Behind Her Bitchy Looks

C38

Calista's POV

As soon as Tamaki turn his back at me, hindi ko na alam pa kung ano ang gagawin ko. I want to freakin' follow him pero may nagsasabi rin saakin na wag. My heart's still beating abnormally at ramdam na ramdam ko rin ang pagiinit ng pisngi ko. Damn. Si Tamaki lang ang nakakagawa saakin neto.

Hindi ko alam kung ilang minuto ang tinagal ko doon, pero natauhan lang ako sa pagkakatulala ng unti unting bumuhos yung ulan. Kagat labing tiningnan ko ang daang tinahak ni Tamaki pero wala na siya doon. I hesitated kung babalik na lang ba ako sa bahay or what pero sa huli ay yung una ang pinili ko. Maybe Tamaki realle need some time alone? Well, I hope he'll be safe.

I was nearly soaking wet ng makapasok ako sa bahay. Ng makita ako nina Jacen ay agad silang nagtaka at nagbato ng sangkaterbang tanong. I just gave them a very weak smile bago napagdesisyunan na mamaalam para magpalit at makapagpahinga na.

Naabutan ko si Sakurang natutulog na at nakita ko rin na ubos na yung pagkaing inihatid ko sakanya. Pumasok ako sa banyo at inabala na lang ang sarili sa pagshower. The scene kept playing inside my mind and I somehow feel happy about it. Though, I'm not totally happy because a big part of me's confuse. Para kasing-- parang may alam siya na hindi ko alam? Na may lihim siyang walang balak na sabihin saakin? Ewan. Naguguluhan ako pero siguro tama na muna 'to diba? Aasa na ba ako?

Napabuntong hininga ako at muling tumitig sa kisame. It's already 8:30 in the morning pero heto ako't nakahiga pa rin sa kama. Yung mga kasama ko ay nasa baba na and maybe doing something fun. *sigh* I'm just not in the mood? Hindi pa rin ako mapakali dahil sa nangyari kagabi eh.

I mean--- that was just too good to be true.

*riiiiing riiiing riiiing*

Tamad kong inihilig ang ulo ko para tingnan ang cellphone kong nagriring. Walang kabuhay buhay na kinuha ko ito at tiningnan ang caller ID. I sighed, it was mom.

"Hello?" Malumanay na bungad ko ng sagutin ko. I even yawn as I felt my head spinning. Hindi kasi talaga ako nakatulog. Kakaisip ng nangyari kagabi plus kung nakauwi na ba si Tamaki. It was raining hard last night and I got worried.

(Nagbreakfast ka na Cal?) Tanong ni mommy. Nangunot pa ako dahil medyo hoarse ang boses niya. Bagong gising lang ba 'to? O galing sa iyak?

"Not yet mom. Are you okay? Your voice sounds hoarse." Nagtatakang saad ko.

She laughed. Pero alam niyo yung pilit na tawa? (I-I'm okay baby. Kakagising ko lang kasi kaya medyo paos pa ako.) Saad neto. I can't help but raise a brow dahil sa sinabi niya. Kakagising lang ha?

(Anyways, bakit hindi ka pa nagaalmusal? It's nearly 9! Are you still lying on bed?) Saad pa neto.

Napabuntong hininga ako, "Yes mom, I'm still on bed. But don't worry, maybe maya maya ay bababa na rin ako." Saad ko.

(Well, okay. Pero wag mong ginugutom ang sarili mo dyan ah? And wag kang lalapit dun sa--- dun sa boarders.) She cleared her throat after saying those. I can sense it. Something's not right.

"Yes mom. I won't do that." Wala sa sariling saad ko, "By the way, where's dad? Can I talk to him?" Tanong ko with my raised brow.

Hindi agad nagsalita si mommy kaya tiningnan ko kung may tawag pa ba. Meron pa naman. Now I'm positive! May problema na naman!

(A-Ahhh baby,) she cleared her throat. (He's-- he's still asleep. M-Masyado kasi siyang nagabihan kagabi kaya ngayon heto, k-knock out.) My brow raise higher. Okay?