Behind Her Bitchy Looks

C63

Calista's POV

The day went on na palagi akong nakamasid sa ikinikilos ni Tamaki. Nang dahil sa narinig, parang naging big deal para saakin ang kanyang bawat galaw. He's not acting weird, though. Ni hindi niya tinitingnan ang phone niya na siyang isa sa pinakabinabantayan ko.

He seems to be really careful. Too careful na feeling ko ay guni guni ko lang ang mga narinig kanina.

But I know it's not. So...

What is it, Tamaki? What is your secret?

Maingat niyang pinarada ang kanyang motor bike sa harap ng aming bahay. Agad akong bumaba at hindi na siya hinintay pang alisin ang helmet na aking suot, katulad ng palagi niyang ginagawa. Pansin ko ang pagkunot ng noo niya dahil sa ginawa ko.

I just smiled at him.

"Thanks for the ride." Saad ko. Tumango siya.

"Anytime."

He lean over to give my cheeks a peck pero agad akong umatras. Mas nangunot ang noo niya dahil doon and this time, his face darken.

"A-Ahh, I need to go. Text na lang?" Saad ko. Umigting ang kanyang panga at dahan dahan na lang na tumango.

I smiled before I turn my back. Naglakad na ako papasok sa bahay with a sigh. Act normal, Calista. Act normal.

Nang makapasok sa bahay ay tumigil ako sa hamba at tinanaw siya. He's still there. Looking at me kahit na malayo ang distansya namin.

I bit my lip, and slowly, I close the door. Ang tunog neto ang pumukaw sa nanahimik naming bahay. Ang lakas ng pintig ko dahil sa kaba. Bumaling ako sa hagdan ng makarinig ng mga yapak at natagpuan ang aking amang nakatitig na rin saakin. Kumpara kaninang umaga, he looks fresh.

I sighed.

"Ba't ngayon ka lang?" He asked. Hindi ko akalaing masasabi niya iyon sa kalmado at marahang paraan.

Well, he should be. Nang dahil sa ginawa niya, pakiramdam ko nawalan siya ng karapatan saakin. Na nawalan siya ng karapatan na maging tatay ko.

"It's none of your business." I said, stone cold as I glance away.

Nanlumo siya saaking sinabi. I sighed and walked towards the stairs. Sinundan lang niya ako ng tingin. I was halfway up the stairs ng may maalala ako. I stop and look at him. Naroon pa rin siya sa dulo ng hagdan. Nakatayo at nakatingala saakin.

I raise my brow a little. "Is mom home?"

"N-No. She's still not."

Nangunot ang noo ko dahil doon. Okay? She should have been home now. May nangyari ba?

Hindi na ako nagsalita pa at tuluyan ng umakyat saaking kwarto. Hindi na rin naman nagsalita pa si dad. Nanatili lang siyang nakatingala at nakatayo sa may hagdan. Looking so damn guilty and broke! Psh.

Naupo ako saaking kama pagkapasok ng kwarto at agad dinampot ang cellphone to call mom. Ang sabi ng doctor, mom can go home kung walang makitang complications. Does this mean, they saw some?

"Mom," I greeted once it's answered.

(Cali?) Her voice was hoarse. It's as if kakagising lang niya.

"Yes it's me. Where are you? Nasa hospital ka pa ba?"

(No. No, Cal. Nandito ako... Nandito ako sa condo ng tito Taehyung mo.)

Natigilan ako doon. T-Teka, condo ni tito Taehyung?

"What are you doing there? Mom, you should have been home!" I freaked out.