ang parents ko? Hindi ba nila alam na nasasaktan akong makita silang ganto? I was used to their sweetness. Sa walang sawang 'I love you'. Sa yakapan nila at halikan sa mismong harapan ko. Sa mga matatamis na ngiti sa labi nila at sa mga mata nilang punong puno ng so called love. Pero ano ng nangyayari? Why are they like this now? Sa 18 years na pagsasama nila, ngayon lang sila naging ganto. They hardly communicate. They hardly glance at each other. They hardly breath on the same air. Gusto kong gumawa ng paraan para ibalik ang nakasanayan ko pero ano? Ano ang dapat kong gawin?