Behind Her Bitchy Looks

C23

JM/N: Heyyyyyyyy!!!!!!! 🙋🙋

~~~~~~~~~~~

Calista's POV

Another day is about to end.

Tinungga ko ang bottled water na hawak ko at hingal na napaupo sa bench. Kakatapos lang ng Ice Dancing workshop namin. This time, si coach na talaga mismo ang nagtuturo. Together with some international mentors. I can say that it help. Nahasa kahit papaano ang kaalaman ko tungkol sa Ice Dancing.

Pagkatapos kong magpahinga ng saglit ay agad na akong nagtungo sa CR para makapagpalit na. I was about to enter pero agad akong natigilan ng bumukas ang pinto ng boys CR. I glance at Tamaki who stopped and glance at me also. Again, my heart slow its pace.

We just stared at each other for seconds and I felt something ache ng siya ang unang umiwas ng tingin. He cleared his throat before walking out, without bothering to look at me again. What happen? Bakit bumalik na naman sa dati ang pakikitungo niya saakin? Kanina pa siya ganyan eh. Are we back to zero again?

Napabuntong hininga na lang ako at tuluyan ng naglakad papasok sa CR. Itinukod ko ang dalawang kamay ko sa lababo and stared at my reflection. What have I done? Bakit naging ganun na naman si Tamaki? He hardly talk to me again. Hindi niya na rin ako inaapproach. Kapag ako ang nagaapproach, tanging tango at konting salita lang ang naibibigay niya. Hindi na siya ngumingiti. He's blank again. Darn. I miss his smile. *sigh*

Pumasok na ako sa cubicle at nagbihis. Hindi na ako nagabala pang maligo dahil pagod ang katawan ko. I just badly want to rest, sleep on my bed.

Pagkatapos kong magbihis ay lumabas na ako ng CR. Naabutan ko ang ilang co-Ice Dancers ko na nagsisikuwentuhan pa. Nakita ko rin si coach na kausap ang ilang international mentors. But one thing make something in me, ache. Wala na si Tamaki. *sigh*

Masyado na ata akong nasanay na kami na lang ang naiiwan dito. Na sabay na kaming lumalabas at nagpupunta sa parking lot. Kaya ngayon, ayan. Nganga ka na Calista. Bakit ba kasi hinayaan mo ang sarili mong masanay?! Psh.

Lumabas na ako ng rank na hindi nagabalang magpaalam kay coach. Bahala siya. Busy rin naman siya eh.

"Calista." I froze.

I turn at who and was shock ng makita ang isang lalaki. Nakasandal siya sa gilid ng pinto habang nasa bulsa ng pantaloon niya ang mga kamay. What is he doing here?

"JinJin," nakakunot noong saad ko. He smiled sabay tayo ng tuwid para lumapit saakin. His guitar case is again in his shoulders. Gulo gulo rin ang buhok niya that made him charming.

"Anong ginagawa mo dito?" I ask habang nakakunot pa rin ang noo. He shrugg, "I want to ask you out?" Saad niya than chuckled that made me raise a brow. He chuckled again than pinch my nose that made me frown. Urrrghhh! Seriously. -_-

"I just really wanna ask you out Calista." He said chuckling dahilan para mawala ang pagkakunot ng noo ko. His asking me out again. And this time, wala na akong ibang reason para tanggihan pa siya. P-Pero kasi...

"But it's hardly dark JinJin. Baka mapagalitan ako nina mommy kapag nagabihan ako." I said na siyang tinawanan lang niya. Nangunot na naman ang noo ko dahil doon. Anong bahagi sa sinabi ko ang nakakatawa? -_-

"Promise it won't take long. I just want to show you something." He said than wink that made me gulp. *sigh* Matatanggihan ko pa ba siya? Aish. Calista kasi eh =_=

I sighed heavily and smiled at him while nodding. Ngumiti naman siya ng pagkalapad lapad at mahinang napa 'yes', na nakadagdag na naman sa guilt na nararamdaman ko. Tama ba 'to? Or I'm just making him hope more?