C67

1.1K 22 4
                                    


       👆                                       👆
  (TaeTae)                          (Taehyung)

Leila's POV

Walang humpay ang pagtulo ng luha ko habang nakatingin sa bestfriend kong naranasan ang impyerno dalawampung taon na ang nakakaraan. He fell asleep right after he told me everything. Kahit tulog, ay kitang kita pa rin ang sakit na kanyang nararamdaman.

Para akong sinaksak ng libo libong kutsilyo sa mga nalaman. Who would have thought that he've gone through all those pain? And here I thought, that I was the one who suffered a lot when he left. Walang wala pala ang sakit na naranasan ko noon sa naranasan niya. At napakagaga ko! I feel like I'm such a useless bestfriend for letting him suffer such pain. I should have seeked for answers instead of crying in my room and mourning for him to come back. I should have thought deeper rather then thinking ill of him for leaving me and breaking his promise. Ang sama ko! Ang sama sama ko!

Dumaosdos ang isang luha sa nakapikit niyang mga mata kaya hindi ko maiwasang mapahikbi. I catch it using my trembling hand and wiped it off. Kumunot ang noo niya at nanginig ang labi na para bang may napapanaginipan siyang labis niyang kinakalungkot. I bit my lip to surpass my sobs. Naaawa ako sakanya. Naaawa ako sa bestfriend ko. He doesn't deserve this. He doesn't....

"Hmmm..." He mumble as he started shooking his head. Umupo ako ng tuwid at sinubukan siyang aluhin. Hinaplos ko ang kanyang ulo at hinawakan ng mahigpit ang kanyang kamay. Inalo ko siya habang pinipigilan ang hikbing gustong kumawala saaking mga labi.

Naninikip ng sobra ang dibdib ko. When will this pain stops?

"Hmmm... N-No...."

"S-Shhh, Taehyung...." I bit my lip.

"Don't.... N-No...." Muling tumulo ang luha niya kaya hindi ko na napigilan ang mga hikbi ko.

I let go of his hand and hugged my curled knees. Isinubsob ko ang mukha sa mga tuhod at humagulhol. Fvck, what have I done?! This is all my fault! I could have done something!

I love him, alright! I loved him! God knows how I'm starting to fall for him, 20 years ago. At huli na ng matanto ko yon! I just knew when he was gone. When he left me and didn't dare to come back. Fvck! It hurts the hell in me! Parang nasunog ang puso ko kaya for months, para akong nabaliw at nawala sa sarili! I was so close to being a mental patient. With all him leaving me for no reason, with no words... it pained me more then I can feel.

"TaeTae, I'm sorry..." I sob. "I'm sorry. I'm sorry. I'm sorry." Tinakpan ko ang bibig para maiwasang makagawa ng malakas na ingay na maaaring ikagising niya.

His forehead creased. I brush my fingers through my hair as tears continuously stream down from my swolen eyes. I watch tears poured on his as he murmur something that made me come back to my senses.

Bumaling ako sa isang piraso ng papel na nakapatong sa bed side table. Mariin kong kinagat ang pang-ibabang labi bago muling bumaling sa bestfriend kong mahimbing na nananaginip ng panibagong kaligayahan niya. I can feel it. And I won't let this one shit of paper take it away from him.

I wiped my tears and stand up with my very heavy, yet, determined heart. As I walk towards the annulment paper, I heard him murmur something again that made me smile, unconsciously.

"J-Jhoanna...."



*****************

Calista's POV

Napabuntong hininga ako matapos pasadahan ng tingin ang sarili sa salamin. Still so beautiful, Calista. Yet, so broke.

Lumabas na ako ng kwarto at agad tinahak ang hagdan pababa. Katulad ng mga nagdaang araw, tahimik ang boung bahay. Madilim at napakalungkot.

Behind Her Bitchy LooksTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon