C64

1.2K 21 5
                                    

Leila's POV

"You're j-joking."

"I'm not."

"Y-You can't be serious, Leila. You can't be!"

"I am, Zyler!" I clench my jaw. "It's for the better."

"No!"

Ginulo niya ang kanyang buhok at sinapo ang noo habang nailing. Kumirot ang puso ko sa nasaksihan but I shrugg it off. It's for the better, Leila. It's for the both of you.

"L-Leila, no. You're not serious. Annulment... no. G-Galit ka lang. Galit ka lang kaya nasasabi mo yan."

Muling umigting ang aking panga.

"Galit o hindi ito ang nararapat gawin, Zyler. After what you did, what do you expect? Na magiging okay ang lahat? Na palalagpasin ko ang lahat ng kagaguhang ginawa mo? I'm not that freakin' dumb, Zyler! Kaya hindi mo ako masisisi!"

"Leila, wala na bang ibang paraan? Wag naman gan'to. A-Ayoko. H-Hon, ayoko." Patuloy sa pagpatak ang kanyang mga luha pero kahit ganun, wala na akong maramdaman. I gone numb.

"May naiisip ka bang ibang paraan para maibsan ang sakit na dinulot mo? Wala na, Zyler. What you did was unforgivable. I trusted on you so much and this... this is what I'll get? Hell, I don't deserve this!"

"That's why I'm saying my apologies, right? I'm sorry, Leila. Hindi ko sinasadya! Believe me... Hon, believe me lasing lang talaga ako nun! Maniwala ka saakin, hindi ko yun sinasadya!" He sob.

Umigting ang panga ko. He was crying so bad. I never saw him cry like this and I don't care. I can't feel anything but pure anger, wrath, and the desperateness for his agreement. Gusto ko ng matapos ang lahat ng 'to. Dahil talagang ang sakit. Sa sobrang sakit, tanging galit na lang ang komokontrol sa aking katawan. He deserves this. He deserves my wrath!

"I-I love you so much, Leila. Please don't do this to me. Gagawan ko ng paraan. Hindi ko siya papanagutan. Just please, please say you'll stay. I can't live without you--- hon, I love you so much."

Nanghihina siyang lumapit saakin at lumuhod. My tear fell without even knowing that I had one. Niyakap niya ako sa bewang at isinubsob ang lumuluhang mukha saaking tiyan. I clench my jaw as I fight the urge that's starting to make me weak. He desreves this, Leila. He deserves this.

"H-Hon, I'm sorry. Please, forgive me. I'll do everything! Everything, please just don't leave me. H-Hon, hindi ko kaya--- I love you so... so much."

"Sana naisip mo yan bago mo ginawa yun." My voice croak, "Dahil ang sakit, Zyler. Ang sakit sakit sakit sakit ng ginawa mo. Paano mo yun nagawa? I am your w-wife."

"I know. I know, I know and I'm really really sorry. Call me a jerk. Slap me hard. Kill me brutally if you want. Just please, Leila... please don't leave me. H-Hindi ko kaya. H-Hindi ko.... kaya."

Pinunasan ko ang luhang dumaosdos at itinaas ang noo. You knew better, Leila. Don't let your pity for him drive you. He's not worthy of your love. Hell, he's not even worthy of your mercy!

"Calling you a jerk won't take away the pain. Slapping you hard, killing you brutally--- it can't ease the pain you've cost me, Zyler. So there's no use. There's nothing you can do but to just agree to what I've said. I want an annulment, Zyler." Muli kong pinunasan ang luhang dumaosdos at huminga.

"My decision is final."

"N-No, Leila-- No!"

Gamit ang boung lakas, kumawala ako sakanyang yakap at walang pag-aalinlangang naglakad palabas ng bahay. Pagkalabas ay agad bumuhos ang luhang siyang hindi ko alam na bubuhos ng todo. Akala ko ba namanhid na ako? Ano 'tong mga luhang dumadaloy saaking mata? Tuluyan na ba talaga akong namanhid at may sariling utak na ang aking katawan para umiyak ng gan'to?

Behind Her Bitchy LooksTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon