Behind Her Bitchy Looks

C30

JM/N: Pasensya na po kung medyo natagalan ✌✌

~~~~~~~~~~~~~~

Calista's POV

Bakit nga ba sila magkasama? Kilala ba nila ang isa't isa? Ano ang relasyon nila? Curious. It's making me curious! Arghhhh!! Seriously! Mas lalong lumalabo ang lahat eh!

Napabuntong hininga ako at walang atubiling ibinato ang hawak kong bola sa ring. Napangiwi ako ng hindi na naman iyon tumama. Kanina ko pa sinusubukang magshoot pero hindi talaga ako makashoot! Nakakafrustrate nga eh!! Plust the fact that, I'm still bothered on what I just saw a few minutes ago!! Well, can't blame me!

Curiousity can really kill a pretty gorgeous bitch like me! Especially if you have that feeling that something's wrong. Really wrong.

"I told you, you just have to focus."

Nagitla ako at automatic na tumingin sa gilid ko dahil sa boses na iyon. My expression soften when I saw Tamaki, charmingly leaning against the machine na katabi lang ng nilalaruan ko. His hands are both in his hoodie jacket habang nakahilig ang ulo niya sa machine.

"You have to focus and be serious if you really want to aim what you want." Saad pa neto sa kalmadong boses habang nakatingin lang saakin. Napalunok ako at napaiwas ng tingin as I felt myself blushing. Tagos sa buto ang mga titig niya >< It's giving me goosebumps!!!

"T-Tapos na ba kayong magusap?" Tanong ko-- ignoring what he said as I clear my throat. I saw him shrugg sabay lakad papalapit saakin. "No. Tumakas lang ako." Saad neto na siyang kinakunot ng noo ko.

Tumakas?

Nung dumating kasi siya kanina, agad siyang pinalibutan nung mga bata kasama si Ate Rachel at Kuya Mikael. They ask him random question na para bang ngayon lang nila ito nakausap!!--- well, except kina kuya Mikael ofcourse. I was so pre-occupied about what I saw kaya hindi ko na lang sila pinakialaman.

And than I just saw myself here. Playing basketball habang pilit na naglalaro sa isipan ko yung nakita ko kanina.

"Bakit naman?" Nagtatakang tanong ko. Again he shrugg, "They're too loud." Saad neto dahilan para mapatango tango ako. Oo nga pala, I almost forgot! Tamaki's not that talkative type.

Wala ng umimik pagkatapos nun kaya itinuon ko na lang ulit ang paningin sa ring. Kinuha ko ulit ang bola at walang atubiling itinapon iyon hoping na maishoshoot ko na pero nabigo lang ulit ako!!! Arghhh!! Basketball is really frustrating -_-. Bakit kaya may mga taong adik na adik sa larong ito?!!

"You're too lame." Saad ni Tamaki as I heard him chuckle dahilan para mapairap ako. Yeah right whatever!

Ilang sandali pa ay naramdaman ko ang presensya niya sa gilid ko. Kinuha niya yung bola at agad na inihagis sa ere-- aiming for the ring and than, shooooott!!! What the?! Ganun rin naman ang ginawa ko ah?!! Inihagis ko sa ere! Pero bakit hindi nagshoshoot?! ><

"Easy as that." He said than shrugg that made me look at him. Ibinaba niya rin ang paningin saakin and smirk. Napabusangot ako, "Sadyang hilig mo lang ang basketball kaya parang ang dali lang sayo!" I hissed.

He chuckled, "Yeah. And if you really want something, you really have to be serious about it." Saad neto dahilan para matigilan ako. "Cause if not? Than there's no point on trying." Dugtong pa neto before plastering a smile.

I gulp and glance away. Kapag si Tamaki ang nagsasalita, bakit pakiramdam ko palaging double meaning?

"W-Well it's just a game right? The important thing is your having fun." Saad ko ilang segundo ang makalipas. Totoo naman diba? Basketball is just a game.