Behind Her Bitchy Looks

C80

This is the last chapter of this story. Epilogue is next 💜

Calista's POV

The hallway was empty again that made me ran faster. Mahigpit ang pagkakahawak ko sa school bag at sunglasses na hinubad ko dahil sa pagtakbo. I was getting off our car when the clock timingly striked 9! And yes! Years had passed yet I'm still this late in class as ever!

Nang tumapat sa saradong pinto ng classroom ko, sinilip ko muna kung anong ganap sa loob bago unti unting pinihit ang door knob. As usual, the class was in silent. Hindi nakatulong sa kaba ko ang mga ulo netong nakayuko. Tutok na tutok at halos hindi maisto-istorbo sa ginagawang exam. I sighed. Expect a failing grade, Calista.

"Sorry I'm late, Professor." Nagsilingunan ang mga kaklase ko saakin. Kung dati ay ikinakatuwa ko ito, ngayon ay hindi na. Mariin kong ikinuyom ang mga kamao sa kahihiyan, lalo na ng makitang tumaas ang kilay ng prof ko.

"Calista Chua. Late again, huh?" Mabagal na anito na parang nanunuya. Napayuko ako.

"I'm sorry, ma'am."

"Meet me at my office later. For now, sit down. You won't be taking the exam."

My heart died at her last words. Another zero! Way to go, Calista!

"Yes, prof."

Naglakad na ako patungong upuan ko at nakayukong umupo. Pansin kong matagal akong tinitigan ni Natalie bago neto itinuon ang attensyon sa sinasagutang papel. Inis akong napabuntong hininga.

Bakit ba kasi hirap na hirap akong bumangon ng maaga? Eversince tumuntong ako ng college, isang beses lang ata akong naging maaga. And that was my first day as freshman! I'm even late on my first day as a sophomore! And it wasn't a good start! Because I can still feel the misery that it caused me!

"You're doom." Ani Nat ng matapos ang klaseng iyon. Palabas ng room ay kitang kita ko pa ang matalim na tingin saakin ng professor.

"My life has been a living doom eversince Senior High, Natalie." Busangot na ani ko. I sighed and hid my glasses inside my bag. I'm not in the mood to be fab!

She chuckled and shook her head.

"Well, try to ask some consideration later. Malay mo, baka pagbigyan ka ngayon." She smirk. Napairap ako at inis na napapadyak.

"Kasalanan 'to ni CJ, eh! That dimwit! Palagi na lang akong pinupuyat!" Inis na ani ko. Nagngitngit ang mga ngipin ko sa biglang pagtaas ng aking dugo.

Lagot talaga saakin ang dimwit na yun! Psh.

"Wala ka ng magagawa, panindigan mo na lang." Nairap ako sa sinabi neto at hindi na lang umimik.

Sabay kaming pumasok sa sunod na klase at naupo. And kagaya ng mga nagdaang araw ko, natapos ang maghapong klase ng nakabusangot ako.

Magmula ng magtapos ako ng Grade ten, nakalimutan ko na ata ang tunay na kahulugan ng kasiyahan. Nang tumuntong ako ng Senior High, doon ko nalaman ang kahalagahan ng pag-aaral. I became serious, became grade concious! Those two years was like a living hell for me. And when college came, I realized that Senior High was just a taste. Because the real thing has just began. College a.k.a. Hell!

"See you!"

I did a flying kiss at Nat as a goodbye before Jacen's car drove off. Isang busina ang ginawa neto kaya nakangiti akong kumaway. Inalabas naman neto ang kamay sa windshield at kumaway rin bago binilisan ang pagpapatakbo ng sariling kotse. It has been years and I've already forgiven him for his mistakes. Hindi niya iyon sinasadya. If he was to ask, he said, he would have told me all about it the minute he knew. But thinking rationally, he said that it's Tamaki's problem, not his. Hence, Tamaki really convince him to not tell me a thing about it. Wala siyang kasalanan dahil katulad ko, biktima rin siya.